Δευτέρα, 31 Ιουλίου 2017 13:40

Αργησε ο δήμαρχος

Αργησε ο δήμαρχος

 

 

 

 

Σωστή (αν και κάπως τυπική) η επιστολή του δημάρχου Νίκα προς τον υπουργό της Ναυτιλίας Κουρουμπλή για το θέμα επαναλειτουργίας της σύνδεσης Καλαμάτας-Κρήτης. Διότι πρόκειται για ζήτημα που αφαιρεί από τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα τη δυνατότητα να ισχυροποιήσει την τουριστική προοπτική της, κυρίως τους μήνες του καλοκαιριού, που ο πληθυσμός… διπλασιάζεται και οι ανάγκες είναι προφανείς.

Το ότι η απόσταση Τρίπολης-Καλαμάτας διανύεται, πλέον, σε 35 λεπτά και εκείνη για  Σπάρτη σε 45, δεν αποτελούν βέβαια σοβαρά επιχειρήματα, όμως εκείνο που αφορά τους τουρίστες από την Ιονία Οδό, που θέλουν να "πεταχτούν" με το πλοίο στα Κύθηρα ή στο Καστέλι, ισχύει.

 

Νομίζω ότι με τα συχνά προβλήματα που παρουσίασε το γηραιό σκάφος της γραμμής "Βιτσέντζος Κορνάρος", ο δήμαρχος έπρεπε να είχε μεριμνήσει εγκαίρως (δηλαδή από την αρχή του χρόνου) και να ζητήσει να συνεχιστούν τα δρομολόγια και όχι μία αλλά δύο φορές την εβδομάδα, με άλλο πλοίο, νεότερο και λειτουργικότερο. Θέλω να πω, δεν είναι δυνατόν η Μεσσηνία να αναπτύσσεται ταχύτατα και το μοναδικό πλοίο που την συνδέει με τον δημοφιλή προορισμό της Κρήτης να αποδεικνύεται πιο αργό και από… την Πύλαρο!

 

Διότι, είναι αλήθεια -το έχω ζήσει- ο "Κορνάρος" διεκδικεί τον τίτλο του πιο δυσκίνητου και αργού πλοίου από όλα όσα ταξιδεύουν στις ελληνικές θάλασσες. Σχεδόν 7 ώρες είχε διαρκέσει ο πλους για Καστέλι, όταν τα πλοία της γραμμής Πειραιά-Κρήτης (δηλαδή διπλάσια ν.μ.) κάνουν σκάρτο οκτάωρο. Θα έλεγα ότι το "Κορνάρος" μπορεί να συγκριθεί σε ταχύτητα (λέμε τώρα) μόνο με το προηγούμενο πλοίο της γραμμής Καλαμάτας-Χανίων "Μυρτιδιώτισσα", που ήταν σκάφος καλοτάξιδο, αλλά υπερβολικά γερασμένο και με ρυθμούς "θαλάσσιας χελώνας".

 

Φοβάμαι ότι και πάλι η Πολιτεία θα αντιμετωπίσει το θέμα σε ρυθμούς αντίστοιχους του "Β.Κ.", επειδή προφανώς θεωρεί εσαεί το δρομολόγιο "άγονη γραμμή". Ετσι αντιμετώπιζε πάντα την ακτοπλοϊκή σύνδεση με τους νότιους νομούς της Πελοποννήσου, ακόμη και όταν οδικώς οι μετακινήσεις στοιχειοθετούσαν  κατάσταση  δραματική. Οι παλαιότεροι ημών δεν ξεχνούν ασφαλώς το… προπολεμικό πλοίο "Μυρτιδιώτισσα", ένα κατάμαυρο σαν την πίσσα και άσχημο πλοίο που έφευγε από Πειραιά το πρωί και αφού έπιανε Κυπαρίσσι, Γέρακα, Νεάπολη, Κότρωνα, Αγιο Κυπριανό, Σολοτέρι, Γύθειο, κατέληγε στον Γερολιμένα της μέσα Μάνης την επομένη το σούρουπο! 

 

Η… νέα "Μυρτιδιώτισσα", αυτή τη φορά λίγο μεγαλύτερη και βαμμένη στα λευκά, είχε την ίδια τύχη από τα νιάτα ως τα γεράματά της: άγονη γραμμή σε ολόκληρο σχεδόν το Αιγαίο, το Μυρτώο και το Κρητικό πέλαγος. Και μάλιστα στα περισσότερα λιμάνια να αποβιβάζει τους ταξιδευτές με μικρές βάρκες που αγκομαχούσαν να ισορροπήσουν στο νερό όταν τη θάλασσα έδερναν τα μποφόρ.