Μεγάλο ζήτημα για την πολιτική προστασία της Καλαμάτας, τα συνεχόμενα προβλήματα από την κυματική δράση. Ένα πρόβλημα υποδομών περισσότερο επιτακτικό όσο ποτέ. Οι εικόνες που αντικρίζουμε κατά την υγρή περίοδο γίνονται όλο πιο έντονες και πιο συχνές.
Η απειλή στο ανατολικό παραλιακό μέτωπο έχει συγκεκριμένες αιτίες, που τώρα πλέον επηρεάζονται από τον τροποποιημένο ατμοσφαιρικό κύκλο που αποκαλείται κλιματική αλλαγή.
Έχουμε από την μια την άνοδο της στάθμης της θάλασσας αρκετά εκατοστά τα τελευταία 50 έτη και αναμένεται άνοδος με μεγαλύτερους ρυθμούς. Η άνοδος της θερμοκρασίας προκαλεί τεκμηριωμένα ρευστοποίηση των πάγων αλλά και τα σύνθετα γεωμορφολογικά φαινόμενα φέρνουν την επιφάνεια τής θάλασσας όλο και ψηλότερα.
Επίσης η διαβρωτική δράση των κυμάτων είναι εντονότερη λόγο της ισχυροποίησης των ανέμων από τις μεγάλες αυξομειώσεις στο εύρος των τιμών της θερμοκρασίας.
Είναι συνεπώς μια αλυσιδωτή εξέλιξη που θα δημιουργήσει άμεσα πολύ σοβαρότερα προβλήματα.
Δηλαδή διακοπή για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην κίνηση επί της Ναυαρίνου, καταστροφές στα καταστήματα και στο βόρειο πεζοδρόμιο, πλημμυρικά φαινόμενα, γιατί θα εμποδίζετε η απορροή των μεγάλων και κυρίως των μικρών ρεμάτων προς τη θάλασσα και πολύ περισσότερα.
Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ο σχεδιασμός άμεσα του κατάλληλου αντιδιαβρωτικού έργου προστασίας της οδού Ναυαρίνου και της ακτής γενικότερα σε ένα μέτωπο από τον προλιμένα μέχρι και τον χείμαρρο Ξεριλα.
Παράλληλα θα υπάρχει η δυνατότητα για την ανάπλαση της Ναυαρίνου στο σύνολο της, με την πεζοδρόμηση, την υπερύψωση σε σχέση με το σημερινό ανάγλυφο, τη δημιουργία θέσεων στάθμευσης, την οριοθέτηση και διευθέτηση των ρεμάτων.
Τέλος μεταξύ των άλλων τα έργα προστασίας σύμφωνα με την διεθνή εμπειρία και την ακτομηχανική θα απαιτήσουν υποθαλάσσια συστήματα τεχνητών υφάλων που αποσβενουν την κυματική δράση στο 80 % και δεν είναι ορατά από τους επισκέπτες.
Σχεδιάζουμε συνεπώς την Καλαμάτα του 2030 για μια κλιματικά ουδέτερη πόλη της Ευρώπης με τεχνικά έργα αιχμής για την προστασία του πολίτη.