Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 2020 11:50

Μόρια: Ας γίνει η καταστροφή… χρυσή ευκαιρία

 

Το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στη Μόρια, ήταν σίγουρα μια αθλιότητα. Και μόνο όταν σκέπτεσαι ότι εκεί στοιβάζονταν πάνω από 12.000 άνθρωποι, ενώ οι εγκαταστάσεις ήταν, το πολύ, για 3.000, αρκεί για να καταλάβεις τι συνέβαινε.

Ειδικώς αν έχεις ζήσει σε ένα θάλαμο κρατουμένων με 12 διώροφα κρεβάτια και δύο αφοδευτήρια, που «φιλοξενούσε»… 42 κρατούμενους. Αλλά στη ζωή πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Και το χειρότερο, εν προκειμένω, είναι η αποτέφρωση αυτής της έστω άθλιας εγκατάστασης.
Πολλά γράφονται και λέγονται περί του αν πρόκειται για «ατυχές περιστατικό», για εμπρησμό από λάθος κάποιου φιλοξενουμένου, για προβοκάτσια της ΜΙΤ, είτε για δολιοφθορά οργανωμένη από τζιχαντιστές. Δεν είναι αυτή η πρώτη προτεραιότητα τώρα. Το πώς ξέσπασε η φωτιά, ασφαλώς θα ερευνηθεί. Οπως πρέπει να ερευνηθεί και το αν υπήρχαν τα αναγκαία μέσα, αλλά και η οργάνωση ομάδων εθελοντών πυροσβεστών, από τους ίδιους τους ενοίκους του καταυλισμού, αλλά με καθοδήγηση των «αρμοδίων αρχών», ώστε να αποτραπεί το χειρότερο, δηλαδή η σχεδόν ολική καταστροφή των εγκαταστάσεων.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του πρώην υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, όσο και το ΚΙΝΑΛ, με ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του κόμματος, επιρρίπτουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση και ζητούν παραιτήσεις «υπευθύνων». Προφανώς και υπάρχουν ευθύνες. Οχι βεβαίως για το ότι δεν μπόρεσε κανείς να αποτρέψει τον εμπρησμό, αν πρόκειται περί εμπρησμού, ή έστω το τυχαίο γεγονός, αλλά για την κραυγαλέα αδυναμία να κτυπηθεί το κακό στο ξεκίνημά του και να αποτραπεί η ολική καταστροφή.
Μέσα όμως από αυτή τη συμφορά μάς δίνεται η ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε το πανάρχαιο αξίωμα: Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Και εδώ πράγματι θα κριθεί η αποτελεσματικότητα, είτε η ανεπάρκεια, αυτής της κυβέρνησης. Να μην διαχειρισθεί δηλαδή την κρίση που ανέκυψε με τη λογική εκείνων των προσωρινών μέτρων, για τα οποία στον τόπο μας ισχύει το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού». Να μην επαναπαυτεί κανείς με το να βρεθούν σκηνές που θα φιλοξενήσουν, πάλι στο έδαφος της Λέσβου, όλους αυτούς που έμειναν άστεγοι, μεταξύ των οποίων υπάρχουν και δεκάδες φορείς του κορονοϊού.
Είναι η… χρυσή ευκαιρία για εφαρμογή μιας πολιτικής άμεσης μεταφοράς, τουλάχιστον των δύο τρίτων όσων ζούσαν στη Μόρια, σε μικρότερες διάσπαρτες δομές στο εσωτερικό της χώρας. Αδράξτε την.

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr