- Πώς αισθάνθηκες που έλαβες μέρος στο ανανεωμένο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας; "Ηταν μεγάλη χαρά για μένα που συμμετείχε η ταινία μου "Οι Αθάνατοι στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης" στο νέο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας. Νομίζω ότι, αν και με κάποια προβληματάκια, ο κόσμος έμαθε από στόμα σε στόμα για το φεστιβάλ και μέρα με την μέρα η αίθουσα γέμιζε. Ελπίζω ότι του χρόνου τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και θα γίνονται προβολές και στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας. Εζησα σε αυτήν την πόλη από τα 4 μέχρι τα 18 μου! Από τότε που έφυγα, δεν είχα πολλές ευκαιρίες να γυρίσω πίσω, στην πόλη όπου μεγάλωσα κι έζησα τις πρώτες μου εμπειρίες. Θεωρώ ότι η Καλαμάτα παραμένει μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας, μια πόλη που συνδυάζει "βουνό και θάλασσα" και ας ελπίσουμε να συνδυάζει "φεστιβάλ χορού και φεστιβάλ ντοκιμαντέρ""! 

- Οσον αφορά τους "Αθάνατους" πώς προέκυψε η ιδέα για αυτό το σενάριο; Τι σου έδωσε το έναυσμα; "Η ιδέα μου ήρθε κάπου στο 2005 όταν και πρωτοεπισκέφτηκα την Γαύδο. Ακουσα τόσα πολλά και παράξενα πράγματα από ντόπιους και από σκηνίτες για την ομάδα των Ρώσων που στο τέλος δεν ξεχώριζα ποια ανταποκρίνονται στην αλήθεια και ποια είναι μύθοι. Πάντως μόλις άκουσα ότι ένας πρώην πυρηνικός φυσικός επιβίωσε από την έκρηξη στο Τσερνομπίλ και ήρθε και εγκαταστάθηκε στη Γαύδο μαζί με μια ομάδα επιστημόνων που κάνουν τα πάντα (φτιάχνουν αυτοκίνητα, αναστηλώνουν εκκλησιές, φτιάχνουν μικρές ανεμογεννήτριες κ.α.) αποφάσισα ότι σίγουρα θέλω να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ για να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτοί οι άνθρωποι και τι ψάχνουν σε αυτό το μικρό νησί που μοιάζει να είναι στην άκρη του κόσμου". 

- Είσαι ικανοποιημένος από το προφίλ της χώρας μας στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα; Πολύς λόγος έχει γίνει και φέτος για το Λάνθιμο, τον Αβρανά, τον Οικονομίδη... "Είναι αλήθεια ότι με την επιτυχία των ταινιών "Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου και "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα το 2009 έσκασε και η κρίση στην Ελλάδα με όλα τα συνεπακόλουθα (το κίνημα των πλατειών, την εξαθλίωση, την άνοδο της Χρυσής Αυγής, τις αυτοκτονίες, το μαύρο στην ΕΡΤ, την κρίση της Ευρωζώνης κ.α.). Ολα αυτά έπαιξαν τεράστιο ρόλο για να στρέψει όλος ο κόσμος το βλέμμα του στην Ελλάδα. Λογικό λοιπόν να στρέψουν την προσοχή τους και για τις νέες ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές. Ηθελαν και θέλουν να δουν το πως βλέπουν και τι λένε οι Ελληνες σκηνοθέτες για την Ελληνική πραγματικότητα, για αυτό το καζάνι που βράζει. Ετσι έχω την εντύπωση (και πολλοί άλλοι) ότι προσπαθούν να διαβάζουν διαφορετικά τις νέες Ελληνικές ταινίες... προσπαθώντας να συνδέσουν τα θέματα των νέων σκηνοθετών με την τρέχουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί βέβαια και το γεγονός ότι αυτή η νέα γενιά σκηνοθετών είναι μια γενιά που έχει σπουδάσει ή έχει δουλέψει στο εξωτερικό (άρα έχει άλλη υποδομή απ΄ ότι οι προηγούμενες γενιές), συμμετέχει στα κοινά και δείχνει την αλληλεγγύη της έμπρακτα σε κάθε ταινία μιας και οι περισσότερες ταινίες γίνονται με αστεία μπάτζετ. Ολα αυτά συντελούν στο να μιλούν στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ για άνθιση του Ελληνικού κινηματογράφου, όπως μιλούν για την άνθιση του Ρουμάνικου ή του Τουρκικού κινηματογράφου τα τελευταία 10 χρόνια περίπου. Είναι λοιπόν μια μεγάλη ευκαιρία τώρα που τόσες Ελληνικές ταινίες διαπρέπουν στα μεγάλα διεθνή φεστιβά,λ να μπουν οι βάσεις και να δημιουργηθεί μια άλλη πολιτική στην Ελλάδα τόσο για τον κινηματογράφο όσο και για τον πολιτισμό και τις τέχνες γενικότερα. Πρέπει να δημιουργηθεί σε αυτήν την χώρα μια εκπαιδευτική Ακαδημία Κινηματογράφου, να δημιουργηθεί ένας πολιτικός σχεδιασμός που επενδύει (όχι μόνο με κονδύλια αλλά και με ιδέες από ανθρώπους του πολιτισμού) στον κινηματογράφο, που συμβάλλει στην προώθηση των ταινιών, που εκπαιδεύει το κοινό και το οδηγεί στις αίθουσες και όχι να το απομακρύνει όπως γίνεται μέχρι τώρα. Τέλος πάντων αυτή η χώρα μπορεί, πέρα από το να "εξάγει" ήλιο, θάλασσα και Ακρόπολη, μπορεί να εξάγει και να προάγει και σύγχρονο πολιτισμό"! 

