Με συμπαθάτε, αλλά δεν πρόκειται να υποκύψω σε καμία πίεση. Δεν επιθυμώ να είμαι οπωσδήποτε αρεστός στους πολλούς. Οσους τοποθετούνται σε κρίσιμα ζητήματα με βάση το θυμικό τους, το οποίο έχουν διεγείρει δημαγωγικές κορώνες.
Δεν θα βρισκόμουν στην πλευρά της «πλειοψηφίας» όταν ο όχλος απαντούσε στο ερώτημα του Πιλάτου «τίνα θέλετε να ελευθερώσω», κραυγάζοντας ρυθμικώς το «Βαραβάν, Βαραβάν», ενώ για τον Ιησού κραύγαζε «άρον άρον σταύρωσαν αυτόν». Ούτε όταν η συντριπτική πλειονότητα των Γερμανών πολιτών αποθέωνε με τα ουρανομήκη «Χάιλ» της τον Αδόλφο Χίτλερ. Ούτε όταν ένας ολόκληρος λαός προσκυνούσε τον «πατερούλη» Στάλιν. Ούτε, για να έλθουμε στα πιο σύγχρονα, θα ανήκα σε εκείνους τους Ιταλούς που γοητεύθηκαν την μια από τον Μπερλουσκόνι και την άλλη από τον Γκρίλο.
Διαφωνώ με επιμέρους σημεία της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ. Ιδίως με την αναγνώριση εθνικότητας και γλώσσας με το ψευδώνυμο «μακεδονική». Οπως διαφωνώ και με τον τρόπο που έσπευσε να την κλείσει, τόσο βιαστικά, η κυβέρνηση. Αλλά δεν παραγνωρίζω το ότι είναι πράγματι μια ιστορική ευκαιρία να ανατρέψουμε το ως τώρα «κεκτημένο» των Σκοπίων.
Ακούω και διαβάζω τα επιχειρήματα όσων δεν θέλουν την συμφωνία. Αλλά δεν μπόρεσα να διακρίνω ποια ακριβώς είναι η λύση που προτείνουν. Για να μην αφήσουμε τους βόρειους γείτονές μας να σύρονται πίσω από τον Ερντογάν ή να μένουν εκτός υπερατλαντικών πλαισίων, όταν επικρέμαται η απειλή της διάσπασής τους ώστε να εξυπηρετηθούν τα σχέδια των Τιράνων για τη «Μεγάλη Αλβανία».
Αν η πρόταση είναι να επιτεθούμε στρατιωτικώς στα Σκόπια, ώστε να επιβάλουμε δυναμικώς τα δίκαια μας, να συμφωνήσω και να καταταγώ και εθελοντής. Αλλά δεν κάναμε πόλεμο. Κάναμε διπλωματία. Και μπορεί η διπλωματία να θεωρείται «πόλεμος με άλλα μέσα», όμως ως προς το αποτέλεσμα υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Στη διπλωματία δεν υπάρχουν απόλυτες νίκες. Υπάρχουν μόνον συμβιβασμοί.
Επί 27 χρόνια οι διπλωματικές μας μάχες δεν μας απέδωσαν κάτι θετικό. Επέτρεψαν σε όλο σχεδόν τον κόσμο να αποκαλεί τη γειτονική χώρα «Μακεδονία». Διότι ξεκίνησαν με τη λαθεμένη πολιτική εκμετάλλευση από τον Αντώνη Σαμαρά. Τον οποίο αναγκάσθηκαν να… απολύσουν, εν συμβουλίω, οι τότε ηγέτες του τόπου: Καραμανλής, Μητσοτάκης, Α. Παπανδρέου, Φλωράκης και Κύρκος.
Ε, δεν θα σύρομαι, μετά από ένα τέταρτο αιώνος, πίσω από τον Σαμαρά.
Γ.Π. Μασσαβέτας
