Κατ αρχάς οφείλω να ξεκαθαρίσω τις θέσεις μου.
Ναι στο Σύμφωνο Συμβίωσης , το οφείλουμε και στα ομόφυλα ζευγάρια . Το οποίο Σύμφωνο , ισούται πλέον απόλυτα με τον γάμο . Όχι σε θρησκευτικό γάμο . Δεν φοβάμαι την μήνην του θεού. Αλλά ευγενικός γενειοφόρος κύριος με ξώπλατο νυφικό , είναι αν μη τι άλλο άκομψο. Όποιος θέλει νταούλια και βιόλα , στο σπίτι του και δεν αναφέρομαι στους ΛΟΑΤΚΙ. Οποιοσδήποτε θέλει νταούλια στο σπίτι του, χωρίς να ενοχλεί ούτε τους γείτονες .
Ναι στην υιοθεσία/τεκνοθεσία, υπό την προϋπόθεση, ότι θα υιοθετήσουν ήδη ορφανά παιδάκια. Υπάρχουν περισσότερα από 100 εκατομμύρια στον πλανήτη, οπότε η δυνατότητα επιλογής είναι αδιανόητη. Μελέτες στις ΗΠΑ επιμένουν ότι παιδιά που μεγάλωσαν με 2 μαμάδες ή 2 μπαμπάδες , έχουν γενικότερο πρόβλημα προσανατολισμού στην ζωή τους. Καλύτερα πρόβλημα προσανατολισμού, παρά μαρτυρική διαβίωση σε ιδρύματα. Λέω εγώ…
ΟΧΙ στην παρένθετη μητέρα, σε οποιαδήποτε περίπτωση.
Ακούγοντας την τηλεόραση, της οποίας, ειρήσθω εν παρόδω, δεν πιστεύω λέξη από τα λεγόμενα. Σε συνδυασμό με την έντονη βαρηκοΐα μου, όπου ακούω ότι μπορώ ή ότι θέλω. Κατέληξα στο λανθασμένο συμπέρασμα, ότι στην Ελλάδα απαγορεύεται η παρένθετη μητέρα. Όμως το ΦΕΚ-Β-5524-26/10/2022, με διαψεύδει. Το οποίο σε 7 μόλις σελίδες «τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί», το κάθε κοριτσάκι που θα εμπλακεί στον συναισθηματικό κυκεώνα της παρένθετης μητέρας.
Όσον αφορά δε το πρόσφατα ψηφισθέν νομοσχέδιο, για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Αντί να γίνει τέτοιος σαματάς από τους όποιους ενδιαφερόμενους, θα μπορούσαν να κάλλιστα να ζητήσουν από τους πολιτικούς τους φίλους. Έχουν άπειρους και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής. Θα μπορούσαν λοιπόν να ζητήσουν, να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία με την ψήφιση του νόμου για την παρένθετη μητέρα. Η οποία έγινε απλά στη… ζούλα. Το σχετικό σχέδιο νόμου, ψηφίσθηκε σε ημέρα προ-αργίας την 26/10/22. Την Παρασκευή 28/10/22, ήτανε αργία . Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό σημαίνει 5νθήμερες διακοπές, αν φύγεις από το αθηναϊκό χάος, την 26/10 το απόγευμα. Αφού λοιπόν η πλειοψηφία των βουλευτών, ψήφισε την 26/10 , που «μοιράστηκε» το σχέδιο νόμου, χωρίς καν να διαβάσει το περιεχόμενό. Την έκανε για το χειμερινό του κατάλυμα Παρνασσός, Καλάβρυτα, Καρπενήσι, Μαίναλο ή οπουδήποτε αλλού Δεν έχει σημασία το που, έχει όμως ιδιαίτερη σημασία ότι, όλοι το κάνανε – το νομοσχέδιο - γαργάρα απνευστί και το ψήφισαν μονοκούκι.
Ο νόμος, για να τελειώνουμε μ’ αυτόν , κολλημένος στην τυπολατρεία, επαναλαμβανει ενοχλητικά σε κάθε παράγραφο , ότι «…η αποζημίωση –στην παρένθετη μητέρα - οφείλεται μόνον αν έχει χορηγηθεί η απαιτούμενη από το νόμο δικαστική άδεια». Το σημειώνω, επειδή το χρήμα, συνήθως παρακάμπτει και αδιαφορεί για τον νόμο και τις διαδικασίες του. Επισης, επειδή για να βγει η δικαστική άδεια, θα περάσουνε χαμένα χρόνια.
Επί τη ευκαιρία συναινούν στο έγκλημα της παρένθετης μητέρας (θα αναλύσω το περί εγκλήματος) οι Ολλανδία, Βέλγιο, Πορτογαλία. Το δε αρτιότερο νομοθετικό πλαίσιο υφίσταται στις ΗΠΑ. Εκτός θέματος μεν , αλλά ανατριχιάζω με τον επερχόμενο Τράμπ . Επίσης και με τον πιθανά επερχόμενο και ετοιμοθάνατο Μπαϊντεν. Δικό μου το πρόβλημα, ίσως και όλων μας.
Επανέρχομαι. Εδώ πρέπει να σημειώσω:
1. Οτι καμιά πριγκίπισσα δεν θα δεχθεί να γίνει παρένθετη μητέρα. Ούτε καμία γόνος πλούσιας οικογένειας, ούτε καν μικροαστικής.
Όποια δεχθεί, Ρουμάνα, Λιθουανή, Γεωργιανή ή και Ελληνίδα, δε θά’ χει στον ήλιο μοίρα. Δε θά’ χει ίσως ούτε να φάει, ούτε και που να κοιμηθεί, οπότε τα 10,000 που προτείνει ο νόμος, είναι λουκούμι αν όχι εισόδημα ζωής. Οι Ανατολικές/Ασιατικές χώρες διαθέτουν εκατομμύρια πάμπτωχες γυναίκες, που ευχαρίστως θα προσφέροντο για παρένθετες μητέρες, αλλά η μορφολογία τους είναι απαγορευτική. Τουλάχιστον για την δυτική κουλτούρα.
Κάποιοι απ’ όσους πληρώσουν το τίμημα, θα προέρχονται από ευκακατάστατες, έως πλούσιες, πολύ πλούσιες οικογένειες . Κρατήστε το αυτό, έχει σημασία.
Τέλος οι μόνες περιπτώσεις, που κατά την άποψη του γράφοντος θα μπορούσαν να είναι ανεκτές, αν και πάλι εμπεριέχουν στοιχείο διαστροφής, είναι η μητέρα και ή αδελφή, που δανείζουν την μήτρα τους στην κόρη ή στην αδελφή.
Οι ανεγκέφαλοι, που πρότειναν και συνέγραψαν το κείμενο του νόμου, σε κάποιο σημείο αναφέρουν: «…το νεογνό απομακρύνεται από την παρένθετη μητέρα, με καισαρική. Ώστε να ελαττωθεί το συναισθηματικό στρες της μητέρας». Πιστεύω ότι η άποψη είναι επιεικώς βλακώδης και προ(σ)καλώ να απαντήσουν επί του θέματος ψυχίατροι. Όχι ψυχολόγοι. Ποτέ δεν απησχόλησε, τους προαναφερθέντες ανεγκέφαλους, ότι το νεογέννητο, αφού δεν θα το θηλάσει η μάνα του, δεν θα πάρει ποτέ τα απαραίτητα για την υπόλοιπη ζωή του αντισώματα. Και μην τολμήσει κανείς να μου πει για την τεχνολογία , γιατί θα γράψω ακόμη 6 σελίδες.
Κράτησα το καλύτερο για το τέλος.
Ακολουθεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας: Ο κύριος και η κυρία Τάδε, πλούσιο ζευγάρι, που αδυνατεί να τεκνοποιήσει νοικιάζει την μήτρα της 22χρονης Δείνα. Την οποία Δείνα, έχουν εντοπίσει μέσω του μεσάζοντος κυρίου – που λέει ο λόγος - «Χ». Μα πρέπει να πάνε στην ΕΑΙΥΑ (Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής). Ναι πρέπει, αλλά εγώ μιλάω για τον αληθινό κόσμο, όπου όταν μιλάει το χρήμα το «πρέπει» παίζει δευτερεύοντα, έως μηδενικό ρόλο. Το αν θα κοστίσει στους κ.κ. Τάδε, 10,000 30.000 ή 100.000 λίγο τους απασχολεί. Θέλουνε παιδί. Με δικούς τους ή ξένους γαμέτες κι αυτό τους απασχολεί όσο και το χρήμα, δηλαδή καθόλου. Θέλουνε παιδί πάση θυσία. Γίνεται η συμφωνία, η ιατρική επέμβαση και το 22χρονο κοριτσάκι μετακομίζει στην βίλα των κ.κ. Τάδε , ή σε ξενοδοχείο . Να μην γίνουμε και βούκινο. Υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση, την οποία πληρώνουν αδρά οι Τάδε. Γεννιέται το παιδάκι. Παίρνει το 10χίλιαρο η Δείνα, την προμήθειά του ο «Χ», το μωρό οι φρέσκοι γονείς του κι όλοι είναι μέσα στην τρελή χαρά.
Πέντε χρόνια μετά , η Δείνα έχει περάσει τον μαρασμό, τα ξενύχτια, την κατάθλιψη και τις τύψεις της αρκούδας, που χάρισε το μωρό της. Χτυπάει λοιπόν το κουδούνι της βίλας των Τάδε (*) και απαιτεί πίσω το 5χρονο πλέον παιδάκι της, το οποίο ζει σε πελάγη ευτυχίας με τους… μπάσταρδους γονείς . Ίσως ενοχλεί ο όρος, αλλά είναι λογικό να ισχύει και για τους γονείς. Οι κ.κ. Τάδε λοιπόν επικοινωνούν άμεσα με τον μεσάζοντα «Χ» και του ζητάνε τα ρέστα. Όμως ο «Χ» έχει πρόταση . Θα μου ακουμπήσετε 30.000, 50.000 ή όσα θέλει κι θα καθαρίσω. Πώς θα καθαρίσεις; Δεν θες να ξέρεις, εσύ μόνο πληρώνεις.
Καταβάλουν το τίμημα στον κύριο «Χ» και η 27χρονη πλέον Δείνα εξαφανίζεται από προσώπου γης. Μα πώς; Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, «δεν θες να ξέρεις, εσύ μόνο πληρώνεις».
Το ερώτημα που τίθεται ή έστω που θέτει ο υπογράφων, είναι τις πταίει για την δολοφονία της καημένης της Δείνα; Γιατί περί δολοφονίας πρόκειται. Ασφαλώς το κράτος, το οποίο νομοθέτησε το έγκλημα . Μα μόνος σου γράφεις, ότι πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ναι μεν , αλλά θεωρώ ότι έχει ήδη συμβεί, ότι συμβαίνει την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο και ότι θα ξανα-συμβαίνει κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησην, πανελλαδικά και διεθνώς στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον.
Η ιστορία με την παρένθετη μητέρα, δεν είναι καινούργια. Ξεκίνησε με τον νόμο 3089/2002 - ΦΕΚ Α 327/23.12.2002 , επί κυβερνήσεως Σημίτη. Γνωστού γερμανολάτρη.
Συνεχίστηκε με τον νόμο 3305/2005 - ΦΕΚ 17/Α/27-1-2005 επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή. Ακολούθησε το Σχέδιο του Κώδικα Δεοντολογία Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής , ΦΕΚ 7 /2/ 2017 – 293 επί κυβερνήσεως Αλέξη Τσίπρα και ολοκληρώθηκε με το ΦΕΚ Β-5524-26/10/2022 επί κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη. Σήμερα ο Μητσοτάκης μόνος του (κάκιστα), καλείται να αποφασίσει , αν θα αντιταχθεί στο έγκλημα ή αν θα το κάνει γαργάρα μαζί με όλους τους προηγούμενους.
(*)…το κουδούνι της βίλας των Τάδε . Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στη μητέρα – παρένθετη, ή μη – να απαιτήσει το παιδί της οποτεδήποτε , χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό*.