- Το κοινό γνωρίζει, αγαπά το Ελληνικό σινεμά και τα αντίστοιχα ντοκιμαντέρ ή ακόμα υπάρχει μια προσκόλληση στις ξένες παραγωγές; "Δυστυχώς παρά τις διεθνείς επιτυχίες των Ελληνικών ταινιών τα τελευταία χρόνια το κοινό ούτε γνωρίζει ούτε βεβαίως αγαπά το ελληνικό σινεμά. Δεν είναι εύκολο να πω με λίγα λόγια που οφείλεται αυτό το φαινόμενο. Σκεφτείτε ότι ο "Κυνόδοντας" βραβεύτηκε στις Κάννες και έφτασε στην πεντάδα των Οσκαρ και παρ' όλα αυτά έκοψε μόνο 40.000 εισιτήρια! Τα εισιτήρια για τις υπόλοιπες Ελληνικές ταινίες είναι πολύ λιγότερα, σχεδόν μηδαμινά! Εξαιρώ βεβαίως τηλεοπτικές εμπορικές ταινίες (π.χ Σμαραγδής, Παπακαλιάτης κ.τ.λ.) μιας και αυτές είχαν μιαν άλλη  προώθηση από μεγάλα Μ.Μ.Ε τεραστίου μεγέθους σε σχέση με την μέση Ελληνική ταινία. Πιστεύω ότι από τη δεκαετία του '90 και μέχρι σήμερα ο κόσμος δεν πήγαινε και δεν πάει στην αίθουσα γιατί μεσουρανούσαν/νει το lifestyle του φαίνεσθαι και η παντελής έλλειψη της πολιτείας (από ανικανότητα ή και σκοπιμότητα...) σε ό,τι αφορά τον πολιτισμό και τις τέχνες. Εχουν γαλουχηθεί ολόκληρες γενιές με γνώμονα το γρήγορο, το σινεμά "fast food". Συν τοις άλλης οι ανεξάρτητες αίθουσες πεθαίνουν... Είναι παγκόσμια αυτά τα φαινόμενα προφανώς μόνο που στην Ελλάδα επικρατούσε κι επικρατεί δυστυχώς μόνο αυτή η πλευρά του πολιτισμού ενώ σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει μιαν άλλη παιδεία, μιαν άλλη πολιτική που φέρνει το κοινό σε επαφή με τις τέχνες και φυσικά άλλα κονδύλια που επιτρέπουν και μια σωστή προώθηση μιας ταινίας στο ευρύ κοινό"... 

