Όχι πως δεν με συγκλονίζουν οι αυξανόμενοι θάνατοι συνανθρώπων μας που, κατά τις επίσημες ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ, είχαν «διάμεση ηλικία τα 80 έτη». Όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή. Αλλά είναι τελείως άλλο να «φεύγει», κτυπημένος από τον κορονοϊό, κάποιος που έζησε για τα καλά τη ζωή του, όντας μάλιστα φορτωμένος και με αρκετά άλλα «υποκείμενα νοσήματα», από το να περιέρχονται σε κατάσταση μάχης για επιβίωση νέοι και νέες που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Ελπίζω και εύχομαι να την κερδίσουν αυτή την μάχη. Εύχομαι και ελπίζω να μη δούμε τις επόμενες ημέρες άλλες παρόμοιες ειδήσεις. Κυρίως όμως ελπίζω η επώδυνη περιπέτεια τους, να γίνει αφορμή προβληματισμού για όλους τους συνομηλίκους τους. Για όλους τους εικοσάρηδες, τριαντάρηδες, που, ενδεχομένως, αντιμετωπίζουν, ως τώρα, είτε παντελώς αψήφιστα την πανδημία, είτε θεωρώντας πως ο ιός κάνει διακρίσεις. Ότι «χαρίζεται» στους νεότερους, ακόμη και όταν περιφρονούν όλα τα μέτρα αποφυγής της μετάδοσής του. Δεν χαρίζεται. Ούτε σε πολιτικούς, ιεράρχες, μεγαλοεπιχειρηματίες ή «αστέρες». Δυστυχώς δεν ελπίζω ότι θα φρονηματισθούν, από τέτοιες εξελίξεις, από το αδιαχώρητο στα νοσοκομεία, τα αυξανόμενα δραματικώς κηδειόχαρτα, τον καταναγκαστικό εγκλεισμό μας, το πόσο ακριβά θα τα πληρώσουμε όλα αυτά, εκείνοι οι όποιοι έχουν, εκ θέσεως, την ευθύνη να δείχνουν τον δρόμο σε όσους τους ακολουθούν. Κάποιοι πολιτικοί ταγοί. Τα όσα παρακολουθήσαμε, με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Μπορεί να γίνομαι κουραστικός. Αλλά δεν θα πάψω ούτε στιγμή να φωνάζω ότι αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε, οι πολίτες, με δυναμικό τρόπο αντίδρασης. Να ενθαρρύνουμε την υπεύθυνη στάση του Κυριάκου ή της Φώφης. Και να εκφράζουμε, δυναμικώς, την αντίθεσή μας προς εκείνους που επιμένουν να…παίζουν το παιγνίδι της αγωνιστικότητας με συγκεντρώσεις και πορείες. Ακόμη και όταν είμαστε ψηφοφόροι τους. Διότι δεν πιστεύω να εγκρίνουν αυτές τις πρακτικές όλοι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, είτε και του ΚΚΕ – για Βαρουφειάδες, μη με ρωτάτε. Βρείτε τρόπους να εκφρασθείτε. «Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις» όπως έλεγε ο Μανώλης Αναγνωστάκης στην «Ποιητική» του. «Να μην τις παίρνει ο άνεμος».
Γ. Π. Μασσαβέτας
