Είναι η δεύτερη φορά που αναμετριέται με τον συγκεκριμένο ρόλο, καθώς το πρώτο ανέβασμά του είχε γίνει στο Επί Κολωνώ πριν από δεκατέσσερα χρόνια, έχοντας μάλιστα βραβευθεί από τους ειδικούς αλλά και από το κοινό. Η γνωστή ηθοποιός μας μίλησε για το έργο, αλλά και για τους Καλαματιανούς συντελεστές της παράστασης, που αναμένεται να την δούμε και στην Καλαμάτα!
- Πρωταγωνιστείτε λοιπόν σε ένα έργο ρεπερτορίου. Μιλήστε μας γι’ αυτήν τη δουλειά.
«Κατ΄ αρχάς είναι ένα πολύ ωραίο έργο, που μιλάει σε όλους. Ενώ είναι ένα έργο ρεπερτορίου, θα έλεγα ότι είναι ένα "λαϊκό", ένα "εμπορικό" έργο, ένα έργο "πιασάρικο" όπως λένε, γιατί είναι απλά ένα πάρα πολύ καλό έργο. Χαίρομαι πολύ που το ξανακάνω μετά από 14 χρόνια - ήταν το έργο με το οποίο άνοιξε, ξεκίνησε τη λειτουργία του το Θέατρο Επί Κολωνό. Το ότι είναι ένα έργο που αρέσει πολύ, μας το είχαν επιβεβαιώσει και τότε οι θεατές, γιατί τότε παιζόταν για τρία περίπου χρόνια. Είχε σαρώσει κιόλας τότε όλα τα βραβεία και το σταματήσαμε ενώ ήταν γεμάτο το θέατρο κάθε βράδυ. Δεν είχε πέσει δηλαδή το ενδιαφέρον του κοινού καθόλου. Αποφάσισαν λοιπόν φέτος στο Επί Κολωνό, ο Γιώργος Χατζηνικολάου και η Ελένη Σκότη να το ανεβάσουμε ξανά».
- Κάνετε πάλι τον ίδιο ρόλο, της Ελένα. Είναι πρόκληση για εσάς να προσεγγίσετε το ρόλο αλλιώς μετά από τόσα χρόνια;
«Νομίζω ότι αυτό θα βγει από μόνο του, γιατί όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν… υπάρχουν! Εχουν μεσολαβήσει και μέσα μας και έξω μας και νομίζω ναι, θα προστεθούν πια στο ρόλο οι θεατρικές μου εμπειρίες αυτών των δεκατεσσάρων χρόνων. Είναι λοιπόν πρόκληση γιατί αυτόν τον ρόλο τον αγάπησα πάρα πολύ. Ολους τους ρόλους τους αγαπάω δηλαδή, αυτός είναι πράγματι πολύ ιδιαίτερος. Και οι άλλοι ρόλοι του έργου είναι εξαιρετικοί, έχει γράψει η συγγραφέας ένα πολύ ωραίο έργο».
- Θα γίνουν και κάποιες παραστάσεις με πολύ μειωμένο εισιτήριο.
«Ναι, από τις 4 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου, η γενική είσοδος είναι 10 ευρώ. Είναι οι προ-παραστάσεις όπως τις έχουμε ονομάσει, γιατί οι επόμενες ξεκινούν πάλι στις 16 Οκτωβρίου και πάμε μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Είναι σημαντικό και για εμάς για να ξεκινήσουμε με ένα γεμάτο θέατρο και φυσικά για τον κόσμο που θα έχει την δυνατότητα να δει μια ωραία θεατρική δουλειά με προσιτό εισιτήριο».
- Θα κάνετε τηλεόραση φέτος; Ξεκινούν ήδη πολλά σίριαλ.
«Ναι, πολλά ξεκινούν… Εμένα μου είχαν κάνει μια πρόταση να συμμετέχω σε ένα που ήταν όμως στάδιο "να δούμε αν θα περάσει". Δεν με έχουν ξαναπάρει, οπότε υποθέτω ότι είναι ακόμα σ’ αυτό το στάδιο».
-Το ότι ξαναρχίζουν πάντως σίριαλ, σημαίνει ότι κινείται ξανά ο χώρος της δουλειάς σας.
«Εννοείται. Ξέρετε είναι ωραίο πράγμα να γίνονται δουλειές όχι μόνο για να βρίσκουν δουλειά οι ηθοποιοί, αλλά και για να έχει κάτι να βλέπει και ο κόσμος που το έχει ανάγκη. Είναι τόσο κλεισμένος στο σπίτι του πια, τόσο περιορισμένος που θέλει να έχει έστω αυτή τη διασκέδαση».
- Σας βλέπουμε πάντως στην τηλεόραση στις επαναλήψεις των σίριαλ. Σας ενοχλεί αυτό;
«Οχι καθόλου δεν με ενοχλεί. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν ενοχλούμαι εύκολα. Δεν με πειράζει αυτό που λένε κάποιοι συνάδελφοι, ότι ο κόσμος τους θυμάται και τους ταυτίζει με έναν συγκεκριμένο ρόλο τους. Εγώ έχω κάνει πολλούς ρόλους, συνήθως παίζω τη μαμά, βέβαια αλλά διαφορετικούς τύπους μαμάς κάθε φορά. Δεν με πειράζει γιατί ό,τι έχω κάνει θεωρώ ότι είναι αξιοπρεπές και δίνει χαρά στον κόσμο. Το καλύτερο βέβαια είναι να γίνονται καινούργια πράγματα, αλλά όταν δεν γίνονται είναι προτιμότερο να βλέπει ο κόσμος ελληνικά σίριαλ σε επανάληψη έστω, από το να βλέπει συνέχει ξένα, όπως για παράδειγμα τα τούρκικα που είναι πια πάρα πολλά! Αυτό μας το λέει ο ίδιος ο κόσμος δηλαδή. Τώρα θα μου πείτε αν πληρωνόμαστε από τις επαναλήψεις; Παλιότερα όχι, δεν παίρναμε τίποτα, ενώ τώρα κάτι έχει αρχίσει να πληρώνεται. Μην φανταστεί κανείς ότι μπορούμε να ζήσουμε απ' αυτά, αλλά ένα δωράκι μια φορά στο τόσο… κάτι είναι στις εποχές που ζούμε».
