Η συναυλία των δυο μεγάλων μουσικών θα δοθεί στο Δημοτικό Σχολείο στις 9.30 το βράδυ: Ο Σταμάτης Κραουνάκης θα ερμηνεύσει αγαπημένα τραγούδια, δικά του μα και άλλων γνωστών δημιουργών, με τη συνοδεία του βιρτουόζου σολίστα και συνθέτη Παναγιώτη Μάργαρη - ο οποίος θα αποδώσει επίσης υπέροχες μουσικές των Ennio Morricone, Erik Satie, Enrique Granados, Rolling Stones, Sting, Queen κ.ά.
Λίγες ώρες πριν από την τόσο ενδιαφέρουσα αυτή βραδιά, ο Παναγιώτης Μάργαρης άφησε για λίγο στο πλάι την κιθάρα του και μας μίλησε για τις αμέτρητες δυνατότητές της, για τα πρώτα δικά του βήματα στη μουσική, καθώς επίσης για τις συνεργασίες του με καλλιτέχνες απ' όλα τα μουσικά είδη - αλλά και με τον κορυφαίο κιθαρίστα Al Di Meola. Δίνει τις πολύτιμες συμβουλές του στους σπουδαστές μουσικής μα και σε όσους... το σκέφτονται, ενώ μιλά για την ιδιαίτερη συνύπαρξή του με τον Σταμάτη Κραουνάκη. Και καταλήγοντας, προτρέπει όλους και τον καθένα μας ξεχωριστά «να προσπαθήσει με όσες δυνάμεις έχει, να γίνει πιο δημιουργικός, ενεργός, ονειροπόλος... και να οπλιστεί με καινούργιες ιδέες. Ωστε να σταθεί η Ελλάδα ξανά στα πόδια της».
Συνέντευξη στην Πέπη Αλευρά
- Εχετε διηγηθεί ότι κοντά στα 13 σας αποφασίσατε σχεδόν τυχαία να μάθετε κιθάρα. Συχνά όμως η πράξη διαφέρει από τη θεωρία. Τι ήταν λοιπόν αυτό που, τουλάχιστον τα πρώτα εφηβικά χρόνια, σας κράτησε πιστό στο όργανο που διαλέξατε;
«Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα 5 χρόνια των σπουδών μου, η κιθάρα αποτελούσε για εμένα την καλύτερη συντροφιά και με βοηθούσε να χαλαρώνω από το άγχος των σχολικών ετών, των φροντιστηρίων και του κυνηγιού μιας θέσης σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή. Ηταν ενστικτώδης η επιθυμία μου να παραμείνω πιστός σε αυτό το όργανο, αν και ως μικρό παιδί τότε, υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να τα παρατήσω. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η οικογένειά μου, η οποία με στήριξε και με παρότρυνε να μελετάω και να εξελίσσομαι στη μουσική».
- Εξι χορδές, απεριόριστες δυνατότητες: Πότε αρχίσατε να το νιώθετε αυτό;
«Αρχισα να το αισθάνομαι με το που τελείωσα το λύκειο. Στα 18 μου χρόνια, όντας περισσότερο ώριμος και κατασταλαγμένος, ήμουν πια βέβαιος ότι θα γίνω μουσικός. Η μελέτη μου αυξήθηκε κατακόρυφα και έβαλα ως στόχο να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο ωδείο και να ανακαλύψω τις τεράστιες δυνατότητες της κλασικής κιθάρας».
- Κινείστε με άνεση ανάμεσα στο κλασικό ρεπερτόριο, στο έντεχνο, το ροκ, την παραδοσιακή μουσική αλλά και τη σύγχρονη ποπ... Στη διάρκεια της πορείας σας είδατε τις προτιμήσεις σας ν' αλλάζουν;
«Θα έλεγα ότι, μεγαλώνοντας, έγινα πιο ανοιχτόμυαλος και θετικός σε συνεργασίες με καλλιτέχνες από φαινομενικά άλλους μουσικούς κόσμους. Για εμένα η μουσική είναι ανεξάντλητη - και θεωρώ ότι στα περισσότερα μουσικά είδη υπάρχουν αριστουργηματικά κομμάτια και μεγάλοι καλλιτέχνες. Με γοητεύει πολύ η ένωση της κλασικής κιθάρας με τη ροκ, την ποπ, την τζαζ... και μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι με τραγουδιστές. Θεωρώ ότι ο συνδυασμός κιθάρα - φωνή είναι άκρως σαγηνευτικός. Εμφανίζομαι εδώ και 20 περίπου χρόνια επί σκηνής με τραγουδιστές οι οποίοι φυσικά αγγίζουν την ψυχή μου. Τους αγαπώ και με αγαπούν πολύ, κι έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργήσω έναν κύκλο από συνεργάτες διαχρονικούς και πολύτιμους».
