Η ουσία βρίσκεται στην πορεία της τουρκικής οικονομίας και της τουρκικής λίρας, η οποία διολισθαίνει εδώ και πολύ χρόνο. Ακριβώς αυτή η κακή πορεία επέβαλε στον “σουλτάνο” την ανάγκη να κάνει κινήσεις αντιπερισπασμού με προφανή πρόθεση να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη της χώρας του. Αλλά ακριβώς η ίδια αιτία τον ανάγκασε να αλλάξει τακτική. Και ιδού γιατί.
Τα “νταηλίκια” στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο και η επίδειξη δύναμης με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος, είχαν ασήμαντη απόδοση. Συσπείρωσαν ασφαλώς ένα σημαντικό μέρος των φανατικών μουσουλμάνων, που όμως ήταν ήδη δεδηλωμένοι οπαδοί των δύο κομμάτων που κυβερνούν την Τουρκία. Του κόμματος του Ερντογάν και εκείνου του Μπαχτσελί. Δεν κουβάλησαν πρόσθετο, φρέσκο νερό στον μύλο των κυβερνώντων.
Την ίδια ώρα, σε αυτόν τον μήνα που εξελίσσονται οι επιχειρήσεις επίδειξης ισχύος του “σουλτάνου”, η υποτίμηση της τουρκικής λίρας συνεχίσθηκε με εφιαλτικό ρυθμό. Οι Τούρκοι πολίτες, μέσα σε αυτόν τον “θερμό μήνα” είδαν να μειώνεται, κατά μέσο όρο, περίπου κατά 8% η αξία των εισοδημάτων και της περιουσίας τους, πέρα από όσο είχε ήδη μειωθεί κατά τον τελευταίο χρόνο. Αρα όχι μόνο δεν υπήρξε κανένα όφελος από τα “νταηλίκια”, αλλά μεγιστοποιήθηκαν οι ζημίες. Με την επιβαρυντική περίπτωση να... διώχνουν αυτές οι απειλές πολέμου τους τουρίστες, αυτούς που εναγωνίως περίμενε το καθεστώς να δώσουν αίμα στην τουρκική οικονομία.
Οπως και να έχει όμως, η εξέλιξη των πραγμάτων είναι θετική για εμάς. Οπότε δεν έχουμε λόγο να αρνηθούμε την έναρξη κάποιου διαλόγου. Αρκεί να είμαστε ξεκάθαροι για το ακριβές αντικείμενό του. Που δεν μπορεί να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τη θεωρία της Αγκυρας -που δεν είναι μόνο του καθεστώτος αλλά και της κεμαλικής αντιπολίτευσης- περί δήθεν αμφισβητούμενων νησιών, ούτε καν τα περί “αποστρατιωτικοποίησης” κάποιων άλλων.
Το μόνο που είναι προς διαπραγμάτευση είναι οι θαλάσσιες ζώνες υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, όπου το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εμμείνουμε στη γραμμή που ακολούθησαν ο Καραμανλής και ο Ανδρέας. Της συναινετικής προσφυγής στη Χάγη, με υπογεγραμμένη εκ των προτέρων δέσμευση αποδοχής οποιασδήποτε απόφασης, ένθεν κακείθεν.
Γ. Π. Μασσαβέτας
