Η τριλογία των «Επυλλίων» του μουσικοσυνθέτη Φίλιππου Περιστέρη είναι γεγονός. Άλλη μια δική του μουσική κατάθεση εντάσσεται πλέον στη σύγχρονη πολιτισμική ιστορία της τέχνης. Τα «Επύλλια 3» έρχονται το έτος 2022, ως ένα μουσικό έργο, σε μια δύσκολη εποχή που τόσο έχει ανάγκη την ποιοτική καλλιτεχνική δημιουργία. Κατά κάποιο τρόπο προσφέρονται στο κοινό, και ως ένα μουσικό δώρο γενεθλίων, της εικοσαετούς πορείας του Φίλιππου Περιστέρη στη δισκογραφία. Η αμερικανική CD Baby ανέλαβε την παρουσίαση της έκδοσης του ψηφιακού δίσκου «Επύλλια 3». Η τρίτη αυτή συλλογή προστίθεται στις δύο πρώτες, οι οποίες εκδόθηκαν το 2008 και 2019 αντίστοιχα. Πρόκειται για 20 κομμάτια μελοποιημένης και απαγγελμένης ποίησης και στίχων μετά συνοδείας μουσικής, Ελλήνων ποιητών και στιχουργών από τον Λ. Χερν ως τις μέρες μας.
Τα «Επύλλια 3» κινούνται στην ίδια φόρμα με τα δύο προηγούμενα και περιλαμβάνουν έργα ποιητών και στιχουργών όπως οι Κωνσταντίνος Καβάφης, Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη, Γιάννης Ρίτσος, Άγγελος Σικελιανός, Λευκάδιος Χερν, Άγγελος Θεοδωρόπουλος, Άρις Κουτούγκος, Κώστας Λάζαρης, Τάσος Μακράτος, Θανάσης Μπαλτάς, Χρίστος Ξένος, Πάνος Παπαγιαννόπουλος, Ηλίας Παπακωνσταντίνου, Ελένη Τζαγκαράκη, Πασχάλης Τσέρνας, Γρηγόρης Χαλιακόπουλος. Απαγγέλουν οι: Χρίστος Τσάγκας, Ελεονόρα Αγγέλου, Βάσια Βασιλείου, Άγγελος Θεοδωρόπουλος, Καίτη Ιμπροχώρη , Δανάη Καλαχώρα, Ελένη Τζαγκαράκη και στις τραγουδιστικές ερμηνείες οι: Σοφία Ανδριανού, Αλέξανδρος Βαλλιάνος (Go Jam Andres), Θέλμα Καραγιάννη, Βασίλης Καταραχιάς, Φωτεινή Σαββατιανού, Πασχάλης Τσέρνας και Λάκης Χαλκιόπουλος.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Χρήστος Βιδινιώτης: Μπουζούκι, Μαντολίνο, Μπαγλαμά Μιχάλης Δανιάς: Βιολί Θέλμα Καραγιάννη: Φωνητικά Διονύσης Κλαμπάνης: Ακουστική Κιθάρα Σταύρος Παργινός: Βιολοντσέλο Παντελής Ραβδάς: Πιάνο Πασχάλης Τσέρνας: Κρουστά Λάκης Χαλκιόπουλος: Κιθάρα, Ηλεκτρικό μπάσο, Ηλεκτρική κιθάρα Γιάννης Χαραλαμπίδης: Τύμπανα Φίλιππος Περιστέρης: Πιάνο, Ακορντεόν, Πλήκτρα, Κρουστά.
