Το 1978 η παράταξή μας είχε κυρίως υποψήφιους όχι της ΝΔ. Απέναντι μας είχαμε δύο συνδυασμούς «κυβερνητικούς», έναν της λαϊκής δεξιάς και έναν της «ελίτ». Η τύχη μας το έφερε στον δεύτερο γύρο να αναμετρηθούμε με την «ελίτ» οπότε πολλοί λαϊκοί άνθρωποι της ΝΔ μας στήριξαν, σχεδόν ως εκ θαύματος βγήκαμε.
Θα μπορούσαμε να επαναπαυθούμε στις πολιτικές (κομματικές ) δάφνες μας. Δεν το κάναμε. Δουλέψαμε. Αρχίσαμε βέβαια με τα μικρά – μεγάλα προβλήματα, π.χ. λόγω της άθλιας οικονομικής κατάσταση του Δήμου, οι κάτοικοι μιας γειτονιάς αγόραζαν τα υλικά και ο Δήμος έβαζε τα συνεργεία και τα μηχανήματα και τσιμεντάραμε τους λασπόδρομους. Παράλληλα όμως βάλαμε εμπρός τις βάσεις για τα μεγάλα έργα υποδομής του Δήμου (σχέδιο πόλης, ύδρευση, αποχέτευση, καθαριότητα, πράσινο, κυκλοφοριακό, πολιτισμός). Αυτό κυρίως χάρη στον Μπένο. Ο Μπένος δούλευε πάντα με όραμα. Επί πλέον δεν έχει ανασφάλειες. Δεν διστάζει να ζητήσει αλλά και να υιοθετήσει την πρόταση όποιου ανθρώπου – ειδικού – για την λύση του όποιου προβλήματος. Για την ίδρυση της ΔΕΠΑΚ π.χ. καλέσαμε τους κορυφαίους στο είδος τους (Κουρουπό, Μανταφούνη, ΝτεΠιάν κλπ), για το θέατρο τον Κώστα Μπάκα. Κυρίως όμως αμέσως μετά την εκλογή μας πήγε στην Αθήνα για να χαράξει το μέλλον της Καλαμάτας, να αναζητήσει πολεοδόμο – χωροτάκτη, τον επιστήμονα που σχεδιάζει μιαν πόλη. Τύχη αγαθή βρήκε τον αείμνηστο Γρηγόρη Διαμαντόπουλο - ευεργέτη της πόλης. Έτσι πορευτήκαμε. Λένε πολλοί για την αποτελεσματική αλλά και οραματική αντιμετώπιση των σεισμών. Πραγματικά όμως δράσαμε με την ίδια φιλοσοφία με πριν γ’ αυτό και πετύχαμε.
Προφανώς η στήριξη από το ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα από Γεννηματά, Μερκούρη, Χαραλαμπόπουλο ήταν κυρίαρχη αλλά και με κυβέρνηση ΝΔ ο Δήμος κέρδιζε μάχες. Εκτιμώ μάλιστα πως η στήριξη Γεννηματά, Μερκούρη ήταν περισσότερο προσωπική παρά κομματική. Ακόμη όμως, ο Μπένος δεν έδρασε ποτέ ως κομματικός δήμαρχος. Τις προσλήψεις τις έκανε διαπαραταξιακή επιτροπή του Δ.Σ. Το μοίρασμα των αποζημιώσεων της ΕΟΚ και των λυόμενων τις έκανε πάλι διαπαραταξιακή επιτροπή που είχα μάλιστα οριστεί υπεύθυνος – ούτε μια φορά δεν μας είχε ζητήσει κάποιο ρουσφέτι. ΠΑΣΟΚ ήταν, δεν ήταν δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ – αν ήταν θα είχαμε τσακωθεί.
Η άκρως επιτυχημένη δράση του στο Διάζωμα, χωρίς καμία κυβερνητική υποστήριξη, με την ανάδειξη «χαμένων» θεάτρων αλλά και την προσπάθεια μιας ολιστικής στη συνέχεια δράσης σε κάθε νομό για την ανάπτυξή τους, όλα αυτά ήταν που έκαναν τον Μητσοτάκη να του αναθέσει το τεράστιο έργο του επικεφαλής της ανασυγκρότησης, ανάθεση για την οποία κανείς στην βουλή δεν έφερε αντίρρηση. Αυτά ήταν που έκαναν αδύνατη την άρνηση του Μπένου σε αυτή την πρόσκληση.
ΥΓ.: Κάποιοι εδώ τοπικά, άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι μικρόνοα, τον εγκαλούν γιατί αποδέχτηκε. Κάποιοι δεξιοί που χρόνια τον έβλεπαν ως αντίπαλο δεν μπορούν να τον δεχτούν. Κάποιοι παλαιοί Πασόκοι τον εγκαλούν γιατί συνεργάζεται με την δεξιά, λες και η ΝΔ του Μητσοτάκη είναι ίδια με την δεξιά του 80 ή του 90 – κάποιοι μάλιστα έξω που ζουν κάπου αλλού - βλέπουν τον Κ.Μ. να καταρρέει και την κυβέρνηση σε πανικό. Ονειρώξεις. Κάποιοι συγκρίνουν άσχετα πράγματα. Άλλο η εκλογή σε κάποιο αξίωμα και άλλο η τιμητική πρόσκληση. Όποιος δεν καταλαβαίνει πως είναι τεράστια η τιμή, ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια Έλληνες ο πρωθυπουργός να προσκαλεί κάποιον να αναλάβει αυτόν τον ρόλο και σε αυτή την πρόσκληση να μην αντιδρά κανείς (κόμμα, πολιτικός κλπ) απλώς εθελοτυφλεί.
