Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, μαζί με την καλή του φίλη και επίσης ηθοποιό Βίκυ Σταυροπούλου, έχει φτιάξει έναν μικρό αγροτικό παράδεισο στη Μάνη. «Ερχομαι στην Καλαμάτα από την εποχή του “κωλοσούρτη”, τότε που έκανες 5.30 - 6 ώρες να φτάσεις» λέει ο ίδιος και... ευγνωμονεί τον καινούργιο αυτοκινητόδρομο που του επιτρέπει πλέον να έρχεται ακόμα και για μονοήμερες αποδράσεις!

Αύριο Τετάρτη και μεθαύριο Πέμπτη, βέβαια, θα είναι διαφορετικός ο λόγος της καθόδου του στην Καλαμάτα: Θα είναι η άνοδος στο Κάστρο στις 9 μ.μ., με τους "Αχαρνής" του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Μερικές ώρες νωρίτερα λοιπόν, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ένας γλυκός ήπιος άνθρωπος, ένας απλόχερος και πολύ αξιόλογος ηθοποιός, που έχει βρει από καιρό όλα του τα πατήματα και τις ισορροπίες, βρήκε και λίγο χρόνο για να συζητήσει μαζί μας: Αναφέρθηκε στη φετινή παράσταση, στο μεσσηνιακό του ευλογημένο καταφύγιο, κι έδωσε τις ευχές του για το μέλλον. Μίλησε όμως και για τον παρεξηγημένο κόσμο της διαφήμισης, για την παγίδα στην οποία πέφτουν τα "ψώνια", μα και για το κοινό, που σε κανέναν δεν χαρίζεται...

- Παρατηρώ ότι συχνά ένας μικρός σας μορφασμός αρκεί για να προκαλέσει στους θεατές αβίαστα γέλια! Πού το αποδίδετε αυτό;

«Δεν νομίζω ότι είναι θέμα μορφασμού. Είχα ακούσει πολλές φορές από δασκάλους μου (και είχα πολλούς και σπουδαίους), να λένε ότι η σκηνή “ξεβρακώνει”. Πραγματικά, όσο περνούν τα χρόνια, αντιλαμβάνομαι ότι ο θεατής “ακούει” πολύ καλύτερα αυτό που σκέφτεσαι, παρά αυτό που λες!

Αν είσαι πραγματικά εντός ρόλου και παρών στη σκηνή, μπορείς να ενεργοποιήσεις τα αντανακλαστικά του θεατή όπως εσύ θες. Χαίρομαι πολύ όταν καταφέρνω να ανοίξω τους δίαυλους επικοινωνίας με το κοινό σε μια παράσταση. Κι αυτό είναι μια καθημερινή μάχη. Αν ο ηθοποιός πιστέψει ότι αυτό “το έχει στο τσεπάκι του”, έχει πεθάνει…».

- Υπάρχει περίπτωση η εύκολη και ζεστή ανταπόκριση του κοινού να σας "παγιδέψει" καλλιτεχνικά;

«Ζεστή ανταπόκριση υπάρχει, εύκολη όχι! Το κοινό, όσο αποθεωτικό  είναι όταν του αρέσει κάτι, τόσο σκληρό είναι όταν αντιληφθεί ότι τον  κοροϊδεύεις - ή στην καλύτερη περίπτωση ότι δεν τα κατάφερες αυτή τη φορά. Τίποτα δεν χαρίζεται στο θέατρο, όπως και στη ζωή άλλωστε.

Η “παγίδα” υπάρχει όταν επαναπαύεσαι σ’ αυτά που έχεις καταφέρει. Οταν θεωρείς ότι είσαι “έτσι κι αλλιώς ο καλύτερος”. Και η φύση της δουλειάς μας πράγματι μπορεί να σε παρασύρει. Ξέρω πάρα πολλά  ψώνια! Εύχομαι με τη βοήθεια του Θεού και του μυαλού μου να μην κατρακυλήσω ποτέ σε τέτοιες ανοησίες».

- Ο μάλλον παρεξηγημένος κόσμος της διαφήμισης παραμένει, μάλλον υποκριτικά, ένα ταμπού για τον κόσμο της υποκριτικής... και γενικότερα της τέχνης. Εσείς πάντως ασχολείστε μαζί του. Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας;

«Και παγκόσμια αλλά και στην Ελλάδα πια, δε νομίζω ότι ισχύει αυτό. Ολοι γνωρίζουν ότι σε μια διαφήμιση σε επιλέγουν αν είσαι ο κατάλληλος, δηλ. καλός ηθοποιός, αν έχεις “υψηλή αγοραστική αξία”, και είσαι ως εκ τούτου αποτελεσματικός. Αν δείτε πόσες εργατοώρες, πόσος κόπος και πόσοι άξιοι άνθρωποι δουλεύουν γι’ αυτά τα 15 δευτερόλεπτα, θα τα χάσετε...

Είναι πλέον κοινώς παραδεκτό ότι η διαφήμιση είναι ένα είδος “τέχνης”. Είναι μέρος της δουλειάς μου. Και πολύ χαίρομαι όταν μου το προτείνουν. Και σε αυτή την περίπτωση είναι στο χέρι σου να προσπαθήσεις να διασφαλίσεις όσο γίνεται καλύτερα τις προδιαγραφές που θες».

