Συχνά, συστηματικά και διαχρονικά, οι εφημερίδες της Πελοποννήσου αναφέρονται -και δικαίως- στην αναγκαιότητα κατασκευής έργων ζωτικής σημασίας για την περιοχή, συνδυάζοντας την απουσία τους με την πληθυσμιακή συρρίκνωση, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, γενικότερα την υπανάπτυξη και όλα τα επακόλουθά της.
Ξεκινώντας από τα έργα άρδευσης, αρμοδιότητας του υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, τονίζουμε τις πολύχρονες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των έργων στον Ανάβαλο στην Αργολίδα, τη λίμνη Δόξα και το φράγμα Ασωπού στην Κορινθία, τη λίμνη Τάκα στην Αρκαδία, την Κελεφίνα στη Λακωνία, το Φιλιατρινό και το Μιναγιώτικο στη Μεσσηνία. Πολύχρονες καθυστερήσεις, με σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές αλλά και περιβαλλοντικές επιπτώσεις για την Πελοπόννησο, που δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυση.
Η απαράδεκτη καθυστέρηση επαναλειτουργίας του τρένου μέχρι το Ναύπλιο, όπου και τα χρήματα υπάρχουν αλλά και η έγκριση από την ΕΕ, μαζί με την απουσία πολιτικής βούλησης για τη συνολική επαναλειτουργία της γραμμής στην Πελοπόννησο, είναι βέβαιο πως δεν βοηθά στην τουριστική, γενικότερα την οικονομική ανάπτυξη και την περιβαλλοντική προστασία. Χρήματα για την αναγκαία επαναλειτουργία της γραμμής μπορεί να αναζητηθούν από το ΕΣΠΑ, την απολιγνιτοποίηση, το ποσό των 50 εκατ. ευρώ, που προορίζεται για τις άγονες γραμμές, την οικονομική συμβολή της αυτοδιοίκησης, το ταμείο ανάκαμψης. Πολιτική βούληση απαιτείται και γι’ αυτό.
Σύντομα, τώρα, επισημαίνω τα έργα απόλυτης προτεραιότητας για τους πέντε Νομούς (το έχω κάνει πολλάκις και γραπτά στο ανώτατο επίπεδο). Στην Κορινθία, είναι τα έργα αντιμετώπισης της διάβρωσης του Κορινθιακού κόλπου, όπου χάνονται περιουσίες και καταρρέει η παλιά εθνική οδός. Στην Αργολίδα, απαιτείται η βελτίωση του δρόμου από Ναύπλιο μέχρι Πόρτο Χέλι και η επίλυση θεμάτων ύδρευσης και αποχέτευσης στις αστικές περιοχές. Στην Αρκαδία, προέχουν η οδός παράκαμψης των Λαγκαδίων (όραμα από την εποχή του αειμνήστου Τρικούπη), η οδός από Μεγαλόπολη προς Ολυμπία και η Ανατολική οδός στην Κυνουρία. Στη Λακωνία, προτεραιότητα έχουν οι δρόμοι από Σπάρτη προς Μονεμβάσια και Γύθειο. Τέλος, στη Μεσσηνία, η βελτίωση του δρόμου προς Κορώνη (ολοκληρώθηκε η μελέτη παράκαμψης του Χαροκοπιού), ο δρόμος προς Μάνη (σε εξέλιξη η μελέτη) και φυσικά η ολοκλήρωση του Δυτικού άξονα αποτελούν έργα προτεραιότητας. Στη σύντομη αυτή αναφορά δε γίνεται λόγος για τα έργα που είναι σε τροχιά, έστω καθυστερημένης, υλοποίησης. Για το σοβαρό θέμα της απολιγνιτοποίησης, που αφορά άμεσα σε τέσσερις Δήμους, οι ομολογουμένως μεγάλες καθυστερήσεις συνδέονται με την κρατική γραφειοκρατία αλλά και τα ενεργειακά ζητήματα που δημιούργησε η εισβολή στην Ουκρανία.
Φυσικά, υπάρχει το κρίσιμο και εύλογο ερώτημα. “Πού θα βρεθούν τα χρήματα;” Στο νέο ΕΣΠΑ/ΠΕΠ της περιφέρειας υπάρχουν μόνο 30 εκατ. ευρώ για το οδικό δίκτυο, που όμως δεν επαρκούν ούτε για τη στοιχειώδη συντήρηση του. Ο μόνος τρόπος είναι να αντληθούν χρήματα από το ΕΣΠΑ/τομεακό πρόγραμμα του υπουργείου υποδομών και ανάλογα για τα έργα άρδευσης από το ΥΠΑΑΤ. Υπάρχει βέβαια και το ταμείο Ανάκαμψης που μπορεί και επιβάλλεται να υποστηρίξει, οικονομικά, έργα με αναπτυξιακό πρόσημο.
Από τα παραπάνω, γίνεται απολύτως σαφές πως απαιτούνται κινητοποίηση της πολιτικής εκπροσώπησης, δεσμευτικές εξαγγελίες με χρονοδιαγράμματα και έμπρακτες αποδείξεις ενδιαφέροντος για την Πελοπόννησο και την αναπτυξιακή προοπτική της. Διαφορετικά, τα προβλήματα θα αυξάνονται, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πιο προικισμένης περιφέρειας της χώρας δεν θα αξιοποιούνται, με όλους τους οικονομικούς δείκτες να είναι αρνητικοί.