Το μουσικό ύφος ποικίλει και περιλαμβάνει από σύγχρονες μελοποιήσεις και ενορχηστρώσεις, μέχρι πιο «κλασικά» στοιχεία όπως αυτά αναγνωρίζονται τόσο στο ελληνικό όσο και στο παγκόσμιο σύγχρονο μουσικό τοπίο. Συνομιλώντας με τον δημιουργό του δίσκου Φίλιππο Περιστέρη για το νέο αυτό μουσικό εγχείρημα, δήλωσε τα εξής:
«Όπως είχα προλογίσει και στα πρώτα Επύλλια, ο όρος “επύλλια” συναντάται ως εναλλακτική ονομασία του είδους των “παραλογών” ή εκείνο της “μπαλάντας”, δηλαδή των δημοτικών τραγουδιών τα οποία παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη αρτιότητα. Σύμφωνα επίσης με την “Ιστορία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας” του Λίνου Πολίτη, τα τραγούδια χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα “κυρίως άσματα” και τα “διηγηματικά” ή “επύλλια”. Σ’ αυτά τα δεύτερα κατατάσσονται όλα τα τραγούδια στα οποία συναντά κανείς ποιητική ωριμότητα, λογοτεχνική αρτιότητα και ενδιαφέρον. Η αναφορά αυτή ήρθε εκείνη την εποχή σαν μια εναλλακτική πρόταση στο τότε θολό τοπίο αυτού του είδους τραγουδιού που ονομάτιζαν “έντεχνο”. Νομίζω ότι τα χρόνια που πέρασαν από τότε δικαίωσαν τουλάχιστον αυτή την ανάγκη, καθώς από τότε, μέσα σε αυτό που καλούν οι περισσότεροι “έντεχνο” είναι τόσα πολλά διαφορετικά στοιχεία, που τελικά καταλήγει να μην ορίζει περίπου τίποτα».
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει και στην σπουδαιότητα της ποίησης, ως αναπόσπαστο κομμάτι της εξέλιξης του ελληνικού πολιτισμού, μέσω των έργων των μεγάλων μας ποιητών, όπως αυτά κατέγραψε η ιστορία του λαού μας.
«Έχω τη βαθιά πεποίθηση ότι η Ελληνική ποίηση από την αρχαία Ελλάδα ως τις μέρες μας έχει δώσει στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά πολύ περισσότερα αριστουργήματα από ότι θα “αναλογούσε” σε μια χώρα σαν τη δική μας. Οι μεγάλοι αρχαίοι μας ποιητές ακολουθήθηκαν από φωτισμένους επίγονους και το ίδιο νομίζω ότι συμβαίνει και τώρα μετά τη γενιά των 30 και τους επίγονούς τους και τους επιγόνους αυτών κοκ. Στα πρώτα Επύλλια μελοποίησα ποιητές από τον Σολωμό ως τις μέρες μας και ακριβώς το ίδιο έχω κάνει και τώρα ως απόδειξη των παραπάνω».
Θα ήταν λάθος μου αν απέφευγα το ερώτημα, από πού εμπνέεται ο μουσικοσυνθέτης Φίλιππος Περιστέρης με το τεράστιο μουσικό έργο στη δισκογραφία αλλά και στο θέατρο, τον κινηματογράφο και σε πολλούς άλλους τομείς της τέχνης γενικότερα.
«Δεν πιστεύω στην έννοια της έμπνευσης πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Πιστεύω ότι οι ιδέες γεννιούνται γρήγορα και εύκολα μετά από πολλή εκπαίδευση και δουλειά. Ο Τσαϊκόφσκι έλεγε για το ταλέντο ότι: “…πράγματι υπάρχει, αλλά δεν επισκέπτεται τους τεμπέληδες”, και το ίδιο νομίζω και γι’ αυτό που καλείται έμπνευση. Η παγκόσμια ιστορία της τέχνης βρίθει παραδειγμάτων μεγάλων δημιουργιών και έργων τέχνης αναφοράς που έγιναν κατόπιν παραγγελίας και σε πολύ μικρό χρόνο. Από αυτό συνάγεται ότι πολλά έργα από αυτά που θεωρούνται αριστουργήματα δεν θα είχαν γίνει ποτέ αν κάποιος δεν τα είχε παραγγείλει στον συνθέτη, το ζωγράφο, το γλύπτη ή τον αρχιτέκτονα. Άρα, πόσο αποτέλεσαν προϊόντα έμπνευσης με την τρέχουσα έννοια; Η τεχνική και η εκπαίδευση των δημιουργών λοιπόν είναι αυτό που στις πιο φωτεινές τους δημιουργίες καλούμε έμπνευση».