- Συνήθως λέμε ότι «η μουσική εξημερώνει τα ήθη». Ομως σίγουρα... εξάπτει και τα πάθη! Ή όχι; Εσείς πώς τη βιώνετε;
«Η μουσική χωρίς πάθος, ταμπεραμέντο και κατάθεση ψυχής δεν υφίσταται... Ο έρωτας, η αγάπη, η τρυφερότητα, ο θυμός, η διαστροφή, η μελαγχολία, η χαρά και πολλά ακόμα συναισθήματα, εκφράζονται μέσω της μουσικής στον απόλυτο βαθμό.
Για εμένα προσωπικά, κάθε δισκογραφική μου δουλειά αλλά και κάθε ζωντανή εμφάνιση αποτελεί έναν “ωκεανό” συναισθημάτων, παθών και αισθήσεων. Η επικοινωνία μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη είναι άκρως “ερωτική” - και αλίμονο αν δεν είναι σχέση έντονη και φορτισμένη».
- Πώς θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά ή όποιον άνθρωπο θα ήθελε να μάθει ένα όργανο, να διαλέξει εκείνο που του ταιριάζει πραγματικά; Και τι θα τους επισημαίνατε για τη μελέτη της μουσικής;
«Σχετικά με το όργανο το οποίο θα διαλέξουν, προτείνω να κατευθύνονται προς πολυφωνικά και πλήρη όργανα. Δύο από αυτά είναι η κλασική κιθάρα και το κλασικό πιάνο. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουν να ανακαλύψουν τη μουσική σε όλο της το μεγαλείο.
Οσον αφορά τη μελέτη της κλασικής κιθάρας θα δώσω τις ίδιες συμβουλές με εκείνες που δίνω στους μαθητές μου: Πειθαρχία, επιμονή, υπομονή και καθημερινή μελέτη. Ο δρόμος ώστε κάποιος να καταφέρει να γίνει ένας σημαντικός δεξιοτέχνης είναι πολύ μακρύς και κοπιαστικός. Οι χαρές που προσφέρει όμως η κατάκτηση των στόχων είναι ανεκτίμητες...».
- Εχετε συνεργαστεί με πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες. Θα σταθώ όμως σε δύο διαφορετικές αλλά εμβληματικές μορφές της κιθάρας: τον Νότη Μαυρουδή και τον Al Di Meola. Πείτε μας αν θέλετε δυο λόγια για εκείνους.
«Ο Al Di Meola αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί ίνδαλμα για τους κιθαρίστες όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και όλου του κόσμου. Είναι ένας καταπληκτικός μουσικός - και για εμένα η συνεργασία μαζί του αποτελούσε άπιαστο όνειρο όταν ήμουν μαθητής στο ωδείο. Οι μαγικές συγκυρίες της ζωής μάς έφεραν κοντά, διότι συμμετέχει στην προ πενταετίας δισκογραφική μου δουλειά “Duende”. Επίσης εμφανιστήκαμε μαζί σε 2 μοναδικά live στο Gazarte. Σίγουρα η μουσική συνάντηση με αυτόν τον διεθνούς φήμης κιθαρίστα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην καριέρα μου έως τώρα.
Οσον αφορά το Νότη Μαυρουδή, υπήρξε ένας εξαιρετικός καθηγητής για μένα και είναι πολύ καταρτισμένος σε θέματα τεχνικής της κιθάρας. Αισθάνομαι τυχερός που βρέθηκε στο δρόμο μου. Κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70 βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη της κιθάρας και έκανε το όργανο γνωστό στην Ελλάδα. Από τότε φυσικά έχουν αλλάξει τα πάντα στην τεχνική αλλά και στην αισθητική της κλασικής κιθάρας. Ομως τους ανθρώπους αυτούς τους κρίνεις με βάση την εποχή κατά την οποία ήταν ενεργοί και όχι με τα σημερινά δεδομένα. Είναι ένας αξιόλογος μουσικός της παλιάς σχολής, και σίγουρα ένας διαχρονικά σπουδαίος δάσκαλος».
- Η εκρηκτική μουσική προσωπικότητα του Σταμάτη Κραουνάκη κι όλο το πολυδιάστατο έργο του τι ιδιαίτερο προσθέτουν στη δική σας συλλογή εμπειριών; Και τι πιστεύετε ότι αφομοιώνουν αντίστοιχα από τη δική σας παρουσία;
«Ο Σταμάτης Κραουνάκης θεωρώ ότι είναι ο σημαντικότερος Ελληνας συνθέτης της μετά Χατζιδάκι - Θεοδωράκη εποχής. Αυτό που θα παρουσιάσουμε μαζί στην Ασέα Αρκαδίας αυτή τη Δευτέρα, είναι ένα ρεσιτάλ για κιθάρα και φωνή, με τον Σταμάτη σε ρόλο καθαρά ερμηνευτικό. Αυτό το στοιχείο από μόνο του είναι άκρως γοητευτικό και ιδιαίτερο. Η χημεία μας επί σκηνής είναι μοναδική, και είναι μοναδική εμπειρία και για τους δυο μας η συνεργασία μας και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα το οποίο δημιουργείται».
