Μας συστήνεται ως Ειρήνη, μια ηλικιωμένη γυναίκα που μιλάει με τρυφερότητα και συγκίνηση για έναν αναπάντεχο έρωτα που ήρθε κάπως αργά, με φόντο την εποχή του κορονοϊού, αμφισβητώντας κάθε είδους ηλικιακό στερεότυπο. Η Αννα Βαγενά δεν αναλαμβάνει μόνο τον ρόλο της Ειρήνης, αλλά και την πλήρη δημιουργική ευθύνη πίσω από την παράσταση. Τη συγγραφή, τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία, την επιλογή μουσικών θεμάτων. «Είναι μια καθαρά χειροποίητη παράσταση, πολύ προσωπική και το στοίχημα ήταν αν θα περάσει στο κοινό. Νομίζω, ότι το στοίχημα κερδήθηκε», αναφέρει η ίδια. Τα θέματα τα οποία προσεγγίζει το έργο είναι βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα όπως η μητρική αγάπη και η μητρική αυταπάρνηση, η μοναξιά, ο έρωτας και η ανάγκη για συντροφικότητα. Το κοινό αντιδρά θετικά στην παράσταση, η οποία αφήνει βαθιές εντυπώσεις και ανοίγει διάλογο.
Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Ποια ήταν η αφορμή για τη δημιουργία του διηγήματος "Βεραμάν φόρεμα" και ποιες διαδικασίες δημιουργίας ακολουθήσατε κατά τη συγγραφή του; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη μιας τόσο συναισθηματικά έντονης και πολυεπίπεδης ιστορίας;
Η ιδέα προέκυψε κατά την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού, επειδή συγκλονίστηκα από τους πολυάριθμους θανάτους ηλικιωμένων ανθρώπων στους Οίκους Ευγηρίας. Η δημιουργική διαδικασία που ακολούθησα κατά τη γραφή του διηγήματος ήταν η ίδια με κάθε μου δημιουργική διαδικασία, είτε αυτή αφορά το γράψιμο, είτε αφορά το παίξιμό μου σαν ηθοποιός, είτε τη στάση μου απέναντι στη ζωή. Αυτή είναι το αλάνθαστο ένστικτό μου και η ανοιχτή μου ψυχή στην καλή πλευρά της ζωής.
Ποια ήταν η διαδικασία για να μετατρέψετε το "Βεραμάν φόρεμα" σε θεατρικό έργο και ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε κατά την προσαρμογή του;
Όπως σας είπα εμπνεύστηκε και γράφτηκε κατά τη διάρκεια του κορονοϊού. Όταν τελείωσε και το διάβασα σε κοντινούς μου ανθρώπους αλλά και σε κάποιους φίλους και σε ευρύτερο κύκλο ακροατών, αισθάνθηκα μια τεράστια αποδοχή. Αυτό ήταν το έναυσμα. Αργησε να γίνει το ανέβασμα γιατί μεσολάβησαν οι καραντίνες, το κλείσιμο των θεάτρων και ακόμα γιατί ήθελα να πάρω μια απόσταση από τα γεγονότα. Η πιο βασική πρόκληση που συνάντησα ήταν ότι πήρα επάνω μου όλη την παράσταση, συγγραφή, σκηνοθεσία, ερμηνεία, σκηνογραφία, επιλογή μουσικών θεμάτων. Είναι μια καθαρά χειροποίητη παράσταση, πολύ προσωπική και το στοίχημα ήταν αν θα περάσει στο κοινό. Νομίζω, ότι το στοίχημα κερδήθηκε.
Τι σας παρακίνησε να εμβαθύνετε σε φιλοσοφικούς στοχασμούς για την ανθρώπινη κατάσταση, όπως αποτυπώνεται στο έργο σας, και πώς αντιδρά το κοινό σε αυτή την προσέγγιση;
Τα θέματα με τα οποία ασχολείται το έργο δεν ξέρω αν είναι φιλοσοφικοί στοχασμοί, είναι όμως βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα όπως η μητρική αγάπη, η μητρική αυταπάρνηση, η μοναξιά, ο έρωτας και η ανάγκη για συντροφικότητα. Όπως είπα και πιο πάνω το κοινό αντιδρά πάρα πολύ θετικά στην παράσταση.
