Η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Οδησσό (Τετάρτη 6 Μαρτίου), η συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι, η έκρηξη από πυραυλικό πλήγμα σε κοντινή απόσταση από τον τόπο συνάντησης και οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, λίγες ώρες αργότερα στο Βουκουρέστι στο περιθώριο της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) έτυχαν ευρείας προβολής από τα διεθνή ειδησεογραφικά ραδιοτηλεοπτικά και ιντερνετικά μέσα, με ανάλογο σχολιασμό.
Οι εκρήξεις κοντά στη περιοχή της συνάντησης των δυο πολιτικών ηγετών, δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη, αφού πρόκειται για εμπόλεμη ζώνη.
Η Οδησσός είναι μείζων στρατιωτικός στόχος για τη Ρωσία.
Κατάληψη από τα ρωσικά στρατεύματα της περιοχής της Οδησσού, θα επιφέρει και τον αποκλεισμό της Ουκρανίας από τη Μαύρη θάλασσα και τη de facto μετατροπή της Ουκρανίας σε “περίκλειστο” (landlocked), κατά το διεθνές δίκαιο, κράτος. Η εξέλιξη αυτή, φέρνει τις ρωσικές δυνάμεις στην Υπερδνειστερία (ανήκει στη Μολδαβία). Και κυρίως, τη Ρωσία σε συνοριακή επαφή (Μαύρη Θάλασσα) με χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, την Ρουμανία και την Βουλγαρία, μετασχηματίζοντας θεμελιωδώς τον χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία.
«Ήμουν στην Οδησσό με τον πρόεδρο Ζελένσκι χθες όταν ένας βαλλιστικός πύραυλος χτύπησε το λιμάνι. Νομίζω ότι όλοι έχουμε ένα μήνυμα για το Κρεμλίνο: Δεν θα φοβηθούμε, θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία και τους γενναίους πολίτες της για όσο χρειαστεί.», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα του συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Βουκουρέστι. «Μην προδίδεις Κυριάκο τη μνήμη της Ελληνικής Αντίστασης!» απάντησε η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, που έκανε αναφορά κα στο Μίκη Θεοδωράκη!
Η Ελλάδα έχει κάνει τις επιλογές της. Στηρίζει σταθερά με στρατιωτικό υλικό το Στρατό της Ουκρανίας όπως και οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε., καθώς και τις κυρώσεις της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας.
Η επιλογή αυτή έχει προκαλέσει και την εύλογη αντίδραση του Κρεμλίνου.
Στις 29 Φεβρουαρίου η εκπρόσωπος του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα απείλησε την Ελλάδα να μην «περάσει τις κόκκινες γραμμές». Αφορμή ήταν δημοσιεύματα για ενδεχόμενη μεταβίβαση οπλικών συστημάτων ρωσικής κατασκευής στην Ουκρανία. Η Ελληνική Κυβέρνηση πιέζεται, να εκχωρήσει τους S-300 στην Ουκρανία, με τους Αμερικανούς να υπόσχονται, ότι θα καλύψουν το ενδεχόμενο κενό, που θα προκύψει στην αντιαεροπορική άμυνα της χώρας μας. Η Ρωσία, θεωρεί την μεταβίβαση των πυραύλων ελληνικής ιδιοκτησίας S-300 στην Ουκρανία, ως «εχθρική ενέργεια».
Οι χώρες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, έχουν καταδικάσει την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, καταδικάζοντας έτσι την αναθεωρητική πολιτική της Ρωσίας, σε βάρος ενός ανεξάρτητου κράτους, όπως η Ουκρανία. Στηρίζουν πολιτικά, οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά την Ουκρανία και επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία, αν και τελευταία έχει αναπτυχθεί στους κόλπους της Ε.Ε., ένας σκεπτικισμός για τη διάρκεια και το περιεχόμενο της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, ειδικά μάλιστα, όταν στον αντίποδα, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμμ. Μακρόν, προτείνει στην αποστολή χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία! «Όποιος δεν στηρίζει την Ουκρανία, στηρίζει αυτόματα την Ρωσία και δεν καταλαβαίνει ποιος είναι ο Πούτιν» δήλωσε ο Ζελένσκι, στην Rai, θέτοντας παράλληλα μαξιμαλιστικούς στόχους.
Όμως, δεν έχουν αναλυθεί επαρκώς, οι πιθανοί λόγοι που ώθησαν το Βλ. Πούτιν στην στρατιωτική εισβολή. Η ρωσική εκδοχή είναι ότι, η επέκταση του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, η ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων στις πρώην σοβιετικές χώρες και νυν χώρες του ΝΑΤΟ, η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η προστασία της ισχυρής μειοψηφίας των Ρώσων από πολιτικές εθνοκάθαρσης της Ουκρανίας, είναι, κατά το ΚΡΕΜΛΊΝΟ, μία επαρκής αιτία της Ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία.
Επιχειρήθηκε, από την Δύση, μέσω μιας ευρείας έκτασης προπαγάνδας, να δαιμονοποιηθεί η Ρωσία, πολύ πριν από την έναρξη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Έτσι, όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, εμπλέκονται όλο και πιο βαθιά, στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό. Ουσιαστικά, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., πολεμούν τη Ρωσία δια αντιπροσώπου, που είναι ο Στρατός της Ουκρανίας, όμως, τα στρατιωτικά επιτελεία των Ουκρανών, πλαισιώνουν, πολλοί στρατιωτικοί, κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, αλλά και από Γαλλία, Καναδά και Πολωνία, ενώ οι ουκρανοί στρατιώτες χειρίζονται όπλα δυτικής τεχνολογίας. Η Δύση έχει προσφέρει, μία χωρίς ανάλογο προηγούμενο στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία.
Το τελευταίο διάστημα και μετά τις ευθείες απειλές του Βλ. Πούτιν, για χρήση πυρηνικών, οι ηγέτες της Δύσης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) και οι διάφορες σχολές και «Δεξαμενές σκέψεις», έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν, ότι είναι αδύνατον, να ηττηθεί στρατιωτικά, είτε με συμβατικό ή με πυρηνικό πόλεμο, η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του πλανήτη, που είναι η Ρωσία. Αν όμως, δεν μπορεί να εξασφαλιστεί στρατιωτική νίκη της Ουκρανίας (Δύσης) σε βάρος της Ρωσίας, τότε, οι επιλογές που έχουν οι δυτικοί περιορίζονται σε δύο. Η μία είναι η συνθηκολόγηση, με το λιγότερο κόστος για όλους τους εμπλεκόμενους, και η άλλη η περεταίρω στρατιωτική κλιμάκωση, που κατά λογική ακολουθία θα οδηγήσει στο παράλογο, που είναι η χρήση πυρηνικών και συνεπώς, η άνευ προηγουμένου, απροσδιόριστη, αδιανόητη, ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή...