Ζούμε στην εποχή φρικιαστικών πολεμικών συρράξεων σε όλο τον κόσμο, και πάλι, όπως μαρτυρεί η ιστορική πραγματικότητα. Ανέκαθεν ο άνθρωπος, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, δεν αποδεχόταν το δώρο του Θεού προς αυτόν, την ειρήνη. Ειρήνη σημαίνει σύναψη σχέσεων και μάλιστα αγαπητικών. Συμφώνως με την ορθόδοξη διδασκαλία είναι ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό του Θεού η σύναψη σχέσης τριών ισοτίμων προσώπων. Η δημιουργία, είναι μια αντανάκλαση της θεϊκής δόξας και αποβλέπει στην ειρήνη, δηλαδή στη σύναψη αγαπητικών σχέσεων μεταξύ του ανθρώπου και του συνανθρώπου, του ανθρώπου και της κτίσης, του ανθρώπου και του Θεού.
Η ειρήνη στηρίζεται στην πρωταρχική σχέση ανάμεσα σε κάθε άνθρωπο και στον άλλον, όποιος και αν είναι αυτός, και χαρακτηρίζεται από ευθύτητα και ειλικρίνεια. Όμως με τις εκούσιες πράξεις του, κυρίως με το ψέμα, ό άνθρωπος αλλοιώνει την αρμονική συνβίωση, το δώρο του Θεού. Ως συνέπεια ο κόσμος γνωρίζει αιματοχυσίες, διαχωρισμούς και βία που εκδηλώνονται τόσο στις διαπροσωπικές και στις κοινωνικές σχέσεις, όσο και μεταξύ των λαών. Σήμερα επαληθεύεται για τον άνθρωπο ο γραφικός λόγος: «έσομαι στένων και τρέμων επί της γης, και έσται πας ο ευρίσκων με, αποκτενεί με» (Γεν. 4,1). Η ειρήνη και η βία δεν μπορούν να κατοικούν στην ίδια οικία, όπου υπάρχει βία δεν μπορεί να υπάρχει ο Θεός.
Τώρα είναι επείγουσα ανάγκη ο κάθε συνάνθρωπος να κατανοήσει και να κάνει πράξη, με τις όποιες δυνατότητες του δίνει το κοινωνικό του περιβάλλον, ότι η ειρήνη είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απλή απουσία πολέμου και αντιπροσωπεύει την πληρότητα της ζωής. Αυτή η ειρήνη δημιουργεί γονιμότητα, ευημερία, ευδαιμονία, απουσία φόβου και μεγάλη χαρά.
Η ειρήνη, δηλαδή η σύναψη αγαπητικών σχέσεων, είναι ο σκοπός της κοινωνικής συνύπαρξης και πρέπει να είναι διαρκείας, ώστε να βιώνεται στο παρόν αλλά και ως μελλοντική πραγματικότητα ο των Ψαλμών λόγος: «έλεος καί αλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν».
Για την Ορθόδοξη Εκκλησια όμως αυτή η ζητούμενη ειρηνική συνύπαρξη είναι η αρχή, η τελική πραγματικότητα είναι η πληρότητα πάντων. Η λέξη πληρότητα εκφράζει την έννοια της ειρήνης στην ολότητα της. Η πληρότητα επιτυγχάνεται, όχι με την ανταλλαγή ιδεών, αλλά με τη συνάντηση προσώπων. Πρόσωπο είναι ο Χριστός, ο οποίος «έστιν η ειρήνη ημών» (Εφ. 2,14). Αυτός γκρέμισε το διαχωριστικό τοίχο της έχθρας ανάμεσα στους ανθρώπους, συμφιλιώνοντάς τους με τον Θεό. Αυτός χαρίζει στους ανθρώπους την άλλη ειρήνη, όχι την παροδική του κόσμου, αλλά αυτήν της πληρότητας των σχέσεων: «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν ου καθώς ό κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14,27). Τα λόγια του Αναστάντα Χριστού «ειρήνη υμίν» σημαίνουν για τους ανθρώπους ότι καλούνται να δημιουργήσουν πληρότητα ζωής και να δράσουν με κάθε τρόπο για αυτήν την αγαπητική σχέση πάντοτε σε κάθε τόπο.
Η ειρήνη του Χριστού είναι πρωτίστως συμφιλίωση με τον Ίδιο. Η ειρήνη είναι κατόπιν συμφιλίωση με τους αδελφούς. Με αυτή τη διπλή συμφιλίωση ο χριστιανός μπορεί να γίνει πρωτεργάτης ειρήνης και να συμμετάσχει στην Βασιλεία του Θεού, η οποία βιώνεται όταν συνάζεται η Εκκλησία για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και κατόπιν επεκτείνεται στον σύμπαντα κόσμο. Έτσι όλοι οι άνθρωποι είναι «μακάριοι ειρηνοποιοί και υιοί Θεού» (πρβλ. Ματθ. 5,9).