- Με ποιον τρόπο συμμετέχετε στους "Αχαρνής" - τόσο ως ρόλος όσο και ως μέλος της συγκεκριμένης ομάδας;

«Με τον Γιάννη Κακλέα έχω μια παλιά και υπέροχη θεατρική σχέση. Εχουμε κάνει μαζί πολύ ωραίες δουλειές, παραστάσεις που κι εμείς και το κοινό νομίζω θα θυμόμαστε για καιρό. Οπότε, όταν τον Φεβρουάριο μου έκανε πρόταση να είμαι στους "Αχαρνής", του είπα πολύ γρήγορα ναι. Κι όταν με ρώτησε ποιο ρόλο θα ήθελα να παίξω, του είπα ότι δεν με νοιάζει: “Σε εμπιστεύομαι, θα παίξω όποιον θέλεις εσύ”.

Χαίρομαι που συμμετέχω στη δουλειά αυτή μαζί με μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών και συντελεστών... Και χαίρομαι που η παράστασή μας, μέσα σ’ ένα τόσο δυσμενές περιβάλλον, έκανε αυτή τη μεγάλη επιτυχία φέτος το καλοκαίρι».

- Η Μεσσηνία έγινε κάποια στιγμή δεύτερη πατρίδα σας, καθώς μαζί με την καλή σας φίλη και καλή ηθοποιό Βίκυ Σταυροπούλου στήσατε στη Μάνη ένα αγροτικό σπιτικό... Πώς προέκυψε - και τι νιώθετε πια γι' αυτόν τον τόπο;

«Την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία την αγάπησα από το 1983-84 που πρωτοκατέβηκα για να δω μια παράσταση στο τότε ΔΗΠΕΘΕ. Ηταν ένας κεραυνοβόλος έρωτας (γελάει), που με τα χρόνια θέριεψε. Ηταν έκτοτε μόνιμος προορισμός μου, για διήμερα, Πάσχα, καλοκαίρια...

Ερχομαι στην Καλαμάτα από την εποχή του “κωλοσούρτη”, τότε που έκανες 5.30 - 6 ώρες να φτάσεις! Οταν γνωρίστηκα με τη Βίκυ, μοιραία έγινε και γι' αυτήν αγαπημένος τόπος. Και εντελώς τυχαία στις αρχές του 2000 βρήκαμε αυτό το κτήμα πάνω από τη Σάνταβα κι όλα πήραν το δρόμο τους.

Με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα Χριστοδούλου Μακρή, της Μαίρης Τσαγγάρη, και με τα όνειρά μας, γεννήθηκε ένας μικρός παράδεισος. Δεν είναι ακριβώς σπίτι. Είναι μια μικρή αργοτοτουριστική μονάδα, με έναν κήπο που έχει όλα τα φρούτα, με τα μποστάνια μας, τις ελιές μας, κι έναν ορίζοντα 300 μοίρες... Μπροστά  σου ξεδιπλώνεται όλη η Μεσόγειος, ο Μεσσηνιακός Κόλπος και η γη του, δίπλα είναι το φαράγγι της Κοσκάρακας, και γυρνάς προς τα πίσω και βλέπεις την κορυφή του Ταϋγέτου (από τα ελάχιστα σημεία της Μεσσηνίας που φαίνεται). Τι να πω! Είναι ένα μέρος ευλογημένο, μιλάς με το Θεό.

Μ’ αρέσει η Μεσσηνία πολύ… Ξαναγεννιέμαι όποτε έρχομαι. Και ευτυχώς τώρα με τον καινούργιο δρόμο, έρχομαι συχνά. Ακόμα και μια μέρα να 'χω ελεύθερη, μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινώ».

- Σε τούτες τις περίεργες εποχές, τι ονειρεύεστε για την προσωπική σας εξέλιξη, για τις δουλειές που θέλετε να κάνετε, για τη ζωή που θα θέλατε να ζήσετε;

«Είμαστε κοινωνικά όντα, φύσει και θέσει. Η προσωπική μας ζωή είναι σε άμεση συνάρτηση με τη ζωή των ανθρώπων γύρω μας. Δεν μπορεί να είμαστε εμείς καλά και γύρω μας να υπάρχει “μαύρη γη”. Προσεύχομαι λοιπόν να πάνε καλύτερα τα πράγματα για την Ελλάδα, να έχουμε υγεία, να κάνουμε τις δουλειές που μας αρέσουν, να έχω τις ευκαιρίες να ταξιδεύω και να ζω όσο περισσότερο μπορώ στο κτήμα στη Μεσσηνία... Θέλω πολλά; (γελάει)

Να είστε καλά και σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Καλή μας αντάμωση!».

«Αχαρνής» στο Κάστρο της Καλαμάτας 19-20/8 στις 9 μ.μ.

Μια πολιτική κωμωδία του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία Γιάννη Κακλέα. Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Αρης Σερβετάλης, Φάνης Μουρατίδης, Λεωνίδας Καλφαγιάννης και Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Παίζουν ακόμα οι: Σωκράτης Πατσίκας, Λάμπρος Κτεναβός, Θάνος Μπίρκος, Γιώργος Κοψιδάς, Αγγελική Τρομπούκη, Κώστας Γαβαλάς, Στέλιος Ιακωβίδης, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Αλέξης Φουσέκης, Αχιλλέας Χαρίσκος, Θανάσης Ζερβόπουλος.

Εισιτήρια προπωλούνται στο www.viva.gr και στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, τηλ. 27210 95611.

H "E" κληρώνει 5 διπλές προσκλήσεις με διαγωνισμό που ολοκληρώνεται σήμερα στο eleftheriaonline.gr