- Είστε γενικά θετικά άνθρωπος;
«Ναι και δεν πιέζω τον εαυτό μου να είμαι έτσι. Δεν είναι ότι βλέπω το ποτήρι μισοάδειο και δεν το παραδέχομαι και θέλω να λέω κάτι άλλο και να κάνω πως δεν το βλέπω. Νιώθω πάντα μια αισιοδοξία».
- Την παράσταση θα την πάτε περιοδεία;
«Ναι, έχει συζητηθεί αυτό και μάλιστα έχουμε συζητήσει και συγκεκριμένες πόλεις όπως είναι σίγουρα η Θεσσαλονίκη και η Καλαμάτα, την οποία εγώ την λατρεύω και έχω πολλούς φίλους εκεί. Ενας από τους ηθοποιούς της παράστασης μάλιστα, ο Γιάννης Λεάκος είναι από την Καλαμάτα. Η Χρυσόθεμις Αμανατίδη η βοηθός της Ελένης Σκότη είναι κι εκείνη από την Καλαμάτα… και γενικά έχουμε πολύ Καλαμάτα στο θέατρο!».
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Η «Αγαπητή Ελένα» της Ρωσίδας θεατρικής συγγραφέως Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, είναι έργο γραμμένο στην Σοβιετική Ενωση του ’80, την περίοδο δηλαδή της αποσύνθεσής της, όπου ο μεγάλος κύκλος του σοσιαλιστικού πειράματος υπό το βάρος των αδιεξόδων και της διαφθοράς πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, ενώ το άγνωστο μέλλον μιας μετά-εποχής ήταν προ των πυλών. Πρόκειται για ένα έργο που είναι άκρως επίκαιρο στην Ελλάδα του σήμερα, που εν μέσω κρίσης, αναζητά να προσδιορίσει τη μετά τη μεταπολίτευση εποχή, όντας στη δίνη γρήγορων εξελίξεων, πρωτόγνωρων συνθηκών, προσωπικών αδιεξόδων για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας και ενός απίστευτου μωσαϊκού προτεινόμενων λύσεων. Οπως τώρα στη χώρα μας, έτσι και στο κόσμο του έργου, τον κόσμο της καταρρέουσας Σοβιετικής Ενωσης, η ούτως ή άλλως διαχρονική σύγκρουση μεταξύ των γενεών εγγράφεται στο ρευστό πλαίσιο που συνθέτουν το τελματωμένο παρόν και το άγνωστο μέλλον. Οι γενιές στο έργο της Λ. Ραζουμόβσκαγια παίρνουν θέση σύγκρουσης, με τους μεν νέους να αναζητούν λύσεις στις προσδοκίες τους και τους δε μεγαλύτερους να προβληματίζονται με γνώμονα την εμπειρία της ζωής τους. Μια σύγκρουση τέτοια όπου τα πρόσωπα, εκπροσωπώντας στη δεδομένη συγκυρία δύο εχθρικούς κόσμους, δεν θα καταφέρουν παρά να βιώσουν τις συνέπειες από τη σφοδρότητά της. Η «Αγαπητή Ελένα» είναι ένα ρεαλιστικό έργο κοινωνικού, πολιτικού και υπαρξιακού προβληματισμού, που με εύστοχο χειρισμό των δυνατοτήτων του ψυχολογικού θεάτρου, με βασική συνθήκη της υπόθεσης του έργου το χάσμα γενεών και τη συνεχή ανατροπή των ισορροπιών στη σύγκρουση των ηρώων, συνεγείρει το συναίσθημα και τη λογική του θεατή για τον ωθήσει να σκεφτεί ο ίδιος σε ένα ειδικό επίπεδο τι κάνουμε όταν οι κοινωνικές αξίες αντιπαρατίθενται με τις ανάγκες της προσωπικής μας επιβίωσης και σε ένα γενικότερο, πώς διαχειριζόμαστε το συγκρουσιακό στοιχείο μέσα μας που μας εμποδίζει να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και απλά να συνεννοηθούμε χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε στα άκρα!
Συντελεστές: Μετάφραση-Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, σκηνοθεσία-Ελένη Σκότη, σκηνικά/κοστούμια-Γιώργος Χατζηνικολάου, φωτισμοί-Αντώνης Παναγιωτόπουλος, φωτογραφίες- Δημήτρης Στουπάκης, βοηθοί σκηνοθέτη-Χρυσόθεμις Αμανατίδη, Βάλεια Τζανέτου, διανομή: Ελένα Σεργκέγεβνα-Αριέττα Μουτούση, Βαλόντια-Γιάννης Λεάκος, Πάβελ-Δημήτρης Σαμόλης, Βίτια-Χρήστος Κοντογεώργης, Λιάλια-Ηρώ Πεκτέση.
