Πρόκειται για μια εκδήλωση που θ' αποτελέσει το αποκορύφωμα ενός τριημέρου εθελοντικής δράσης. Υπέρμαχος του εθελοντισμού λοιπόν και η ίδια -όπως τονίζει στη συνέντευξή της- η Alexandra Gravas θα μας τραγουδήσει με τη συνοδεία ενός πιάνου έργα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και άλλων συνθετών. Αλλωστε, η ζεστή φωνή της, με τα μεσογειακά χαρακτηριστικά και τη σπουδαία κλασική εκπαίδευση, κινείται με άνεση στο ελληνικό και το παγκόσμιο ρεπερτόριο... προσφέροντας αξέχαστες μουσικές συγκινήσεις. 

Με αφορμή τη συγκεκριμένη εκδήλωση, ανάμεσα στα ταξίδια της στον κόσμο, η διεθνώς γνωστή ερμηνεύτρια βρήκε λίγο χρόνο για να πει στην "Ε" δυο λόγια για τις μουσικές της αγάπες, αλλά και για τις απόψεις της πάνω σε κάποια επίκαιρα ζητήματα.

- Πώς ανταμώνουν μέσα σας και συμβιώνουν η ελληνική και η δυτική μουσική παράδοση;

«Πολύ ωραία η επιλογή των λέξεών σας σε αυτή την ερώτηση: Ανταμώνουν, συμβιώνουν και μετά αγαπιούνται... Ετσι κάπως θα περιέγραφα τη συνάντηση των διάφορων τραγουδιών του κόσμου και των μουσικών ειδών, που υπάρχουν στον μουσικό μου ορίζοντα. 

Μέσα από μια προσωπική μου συναυλία, τα τραγούδια “χάνουν” τα σύνορά τους - και το κοινό συνήθως ξεχνάει ότι το ρεπερτόριο είναι ένα πάντρεμα διαφορετικών ειδών μουσικής... και η κουμπάρα είμαι εγώ».

- Ποια είδη, ποια κομμάτια, ποιους συνθέτες αγαπάτε ιδιαίτερα από τους δύο αυτούς μουσικούς κόσμους; 

«Μην μου βάζετε δύσκολα... Δεν θα μπορέσω να απαντήσω αυτή την ερώτηση ικανοποιητικά. Εμείς οι ερμηνευτές που μπορούμε να βαδίζουμε σε διάφορους μουσικούς κόσμους, έχουμε μια τεράστια γκάμα επιλογών. Ετσι τουλάχιστον νιώθω εγώ. Πρώτα αγαπώ ένα τραγούδι και μετά κοιτάζω να δω από πού έρχεται. Συνήθως έτσι γίνεται. Αλλά είναι θέμα ανθρώπου αυτό. Η κλασική φωνητική μου παιδεία μού έδωσε τις γνώσεις για να μπορώ να χειριστώ την φωνή μου σωστά. Μου δίδαξε μια αισθητική, η οποία σε συνδυασμό με την προσωπικότητά μου έπλασε εμένα ως καλλιτέχνη και το τι εκφράζω επάνω στην σκηνή. 

Πιστεύω πως ένας καλός συνθέτης ξέρει και να γράφει καλά για έναν ερμηνευτή. Πώς να μη λατρέψω έναν Johannes Brahms, που τα τραγούδια του είναι βάλσαμο για τη φωνή μου; Πώς να μην αγαπήσεις έναν Claude Debussy, έναν Cole Porter, έναν Μάνο Χατζιδάκι... Γιάννη Κωνσταντινίδη, Νίκο Σκαλκώτα, Μίκη Θεοδωράκη, Mίμη Πλέσσα;...».

- Εχοντας ρίζες ελληνικές, κορμό ευρωπαϊκό και κλαδιά παγκόσμια, πώς ορίζετε εσείς μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα την έννοια της πατρίδας;

«Την πατρίδα την πονάς».

- Τη Δευτέρα, το κοινό της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας θα σας απολαύσει σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στον εθελοντισμό. Τι σημαίνει για εσάς εθελοντισμός - ποια η αφετηρία και ποια τα όριά του; 

«Ο εθελοντισμός θα πρέπει να είναι κάτι αυτονόητο για όλους μας. Για φανταστείτε να έκανε κάθε ένας από εμάς, έστω μόνο μια φορά το μήνα, κάτι εθελοντικό για κάποιον άλλον! Η κοινωνία μας θα ήταν πολύ πιο όμορφη, και προπαντός με ήθος αγάπης. 

Ο εθελοντισμός σε κάνει καλύτερο άνθρωπο - τουλάχιστον αυτό μπορώ να πω από προσωπική εμπειρία για εμένα».

- Πώς θα σχολιάζατε από την πλευρά σας τη θέση της Ελλάδας στην (αρνητική κυρίως) επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια... ή τις σχέσεις της με την Ευρώπη;  

«Τι να σχολιάσω, τι να πω; Οι πολιτικές εξελίξεις τα τελευταία 5 χρόνια είναι αυτές που είναι, δυστυχώς. Εγώ σαν Ελληνίδα, κάτοικος της  Ευρώπης και του κόσμου, δεν επιτρέπω σε κανέναν να κατηγορήσει την ελληνικότητά μου, που ανήκει σε όλη την υφήλιο. 

Η δουλειά μου είναι να ταξιδεύω στα διάφορα μέρη του κόσμου με τη βαλίτσα μου γεμάτη ελληνικές μουσικές ομορφιές, και να τους υπενθυμίζω τι σημαίνει ελληνική ποίηση, ελληνική μουσική... από το Τόκυο μέχρι το Μεξικό». 

- Με τι ασχολείστε κυρίως αυτή την εποχή; Ποιοι τόποι και ποιες μουσικές διεκδικούν το χρόνο σας;

«Ασχολούμαι με τα Χριστούγεννα και με το γιο μου... Βρίσκομαι τώρα στην Αθήνα και ηχογραφώ το καινούριο μου CD, που θα γεννηθεί με το καλό το 2016. 

Ετοιμάζομαι επίσης για τη μεγάλη μου περιοδεία στη Λατινική Αμερική, αλλά και για την πρώτη μου εμφάνιση στην Κίνα: μια εβδομάδα ελληνικής μουσικής με 6 συναυλίες...».