Υστερα η μνήμη μου επέστρεψε σε πιο κοντινά χρόνια. Ας είναι καλά τα ηλεκτρονικά αρχεία. Που υπάρχουν για να θυμίζουν τι έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας το 2014, σε ομιλία του στα Ιωάννινα, όταν τότε ο Σαμαράς επιχειρούσε και αυτός να επιδείξει «κοινωνική ευαισθησία», επιστρέφοντας 500 εκατομμύρια στους ένστολους:
«Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική που τους έκλεψε το ψωμί κι έχει σκοπό να τους κλέψει και το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ανήθικη, που δείχνει το φόβο τους μπροστά στις κάλπες (...) Πώς πετάει αυτό το ξεροκόμματο της άγνοιας και της περιφρόνησης στα μούτρα των Ελλήνων, επιχειρώντας έτσι να τους αφαιρέσει το τελευταίο που τους έχει απομείνει - την αξιοπρέπειά τους;».
Στην κατάσταση που βρίσκονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι, με τόσα που τους έχουν αφαιρέσει, όλοι μαζί, πράσινοι, γαλάζιοι και... κυανέρυθροι, έστω και αυτός ο εφάπαξ εορταστικός -και πιθανότατα προεκλογικός- μποναμάς, είναι μια στιγμιαία ανακούφιση. Που βεβαίως δεν ξεγελά κανέναν. Να μου κόβεις επί χρόνια κάθε μήνα για να μου δώσεις ένα... φιλοδώρημα μια φορά, ε, «δεν μασάω».
Για την ιστορία, απλώς θυμίζω ότι ούτε το «κοινωνικό μέρισμα» που μοίρασε ο ΓΑΠ, λίγο πριν μας βάλει στο μνημόνιο, ούτε το ρεγάλο του Σαμαρά προς τους ένστολους, τους έσωσαν από τη λαϊκή αποδοκιμασία. Οσοι τα πήραν, τα πήραν, χωρίς να αντιπαρέξουν την ψήφο τους.
Γ.Π. Μασσαβέτας
