Μετά τον ιδιωτικό χώρο, η επίδραση του μοντερνισμού γίνεται αισθητή και στον δημόσιο. Το περίφημο «τρίγωνο» που ένωνε την οδό Σιδηροδρομικού Σταθμού με εκείνη της Αριστομένους καταργείται, και τα δύο τμήματα της πλατείας, βόρειο και κεντρικό, ενώνονται σε ένα με νότια απόληξη την οδό Ιατροπούλου. Η πλατεία στρώνεται με μαρμάρινες πλάκες, που σχηματίζουν γεωμετρικά σχέδια σύμφωνα με την τεχνοτροπία της Οπ-Αρτ. Οι φανοστάτες του 1938 παραχωρούν τη θέση τους σε άλλους, σύγχρονους, εναρμονισμένους με τη μοντέρνα αισθητική της εποχής. Στα νότια της πλατείας, στη γνωστή θέση «Ψαράκια», το ορθογώνιο σιντριβάνι με τα παγκάκια ολόγυρα έχει ήδη αντικατασταθεί (γύρω στα 1970) από ένα στρογγυλό, το οποίο όμως δεν μακροημερεύει. Το 1973 γκρεμίζεται και στη θέση του δημιουργείται μια κυκλική νησίδα με γκαζόν. 

[Κείμενο και φωτογραφία, από το λεύκωμα των ΓΑΚ Μεσσηνίας Αν. Μηλίτση-Νίκα, Στ. Βερράρου "Η Καλαμάτα μέσα από το φακό του Χρ. Αλειφέρη 1937-1974" σελ. 216]