Τις προηγούμενες δεκαετίες που δεν είχε ασχοληθεί κανείς με δαύτον, οι κάτοικοι της περιοχής μας έχοντας βιώσει-συνηθίσει το καθεστώς αυτό της οδικής αθλιότητας ήμασταν ήσυχοι λόγω ανυπαρξίας ενδιαφέροντος. Τα τελευταία δύο χρόνια από τις αράδες που έχουν δημοσιευτεί από αρμόδιους και μη για τον εν λόγω άθλιο δρόμο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το έργο ολοκληρώνεται. Ολο μπουλντόζες μπαίνουν και εταιρείες δείχνουν ενδιαφέρον. Η στασιμότητα ωστόσο παραμένει και το χειρότερο είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει “ευθεία γραμμή” από τους εξουσιαστές ένθεν κακείθεν, όπως βέβαια δεν υπάρχει ούτε τεθλασμένη προς υλοποίηση. Αναρωτιέται κανείς: Ποιος είναι αυτός που δεν θέλει το δρόμο; Ποιοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να πηγαίνουμε στα σπίτια μας γρήγορα και με ασφάλεια;

Να σημειωθεί εδώ ότι υπάρχει διχογνωμία των εξουσιαστών του κυβερνώντος κόμματος, η οποία αποτελεί χείριστο παράδειγμα αναπτυξιακής πολιτικής. Πριν από μερικά χρόνια είχα γράψει ότι ούτε τα εγγόνια μας δεν θα δουν σύγχρονο δρόμο μέχρι τη Μεθώνη. Δυστυχώς η ιστορία έδειξε ότι ζούμε ακόμα στην άγρια Δύση διότι διερχόμαστε από δρόμους που χάραξε ο Ιμπραήμ. Ολα δε τούτα για έναν δρόμο που θα κατασκευαστεί, αν κατασκευαστεί, ο οποίος δεν θα έχει καμία σχέση με τον εθνικό δρόμο Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα. Αρα η οδική ανάπτυξη της Μεσσηνίας σταματάει στο αεροδρόμιο. Να φανταστεί κανείς πόσο αφελείς μας θεωρούν, πόσο κοιμισμένους, που γίνονται τόσες συζητήσεις, αντιδικίες προκαλούνται, διαφωνίες υπάρχουν, προκειμένου να μας φτιάξουν πασαλείμματα, διορθώσεις, άντε να κόψουν και καμιά στροφή για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια. Κανείς μέχρι τώρα δεν σκέφτηκε ότι η οδική ασφάλεια και ο οδικός πολιτισμός επιτάσσουν κλειστό εθνικό δρόμο έως την Πύλο - Μεθώνη, αντίστοιχο αυτού που καταλήγει στο αεροδρόμιο.

Αν δει κανείς σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας καινούργιους οδικούς άξονες, οι οποίοι συνδέουν κωμοπόλεις, πόλεις, νομούς, φέρνοντας κοντά τις κοινωνίες οδηγώντας βέβαια με ασφάλεια και συγκρίνεις την οδική αθλιότητα της Μεσσηνίας, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ποτέ δεν θα ταυτιστούμε με τον σύγχρονο κόσμο. Για παράδειγμα από την Πάτρα μέχρι τα Γιάννενα χρειάζεσαι 2 ώρες για να καλύψεις την εν λόγω απόσταση. Από το πάρκινγκ της Καλαμάτας μέχρι την Πύλο χρειάζεσαι τουλάχιστον μία ώρα. Αν αυτό το παράδειγμα δεν είναι αρκετό και δεν αποδεικνύει την απομόνωση μιας περιοχής αποτελώντας δυσφήμηση, τι άλλο μπορεί να αναφέρει κανείς; Ως εκ τούτου στη Μεσσηνία έχει καταργηθεί η έννοια του αυτονόητου και ευθύνη γι’ αυτό έχουν οι πολιτικοί εξουσιαστές. Η οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή συντελέστηκε στη Μεσσηνία δεκαετίες τώρα είχε σαν αποτέλεσμα μόνο την ανάπτυξη της πρωτεύουσας, εκεί που αποφασίζονται οι πολιτικές εξελίξεις του νομού, ενώ οι υπόλοιπες τοπικές κοινωνίες περιμένουν ακόμα.

Τάκης Αλεξάκης