Ο σπουδαίος αυτός ερμηνευτής του ρεμπέτικου το 1961 είχε ουσιαστικά ολοκληρώσει την δισκογραφική του καριέρα και απλά έψαχνε για κανένα μεροκάματο, με την βοήθεια του Ζαμπέτα και άλλων λαϊκών συνθετών που η καριέρα τους βρισκόταν σε άνοδο. Και ξαφνικά, το θαύμα έγινε. Ενας σχεδόν άγνωστος συνθέτης ονόματι Γαβριήλ Μαρινάκης είχε την έμπνευση να γράψει την μουσική και τους στίχους για ένα τραγούδι – ύμνο, που έμελλε από το κατακαλόκαιρο του μακρινού 1961 ως τις μέρες μας να τραγουδιέται και να συναρπάζει τόσο με την φωνή του θεϊκού Παγιουμτζή όσο και για το θέμα του, που από τότε αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παράσημα στην ιστορία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού Πειραιά.
«Ολυμπιακέ μεγάλε
Ολυμπιακέ τρανέ
που εσάρωσες τη Σάντος
την ομάδα του Πελέ…»
Τι ακριβώς είχε συμβεί το γνωρίζουν όσοι αγάπησαν την ομάδα των Ανδριανοπουλαίων, του Βάζου, του Μπέμπη, του Μουράτη, του Θεοδωρίδη και του Υφαντή, αφού το σμάλτο του γεγονότος αντέχει ακόμη. Στις 4 Ιουλίου, λοιπόν, την ημέρα που οι Αμερικανοί στην Βοστώνη, στην Ορλεάνη, στη Νέα Υόρκη και στις άλλες μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ γιόρταζαν την επέτειο της Ανεξαρτησίας, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ο Ολυμπιακός έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο για φιλικό με την ομαδάρα της εποχής Σάντος, στην οποία μεγαλουργούσε ο Πελέ. Επρόκειτο για τον τρίτο και τελευταίο αγώνα της βραζιλιάνικης αρμάδας στην Ελλάδα (και δωδέκατο-τελευταίο μιας περιοδείας σε χώρες της Ευρώπης) και οι φίλαθλοι γέμισαν ασφυκτικά τις εξέδρες, περιμένοντας πώς και πώς το ματς, προκειμένου να δουν ‘πόσα’ γκολ θα δεχόταν η ομάδα μας, αφού η Σάντος είχε νικήσει ήδη την ΑΕΚ 3-0 και τον Παναθηναϊκό 3-2.
Εγινε ένα πολύ δυνατό ματς με τις ομάδες να δείχνουν την απαράμιλλη τεχνική τους, αλλά οι Πειραιώτες υπερτερούσαν σε θέληση και πάθος. Προηγήθηκαν με δύο γκολ στο ημιχρόνιο από τους Ποσειδώνα και Σουρούνη, ενώ ο Γιώργος Σιδέρης ατύχησε στέλνοντας τη μπάλα στην δοκό. Στο β’ μέρος, ο Ζίτο μείωσε σε 2-1 και ακολούθησε αντεπίθεση των Βραζιλιάνων που δεν έφερε αποτέλεσμα. Ο Κώστας Πολυχρονίου μάρκαρε εξουθενωτικά τον διάσημο Πελέ, ενώ οι Θεοδωρίδης – Στεφανάκος αγωνίστηκαν ηρωικά.
Να σημειωθεί ότι δύο ημέρες πριν από αυτόν τον ιστορικό αγώνα, ο Ολυμπιακός με δύο γκολ του Σιδέρη και ένα του Κώστα Παπάζογλου κατακτούσε για πέμπτη συνεχόμενη φορά το Κύπελλο Ελλάδας, νικώντας τον Πανιώνιο 3-0. Ηταν το ξεκίνημα μιας εντυπωσιακής δεκαετίας για μια ομάδα που έχτιζε το εντυπωσιακό της προφίλ στηριζόμενη σε Πειραιώτες ποδοσφαιριστές!
Αλλά, τι ποδοσφαιριστές!
