Όπερ σημαίνει ότι είμαστε εταίροι και με την Ισπανία. Άρα η κυβέρνησή της οφείλει, όπως άλλωστε επιβάλλουν συγκεκριμένοι κοινοτικοί κανόνες, να αποφεύγει να ενισχύει στρατιωτικώς χώρες οι οποίες έχουν απειλητικές βλέψεις και συμπεριφορά απέναντι σε οποιαδήποτε χώρα της Ένωσης. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Ισπανία είναι -υποτίθεται- υποχρεωμένη να αποφεύγει κάθε τι που οδηγεί στη στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας. Ιδίως όταν είναι αυταπόδεικτες και επισήμως διακηρυσσόμενες οι απειλές του καθεστώτος Ερντογάν κατά δύο χωρών της ΕΕ: Ελλάδος και Κύπρου.
Τι σχέση έχουν αυτά τα... υποτιθέμενα με την πραγματικότητα; Απολύτως καμία. Στην πραγματικότητα “η Ισπανία υποστηρίζει την ενίσχυση των Τούρκων σε εξοπλισμούς, μάλιστα με όπλα τα οποία χρησιμοποιούνται ή θα αξιοποιηθούν στο μέλλον κατά της Ελλάδας. Το πλέον χαρακτηριστικό είναι το “TCG Anadolu”, ένα ελικοπτεροφόρο ισπανικής σχεδίασης και τεχνογνωσίας, η οποία έχει παραχωρηθεί στην Τουρκία, όπου και ναυπηγείται. (Ο Ερντογάν απέσπασε δηλαδή τα αντισταθμιστικά οφέλη υπέρ της δικής του ναυπηγικής και πολεμικής βιομηχανίας, που δεν αποσπάσαμε εμείς από τον Μακρόν). Οι Σάντσεθ και Ερντογάν συνομίλησαν και για δεύτερο τέτοιο ελικοπτεροφόρο, μάλιστα κατά τον Τούρκο ηγέτη «μεγαλύτερο» από το προηγούμενο. Ένας ισπανικής κατασκευής τύπος κατασκοπευτικού αεροπλάνου, το CN-235, χρησιμοποιείται καθημερινά στο Αιγαίο για να παρακολουθεί την κατάσταση στην ελληνική πλευρά των συνόρων. Συνολικά 59 CN-235 βρίσκονται στο οπλοστάσιο των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων” (Πηγή: protagon.gr).
Και γιατί η κυβέρνηση της Μαδρίτης, τυπική περίπτωση “προοδευτικής διακυβέρνησης” Σοσιαλιστών και Ποδέμος, αγωνιά τόσο πολύ και επενδύει τόσο δυναμικώς στη στρατιωτική ενίσχυση ενός σκληρού ισλαμικού, αντιδημοκρατικού καθεστώτος, με χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους; Την απάντηση την είχα δώσει από τον Οκτώβριο του 2020, όταν απαριθμούσα το εύρος των επενδύσεων ισπανικών τραπεζών στην τουρκική οικονομία, η οποία συνεχίζεται. Την ώρα που η τουρκική οικονομία και η λίρα της καταρρέει, η δεύτερη μεγαλύτερη ισπανική τράπεζα, η BBVΑ, σπεύδει να εξαγοράσει και το υπόλοιπο 50% της τουρκικής Garandi, εργαλείο του “συστήματος Ερντογάν”, παρά το ότι οι Αμερικανοί αξιολογούν τις μετοχές αυτές ως... σκουπίδια, διότι έχουν επενδύσει εκεί τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, το αίμα των Ισπανών εργαζομένων -και αλίμονο αν καταρρεύσει.
Κατά πού να φτύσω; Κατά Μαδρίτη ή κατά Βρυξέλλες;
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgismassavetas@gmail.com