- Αν και όλα είναι μάλλον ρευστά στη χώρα αυτή την εποχή, έχετε κάνει κάποια σχέδια για την ερχόμενη σεζόν; (Αλήθεια, πώς σχολιάζετε εσείς αυτή τη γενική ρευστότητα;)
«Κατά τη διάρκεια του 2015 αλλά και του 2016, θα παρουσιάσω σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό την παράσταση “Με τη μαγεία της κιθάρας”, η οποία βασίζεται στα κομμάτια της πρόσφατης δισκογραφικής μου δουλειάς με αυτό τον τίτλο.
Οσο για τη ρευστότητα και την παρακμή που βιώνει η χώρα, έχω να προτείνω στον καθένα ξεχωριστά να προσπαθήσει, με όσες δυνάμεις έχει, ώστε να γίνει περισσότερο δημιουργικός, ενεργός, ονειροπόλος... και να οπλιστεί με καινούργιες ιδέες.
Οι αυτοάμυνες όλων μας πρέπει να είναι σε μεγάλη εγρήγορση - και θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να σταθεί η Ελλάδα ξανά στα πόδια της...».
Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη
Ο Παναγιώτης Μάργαρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Στα 13 του θέλησε να ασχοληθεί με την κιθάρα και γράφτηκε στο ωδείο της Νέας Σμύρνης όπου έμενε. Αργότερα σπούδασε κλασική κιθάρα στο Ωδείο Αττικής και στο Εθνικό Ωδείο, παίρνοντας το δίπλωμά του με Αριστα παμψηφεί και Α’ Βραβείο.
Ο Παναγιώτης Μάργαρης ασχολείται με τη σύνθεση και την ενορχήστρωση τραγουδιών και ορχηστρικής μουσικής. Πολλοί τον αποκαλούν "μάγο της κιθάρας" - και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι από το 1995 έως το 2010 υπήρξε κιθαριστικό ντουέτο με τον αγαπημένο Ελληνα κιθαρίστα Νότη Μαυρουδή. Πολύ σημαντική στιγμή στην καριέρα του ήταν η συμμετοχή ενός άλλου ιερού τέρατος της κιθάρας, του Al Di Meola, στη δισκογραφική δουλειά “Duende” που ετοίμασε με την Ελένη Πέτα - όπως επίσης και η συνύπαρξή του επί σκηνής με τον Al Di Meola σε δύο μοναδικά live που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2010.
Ο Π. Μάργαρης έχει ηχογραφήσει ακόμη τους προσωπικούς δίσκους “Στης νύχτας το φως”, “Το τραγούδι της πεταλούδας”, “Δίχως Πυξίδα”, “Rock Of My Soul” και “Με τη μαγεία της κιθάρας”.
Εχει συνεργαστεί με τους περισσότερους μεγάλους Ελληνες τραγουδιστές και συνθέτες, σε συναυλίες αλλά και δισκογραφικά. Μεταξύ αυτών, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Διονύσης Τσακνής, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, η Μελίνα Κανά, η Ελένη Πέτα, ο Μάρκος Κούμαρης των "Locomondo", η Γεωργία Νταγάκη και η Φωτεινή Δάρρα.
Εχει παίξει μουσική σε Ελλάδα, Αγγλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Κύπρο. Ανάμεσα στους χώρους όπου έχει εμφανιστεί είναι το Ηρώδειο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης ιστορικοί καθεδρικοί ναοί της Ευρώπης.
Το 1999 ο Παναγιώτης Μάργαρης ξεκίνησε να ηχογραφεί υπό τη μορφή κιθαριστικού ντουέτου την πολύ πετυχημένη δισκογραφική σειρά "Cafe de l' art", διασκευάζοντας και ερμηνεύοντας στην κιθάρα αγαπημένες μουσικές και τραγούδια του διεθνούς και ελληνικού ρεπερτορίου. Κάποιες από αυτές τις δουλειές έχουν αποσπάσει βραβεία, ενώ οι συνολικές τους πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τα 100.000 αντίτυπα!
Τόσο μέσα από τις προσωπικές του δουλειές όσο και μέσα από τις συνεργασίες του, ο Π. Μάργαρης όπως όλοι οι μεγάλοι μουσικοί σπάει τις φόρμες και τσαλακώνει τα κλισέ. Ψάχνοντας για την αλήθεια, ανοίγει τον ήχο της κιθάρας του σε όλους τους μουσικούς δρόμους και σ' όλες τις προκλήσεις, τις καταβολές και τις εμπνεύσεις.
