Ένας μήνας διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Θεωρείτε ότι κάποιες εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά ήταν υπερβολικές και δεν έπρεπε να έχουν γίνει και ποιες είναι αυτές;
Κάθε άλλο παρά υπερβολικές ήταν οι εξαγγελίες μας. Τα κόμματα που κυβερνούσαν μέχρι τώρα, κάθε φορά που έρχονταν εκλογές εξήγγειλαν προεκλογικά δέκα πράγματα, στην καλύτερη περίπτωση πραγματοποιούσαν τα δύο και συνήθως έκαναν τα ακριβώς ανάποδα απ’ ότι έλεγαν προεκλογικά. Πάρτε για παράδειγμα τον Παπανδρέου το 2009 ή τον Σαμαρά το 2012. Στο ΣΥΡΙΖΑ κάναμε το αντίθετο. Αν και το όραμά μας για την κοινωνία, οι προτάσεις μας για τις κοινωνικές αλλαγές είναι πολύ ευρύτερες, περιοριστήκαμε σε αυτά που θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε άμεσα, και στα πρώτα χρόνια.
Με τη χώρα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και ενώ είχε κορυφωθεί η πόλωση για τη συνέχιση ή όχι της ίδιας καταστροφικής πολιτικής, ήταν αναγκαίο να παρουσιάσουμε ως κυβερνητικό πρόγραμμα το απολύτως αναγκαίο. Αναγκαίο ήταν το μίνιμουμ, το ελάχιστο για την έξοδο από την κρίση, για να ανασάνει ο λαός, για να ανακουφιστούν αυτοί που υποφέρουν περισσότερο, για την επανεκκίνηση της οικονομίας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Περιοριστήκαμε λοιπόν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, σε αυτά που θα σηματοδοτούσαν καταρχήν την αλλαγή πορείας από τις πολιτικές του μνημονίου, την έξοδο από το φαύλο κύκλο της κοινωνικής καταστροφής.
Τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερβολική εξαγγελία; Ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο και ότι θα το διαπραγματευτούμε ξανά; Ισχύει στο ακέραιο. Κάναμε τώρα ένα συμβιβασμό και πήραμε μια τετράμηνη παράταση της χρηματοδότησης αναγνωρίζοντας τις υποχρεώσεις προς τους πιστωτές μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα επιμείνουμε στην ανάγκη αναδιαπραγμάτευσης, και θα το δείτε. Να είστε βέβαιοι ότι θα έχουμε αποτελέσματα! Όχι γιατί είμαστε μάγκες αλλά γιατί ένα χρέος που είναι μη-εξυπηρετήσιμο αποτελεί ένα πρόβλημα που δεν μπορεί παρά να επιλυθεί με τον ένα ή άλλο τρόπο. Πολύ περισσότερο όταν το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά είναι ευρωπαϊκό και διεθνές. Το γιατί δεν συνομολογούν το αυτονόητο όλες οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις είναι μια άλλη συζήτηση.
Ήταν υπερβολική η εξαγγελία τα περί φιλολαϊκής ρύθμισης για τα φορολογικά χρέη ή την προστασία της πρώτης κατοικίας; Αυτά ήδη προωθούνται παρά το συμβιβασμό στις Βρυξέλλες. Η μόνη από τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης που δεν αφορά μόνο το πρώτο διάστημα διακυβέρνησης και συνιστά ένα δύσκολο στοίχημα είναι η δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας, στόχος που προφανώς εξαρτάται από το πόσο και πότε της επιστροφής στην ανάπτυξη και από την όλη πορεία της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Όμως κι εδώ η απόσταση που μας χωρίζει από τις μέχρι χθες κυβερνήσεις είναι άβυσσος. Εκείνοι στόχευαν στην ανάπτυξη μέσα από τη συμπίεση της εργασίας, η οποία ανάπτυξη τελικά θα έφερνε τάχα περισσότερες θέσεις εργασίας. Το χειροπιαστό αποτέλεσμα αυτής της λογικής διεθνώς είναι στην καλύτερη περίπτωση η λεγόμενη «άνεργη ανάπτυξη», δηλαδή ανάπτυξη χωρίς αύξηση των θέσεων εργασίας, και στη χειρότερη η παραπέρα ύφεση. Στη δική μας πολιτική και λογική η ανάπτυξη θα έρθει και μέσα από την ανάκτηση της εργασίας. Θα κριθούμε σε αυτό.
Δεν είμαστε σαν τους άλλους, δεν ξεχνάμε λέξη απ’ όσα εξαγγείλαμε προεκλογικά κι αυτό να το θυμάστε.
Το ερώτημα δεν είναι αν κάποιες δικές μας εξαγγελίες ήταν υπερβολικές, αλλά το γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν μπήκαν καν στον κόπο να διερευνήσουν τη δυνατότητα, ακόμη και εν μέσω μνημονίου, να εφαρμόσουν ορισμένες τουλάχιστον εξαγγελίες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης που έχουν πραγματικά μικρό κόστος και δίνουν σημαντική ανακούφιση σε τμήματα της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα το να μην μείνει καμιά οικογένεια χωρίς ρεύμα. Η απάντηση είναι θλιβερή, και είναι ότι η πολιτική που εφάρμοσαν τρόικα και μνημονιακές κυβερνήσεις, είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας θεραπείας-σοκ. Σε μια τέτοια θεραπεία όχι μόνο δεν προλαμβάνεται με αντίρροπα μέτρα η ακραία φτώχεια, αλλά η απειλή της εξαθλίωσης και ακραίας φτώχειας είναι συστατικό στοιχείο αυτής της πολιτικής. Αυτό το αίσχος θα σταματήσει…
- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «κρυφή ατζέντα»; Τι εννοείτε όταν λέτε ότι οι προτάσεις σας για κοινωνικές αλλαγές είναι πολύ ευρύτερες;
Κανένα κρυφό πρόγραμμα. Πάρτε για παράδειγμα την παραγωγική ανασυγκρότηση, στην οποία αναφέρθηκα, που συνιστά βασικό πυλώνα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλειοψηφία του κόσμου αντιλαμβάνεται, έστω μετά από την καταιγίδα που χτύπησε τη χώρα, ότι δεν μπορούμε ως κοινωνία να συνεχίσουμε όπως πριν. Βοά η ανάγκη για μια παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση που θα αξιοποιεί σχεδιασμένα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας για να εξασφαλίζει μια καλύτερη θέση στο διεθνή καταμερισμό στο σύγχρονο διεθνοποιημένο κόσμο, σε όφελος της πλειοψηφίας, του λαού, ενώ θα προωθεί εσωτερικά ένα παραγωγικό πρότυπο χωρίς τις σημερινές παθογένειες, με αξιοποίηση των σημαντικών επιστημοτεχνικών δυνατοτήτων και υποδομών, των φυσικών πόρων και της θέσης της χώρας. Τα μόνα συγκριτικά πλεονεκτήματα που συστηματικά κυνήγησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς ίχνος στρατηγικού σχεδιασμού, ήταν απ’ τη μια η συμπίεση του κόστους εργασίας και απ’ την άλλη το «πλεονέκτημα» ορισμένων ομίλων που…