-  Το Σεπτέμβρη ξεκινάς γυρίσματα για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σου. Τι σημαίνει αυτό για σένα; Πόσο διαφορετική είναι η διαδικασία, σε σχέση με τις μικρού μήκους; "Κατ' αρχήν δεν ξέρουμε ακόμη τι θα γίνει με τη χρηματοδότηση της ταινίας. Περιμένουμε τις εγκρίσεις του Ε.Κ.Κ από μέρα σε μέρα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα καθυστερήσουν κι άλλο να ανακοινώσουν τις εγκρίσεις... δηλαδή μέχρι να λειτουργήσει η ΝΕΡΙΤ κανονικά. Κι αυτό γιατί καταθέσαμε με τον παραγωγό μου, τον Κωνσταντίνο Κοντοβράκη, στο πρόγραμμα πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών που, σύμφωνα με το νέο κανονισμό του Ε.Κ.Κ, συμμετέχουν το Ε.Κ.Κ και η ΕΡΤ ως συμπαραγωγοί. Εφόσον λύσουμε λοιπόν το θέμα της χρηματοδότησης τότε θα αποφασίσουμε και για το αν θα ξεκινήσουμε τα γυρίσματα τον Σεπτέμβρη ή λίγο αργότερα. Το σίγουρο είναι ότι ανυπομονώ να φουλάρουμε τις μηχανές για την βασική προπαραγωγή της ταινίας "Cleaner". Τώρα η διαδικασία της παραγωγής μιας μεγάλου μήκους απαιτεί πολλαπλάσιο χρόνο για πρόβες με τους ηθοποιούς, για τα γυρίσματα και για το post production και φυσικά πολύ περισσότερο χρήμα για την παραγωγή. Κατά τα άλλα για μένα η δημιουργική διαδικασία της παραγωγής μιας ταινίας είτε μικρού, είτε μεγάλου μήκους δε διαφέρει σε γενικές γραμμές". 

Ο Νίκος Labôt (Χαραλαμπόπουλος) έχει εργαστεί σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους στην Ελλάδα και στη Γαλλία, σε τηλεοπτικές σειρές και ντοκιμαντέρ. Εχει γυρίσει βίντεο κλιπ και τρεις μικρού μήκους. Εχει επίσης συν-σκηνοθετήσει το θεατρικό έργο "Repulsion_6" για την ομάδα Erasers. Το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Οι αθάνατοι στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης» προβλήθηκε στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα και έκανε την διεθνή πρεμιέρα στο στο 5ο Atlanta Philosophy Film Festival. Τον Μάρτιο θα συμμετάσχει στο World Film Festival 2014 (Estonia). Η τελευταία του μικρού μήκους ταινία του «Ο σκύλος» έχει συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπως τα 40th Kiev International Film Festival "Molodist"(Ουκρανία), Los Angeles Greek Film Festival 2011 (ΗΠΑ), International Film Festival Ostrava Kamera Oko (Τσεχία) (κ.α) και έχει λάβει διακρίσεις, όπως Finalist in the 8th Annual iP, Short Film Contest (ΗΠΑ), Innovation Prize in the 16th Tetouan International Mediterranean Film Festival (Μαρόκο), Ειδικό βραβείο στο 32ο Φεστιβάλ της Δράμας (Ελλάδα) καθώς και ήταν υποψήφια για το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους της ΕΑΚ (κ.α.). 

"Οι αθάνατοι στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης": Μετά την καταστροφή στο Τσέρνομπιλ το 1986, ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, ο πυρηνικός φυσικός Αντρέι Ντροζντόφ, αποφασίζει να ιδρύσει μια Σχολή Αποκρυφισμού βασισμένη κυρίως στη φιλοσοφία του Πυθαγόρα. Μαζί με 6 ακόμα Ρώσους επιστήμονες, σχηματίζουν μια κοινότητα στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, στο απομονωμένο νησί της Γαύδου. Πίσω από το προφίλ των ανιδιοτελών εργατών και ορθόδοξων Ρώσων επιστημόνων, πολλοί μύθοι δημιουργούνται στην τοπική κοινότητα: Μήπως είναι κατάσκοποι ή μήπως είναι μέλη αίρεσης; Ως αποτέλεσμα της αναζήτησης των επτά επιστημόνων σχετικά με την ανάγκη αναδόμησης του κόσμου και της γέννησης ενός νέου «αθάνατου» ανθρώπου, πυροδοτούνται αντιδράσεις από την Εκκλησία και την τοπική κοινότητα, που κορυφώνονται όταν οι πρώτοι αποφασίζουν να χτίσουν ένα ναό στο νησί, αφιερωμένο στον Απόλλωνα".

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: GEOMETRY FILMS Ltd, ΝΟΡΒΗΓΙΑ

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ

ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : ΝΙΚΟΣ LABOT

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ & ΝΙΚΟΣ LABOT

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ

ΜΟΝΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: NAONO AMBITO

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΗΧΟΥ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΙΞΑΖ: ΚΩΣΤΑΣ ΦΥΛΑΚΤΙΔΗΣ

Η ταινία προβλήθηκε στο 15 ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης

Παρασκευή, 22 Μαρτίου - 21.00 - Αίθουσα: Τζον Κασσαβέτης

Κυριακή, 24 Μαρτίου - 18.00 - Αίθουσα: Σταύρος Τορνές