Μέσα από το έργο σας φαίνεται να προσεγγίζετε το θέμα της απώλειας και των ανθρώπινων διασυνδέσεων, προσφέροντας ένα ισχυρό συναισθηματικό ταξίδι. Εσάς, τι είναι αυτό που σας λείπει από τον Λουκιανό;
Πράγματι στο έργο υπάρχει απώλεια αγαπημένων προσώπων, συναίσθημα που όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουμε βιώσει. Από τον Λουκιανό μου λείπουν πάρα πολλά. Η όμορφη παρουσία του, η ευφυία του, το χιούμορ του, η βαθιά του ευγένεια, η καλοσύνη του, αλλά κυρίως το στήριγμα του μοναδικού μου ανθρώπου.
Ποια είναι η προσωπική σας άποψη για τον ρόλο της τέχνης, ειδικά του θεάτρου, στην κοινωνία; Πώς βλέπετε τη συμβολή του καλλιτέχνη στο κοινωνικό σύνολο;
Ο ρόλος της τέχνης και ιδιαίτερα του θεάτρου, ήταν και είναι σημαντικός. Δυστυχώς, στις μέρες μας έχουμε οδηγηθεί όπως και σε άλλους τομείς σε μια αμείλικτη εμπορευματοποίηση. Μεγάλα τραστ παραγωγών, αλλά δυστυχώς πολλές φορές και οι κρατικές σκηνές και τα κρατικά φεστιβάλ, στήνουν μια παραγωγή με μόνο κριτήριο το αν οι πρωταγωνιστές είναι και τηλεοπτικά ονόματα. Αυτό δεν είναι τέχνη, είναι αλισβερίσι.
Πώς διαχειρίζεστε τις προσωπικές δύσκολες στιγμές και πώς αυτές επηρεάζουν το καλλιτεχνικό σας έργο;
Επειδή είμαι βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος τίποτα δεν περνά αδιάφορα από τον ψυχισμό μου. Ευτυχώς όμως έχω τη δύναμη κάθε φορά που πέφτω να σηκώνομαι και να συνεχίζω, πράγμα που θα κάνω όσο ο Θεός μου δίνει υγεία, θέλοντας έτσι να τιμήσω το ίδιο το νόημα της ζωής.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στον τομέα της τέχνης;
Είναι τόσα πολλά που δεν σας φτάνουν οι σελίδες που έχετε προγραμματίσει για να τα πούμε. Ευτυχώς ακόμα σε αυτήν την ηλικία, είμαι 76 χρονών, σχεδιάζω και ονειρεύομαι ακατάπαυστα. Αυτή τη στιγμή είμαι δοσμένη στο «Βεραμάν φόρεμα», που αγαπώ ιδιαίτερα και στις παραστάσεις του, οι οποίες έχουν επιτυχία και έχουν πάρει παράταση έως τις 28 Απριλίου. Παράλληλα ασχολούμαστε στο «Μεταξουργείο» με την καινούρια μας παραγωγή, το σπουδαίο έργο της Άλκης Ζέη «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», που θα ερμηνεύσει η Γιασεμί Κηλαηδόνη από τις 9 Μαΐου.
«Από τον Λουκιανό μου λείπουν πάρα πολλά, αλλά κυρίως το στήριγμα του μοναδικού μου ανθρώπου.»
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ "ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ"
Το ‘’Μεταξουργείο’’ είναι ένας μικρός πολυχώρος θεάματος που ιδρύθηκε το 1999 από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και την Άννα Βαγενά.
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν και παραμένει ένας πολύ δημοφιλής και αγαπητός μουσικοσυνθέτης και ερμηνευτής. Η Άννα Βαγενά είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και πολιτικός με μακρόχρονη διαδρομή στην καλλιτεχνική ζωή της Ελλάδας. Έχει σκηνοθετήσει και έχει πραγματοποιήσει με μεγάλη επιτυχία πολλές μεταφορές λογοτεχνικών κειμένων στο θέατρο. Επίσης, έχει δημιουργήσει το πρώτο θέατρο στην Ελληνική Περιφέρεια το «Θεσσαλικό Θέατρο». Από το 1999 διευθύνει το θέατρο «Μεταξουργείο». Το ‘’Μεταξουργείο’’ αποτελείται από το θέατρο, χωρητικότητας 114 ατόμων και από το πατάρι (μουσική σκηνή) όπου για αρκετά χρόνια πραγματοποιούνταν οι μουσικές παραστάσεις και οι εμφανίσεις του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Το ‘’Μεταξουργείο’’ βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, πολύ κοντά στην Ομόνοια, δίπλα στην πλατεία Αυδή, σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια αποτελεί το κέντρο της πολιτιστικής και ψυχαγωγικής δραστηριότητας της πόλης.
