Πού εδράζεται αυτή η αισιοδοξία; Στο ότι υποτίθεται πως το υπουργείο «τα βρήκε» με τους εκδότες πανεπιστημιακών συγγραμμάτων συμφωνώντας, μέσω του συλλόγου τους, στη διαδικασία τιμολόγησής τους.
Παραμένει όμως άλυτο το βασικό αγκάθι που έκανε τους εκδότες να αρνούνται την εκτύπωσή τους: Η μη καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου. Την οποία η κυβέρνηση αποφεύγει, όπως και τις άλλες οφειλές της προς ιδιώτες και επιχειρήσεις, από αμοιβές ωρομισθίων, καταβολές συντάξεων και εφάπαξ, είτε εξοφλήσεις τιμολογίων για προμήθειες και παροχή υπηρεσιών, ως άσκηση «δημιουργικής λογιστικής», προκειμένου να εμφανίσει ικανοποιητικό «πλεόνασμα» για την αξιολόγηση.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί προκαλεί ένα ερώτημα που ξεφεύγει από τις αρμοδιότητες του Τσακαλώτου και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ένα ερώτημα που απαιτεί απαντήσεις από το υπουργείο Παιδείας. Γιατί όλα τα μαθήματα, όλες οι εργασίες πρέπει να προσφέρονται στους φοιτητές με τη μορφή του τυπωμένου συγγράμματος; Ποιος φοιτητής, σήμερα, δεν διαθέτει υπολογιστή, είτε ως laptop, είτε ως notebook, ή tablet; Γιατί ένα μέρος, τουλάχιστον, της ύλης δεν προσφέρεται online;
Για να έχουμε μια ιδέα του τι συμβαίνει αλλού, αντιγράφω από ένα άρθρο της κ. Παπαματθαίου στο «Protagon»: Την πρώτη… έκρηξη του Στάνφορντ και των Mooc’s, διαδέχτηκαν οι ελεύθερες ή φτηνές πλατφόρμες ψηφιακής μάθησης, όπως η Coursera και η αντίστοιχη πλατφόρμα του Πανεπιστημίου του Φοίνιξ που ακολουθήθηκαν και από ευρωπαϊκές μεγάλες διαδικτυακές πανεπιστημιακές «συναντήσεις», προσφέροντας τελικά εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε άτομα που διαφορετικά δεν θα είχαν πάει σε ένα παραδοσιακό κολέγιο. Σήμερα η Coursera είναι η μεγαλύτερη online πλατφόρμα μάθησης στον κόσμο, με 24 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες. Η συνέχεια; Σχεδόν όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ προσφέρουν πλέον δωρεάν μαθήματα διαλέξεων στο Διαδίκτυο αλλά και άλλα εξειδικευμένα προγράμματα με δίδακτρα, οι τιμές των οποίων ποικίλλουν. Σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και οι βαθμοί των φοιτητών μπορούν να ολοκληρωθούν πλήρως ή μερικώς στο Διαδίκτυο.
Εχουμε χιλιάδες «σαΐνια» της πληροφορικής στον τόπο μας. Γιατί δεν τα αξιοποιούμε αντί να τα αφήνουμε να μεταναστεύουν ή να γίνονται σερβιτόροι-ες σε μπαράκια, επειδή δεν βρίσκουν δουλειά στον τομέα τους;
Γ.Π. Μασσαβέτας
