Τετάρτη, 11 Ιουλίου 2018 16:42

Η γενιά των 2,5 ευρώ την ώρα και ανασφάλιστα

Η γενιά των 2,5 ευρώ την ώρα και ανασφάλιστα

 

Η γειτονιά μου, το Κουκάκι, έχει εξελιχθεί σε ένα τεράστιο στέκι. Κυρίως για τη νεολαία. Με δεκάδες καφετέριες, μπαράκια και ταχυφαγεία. Εκανα λοιπόν μια επίμονη έρευνα ανάμεσα στα νέα παιδιά που σερβίρουν σε αυτά τα μαγαζιά και σε εκείνα που κάνουν τις διανομές κατ’ οίκον, νεοελληνιστί τους «ντελιβεράδες».

Ασφαλώς δεν προσκομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Οι περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν μέσες-άκρες τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας με τα νέα παιδιά. Ιδίως εκείνοι που έχουν παιδιά τα οποία σπούδασαν, απέκτησαν κάποιο πτυχίο, αλλά μη έχοντας άλλη επαγγελματική διέξοδο εργάζονται είτε ως σερβιτόροι, «μπαρτέντερ» και «μπαργούμεν», είτε ως διανομείς πρόχειρου φαγητού. Καταγράφω όμως αυτά που αποκόμισα ερωτώντας δεκάδες νέα παιδιά για τις συνθήκες εργασίας τους, τις αμοιβές τους, αλλά και το τι είδους ασφάλιση έχουν. Ιδίως μάλιστα όταν κάποια από αυτά, μετακινούμενα συνεχώς με ένα μηχανάκι, είναι εκτεθειμένα σε διαρκή κίνδυνο.

Τα καταγράφω ως απάντηση στην ειδυλλιακή εικόνα που επιχειρούν να δώσουν οι κυβερνώντες μιλώντας για «νέες θέσεις» εργασίας που τάχα «δίνουν διέξοδο στη νέα γενιά», επειδή αυξάνονται τα μπαράκια, οι καφετέριες, τα σουβλατζίδικα. Ετσι για να δούμε αν δικαιούνται να επαίρονται για την πολιτική τους οι «αριστεροί» και «προοδευτικοί» κυβερνώντες.

Ενας μεγάλος αριθμός, λοιπόν, από αυτά τα παιδιά εργάζονται μεν πλήρες οκτάωρο, αλλά εμφανίζονται στις μισθοδοτικές καταστάσεις ως «μερικώς απασχολούμενοι», ώστε να δικαιολογούνται οι αμοιβές των 300 έως 350 ευρώ τον μήνα. Οι πιο τυχεροί αμείβονται με την ώρα. Από 2,5 έως και 4 ευρώ. Οπερ σημαίνει ότι μπορεί να πιάσουν ή και να ξεπεράσουν το πεντακοσάρικο μηνιαίως. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση η ασφάλιση δεν είναι πλήρης. Μπορεί να εργάζονται πλήρες οκτάωρο, αλλά δηλώνονται και πάλι ως «μερικώς απασχολούμενοι». Συνήθως ασφαλίζονται για τον μισό χρόνο από εκείνον που πράγματι παρέχουν τις υπηρεσίες τους.

Εκείνοι που άλλοτε εμφανίζονταν να καταγγέλλουν το καθεστώς της «γενιάς των 750 ευρώ», κάνουν τώρα ότι δεν βλέπουν, δεν γνωρίζουν τίποτε, για το τεράστιο σκλαβοπάζαρο που λειτουργεί κάτω από τη μύτη τους. Οπου πτυχιούχοι του Πολυτεχνείου ή του Πανεπιστημίου «αμείβονται» με το ισόποσο της αξίας ενός… φραπέ, για κάθε ώρα εργασίας. Για να μη μιλήσουμε για το αγριότερο καθεστώς της «μαθητείας», χωρίς καμία απολύτως αμοιβή και ασφάλιση.

Τόσο «αριστερά» και «προοδευτικά».

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