Από μια άποψη ίσως υπερβολική αλλά που κάποιοι στη Μεσσηνία θα δεχτούν, η υποψηφιότητα για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης ήταν χαμένη από την στιγμή που δεν βρίσκονταν στα πράγματα βασικά ο Αντωνάκης Σαμαράς και φυσικά τα σημαντικά μέλη του πολιτισμού στην Καλαμάτα Τσαγκάρης και Μαραγκουδάκη. Οι υπάρχοντες απλά προσπάθησαν, αλλά δεν είχαν την τύχη με το μέρος τους, ούτε το ειδικό βάρος να επηρεάσουν... 

Οσο για κάποια λάθος ενέργεια, αυτή οφείλεται στο ότι ο πρώτος πολίτης της Καλαμάτας πίστεψε κάποια στιγμή ότι θα υπάρξει κυβερνητική υποστήριξη, γι’ αυτό άλλωστε έκανε και τα ‘γλυκά μάτια’ στους Συριζαίους που παρήλασαν από την πόλη τους περασμένους μήνες. Εννοείται ότι από τη Νέα Δημοκρατία ο Νίκας δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποιας μορφής υποστήριξη (ή πίεση προς τον Μπαλτά ή τον διάδοχό του, δηλαδή προς το Μαξίμου), λόγω της…εξαιρετικής σχέσης Νίκα - Σαμαρά. 

Για να καταλάβετε τι σημαίνουν πολιτικά παιχνίδια: κατά την τελευταία της επίσκεψη στην Καλαμάτα η Ντόρα Μπακογιάννη -βασικότατο στέλεχος της Δεξιάς και αδελφή του αρχηγού της ΝΔ- μπορεί να είπε στο δήμαρχο (σύμφωνα με τα δημοσιεύματα) «Η Μεσσηνία ανήκει στον Αντώνη Σαμαρά», όμως ποιος παίρνει όρκο ότι μητσοτακικοί και σαμαρικοί έχουν ξεχάσει το σκληρό παρελθόν της σχέσης τους; Μάλλον έχουν θέσει τα όπλα παρά πόδα…

Το αν άξιζε ή όχι η Καλαμάτα να κερδίσει τον τίτλο είναι ένα θέμα για πολλή συζήτηση. Εγιναν πολλά, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του φακέλου  διεκδίκησης, αλλά όχι τα πάντα ώστε η λίστα να είναι πλήρης. Αν οι υποστηρικτές της προσπάθειας πιστεύουν ότι με πέντε βρύσες στο πεζοδρόμιο της Ναυαρίνου και με συχνότερη αποκομιδή σκουπιδιών η Καλαμάτα έγινε…Αβινιόν, τότε χαλάλι τους.

Από την άλλη, η κοσμοπολίτισσα Ρόδος δεν είχε ιδιαίτερη ανάγκη τον τίτλο, δεδομένης της σημαντικής τουριστικής κίνησης καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, και του πλούτου στο νησί. Φυσικά και δεν άφησε πικρία στους Δωδεκανήσιους ο αποκλεισμός.

Τι μένει από αυτήν την ωραία ιστορία; Η νικήτρια πόλη Ελευσίνα. Μια πόλη για δεκαετίες μετά τον τελευταίο πόλεμο υποβαθμισμένη, με θύματα εργαζομένων από εκρήξεις στις εγκαταστάσεις της Πετρόλα και με θάλασσα γεμάτη ρίπους που της κληρονόμησαν τα δύο μεγάλα ναυπηγεία της περιοχής. Οι Ελευσίνιοι έκαναν αληθινή προσπάθεια να ανατρέψουν την κατάσταση και αν πιστέψουμε τα ρεπορτάζ έντιμων γραφίδων, τα κατάφεραν. Δεν μένει παρά να ευχηθεί κάποιος καλή επιτυχία στην πόλη που γέννησε τον Αισχύλο και τον πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Πυρουνάκη. Ετσι για να μη ξεχνάμε και τις σύγχρονες αξίες.