Συχνά οι άνθρωποι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους εφιάλτες μας, ελπίζοντας ότι δεν θα τους ξαναζήσουμε. Τούτο ισχύει κατά μείζονα λόγο και για τα κράτη. Μόνο που οι συλλογικοί εφιάλτες μπορούν να προβλέπονται και να αποφεύγονται. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της πατρίδας μας και οι πρόσφατες αποδείξεις είναι δυστυχώς πολλές και σοβαρές.

Η Χώρα του Αχωρήτου

Λίγες μέρες πριν από την πολυδιαφημισμένη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Άγκυρα, ο Τούρκος Πρόεδρος, προφανώς καθόλου τυχαία, επέλεξε να θέσει σε εφαρμογή την ειλημμένη από το 2020 απόφαση για μετατροπή της ιστορικής Βυζαντινής Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη σε ισλαμικό τέμενος, για πρώτη φορά μετά το 1947. Η κίνηση αυτή, μετά και την αντίστοιχη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας προ τετραετίας, αναδεικνύει την αλαζονική νέο-οθωμανική προσέγγιση της τουρκικής ηγεσίας που θεωρεί τσιφλίκι της μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.  Ποια όμως ήταν η αντίδραση της Ελλάδας;  Μόνο μια τυπική ανακοίνωση διαμαρτυρίας του ΥΠΕΞ και μια δήλωση για «αχρείαστη» ενέργεια, ενώ η πρωθυπουργική επίσκεψη προχώρησε κανονικά στο βωμό μιας υποτιθέμενης «θετικής ατζέντας» και του επιχειρούμενου κατευνασμού της Τουρκίας. Η προσβολή του ιστορικού θρησκευτικού μας συμβόλου πέρασε έτσι και πάλι «στο ντούκου», ενώ η Ελλάδα δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για να την αποτρέψει, όπως δεν απέτρεψε και το βίαιο ξεριζωμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου τις περασμένες δεκαετίες. Έτσι, η κατά Ερντογάν «τουρκική» μειονότητα της Θράκης αριθμεί σήμερα 150 χιλιάδες μέλη και η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία μετά βίας πάνω από χίλιες ψυχές.

H Μακεδονική σαλάτα

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η ορκωμοσία της νέας εθνικίστριας Προέδρου στα Σκόπια μας επανέφερε στη σκληρή βαλκανική πραγματικότητα, που υποτίθεται ότι είχε διευθετηθεί με Συμφωνία των Πρεσπών. Η γειτονική χώρα λοιπόν αποκλήθηκε επισήμως ξανά «Μακεδονία» σκέτο από την αρχηγό του κράτους ενώπιον της Βουλής, ενώ την ίδια τακτική ακολουθεί παγίως και ο επόμενος πρωθυπουργός και πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος VMRO. Ακόμα και οι λεκτικές αντιδράσεις της Ελλάδας και των ευρωπαϊκών οργάνων λοιδορούνται από τη νέα ηγεσία της χώρας που θεωρεί αναφαίρετο ατομικό δικαίωμα την παραβίαση του δικού της Συντάγματος (!!!), που άλλαξε το 2019.  Τι έκανε όμως τα προηγούμενα χρόνια η χώρα μας για να  αποτρέψει εμπράκτως την καπηλεία του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας από τους γείτονες; Με τη Συμφωνία των Πρεσπών,  η Ελλάδα αναγνώρισε επίσημα μακεδονική ιθαγένεια και γλώσσα, ενώ ο εθνικός ύμνος της χώρας αναφέρει πολλές φορές τους όρους «Μακεδονία» και «Μακεδόνες». Δε μπορέσαμε να πετύχουμε ούτε καν την αφαίρεση των προκλητικών κιτς αγαλμάτων του Μεγάλου Αλέξανδρου και του Φιλίππου από τις πλατείες των Σκοπίων και άλλων πόλεων. Τα σύμβολα λοιπόν της προπαγάνδας παρέμειναν αναλλοίωτα και μας εκδικούνται.

Και… ο Αλβανός τουρίστας

Το παιχνίδι των συμβολισμών ξέρει όμως να παίζει καλά και ο Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα, που καθόλου τυχαία επέλεξε να επισκεφθεί την Αθήνα ακριβώς ένα χρόνο μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του ομογενούς εκλεγμένου Δημάρχου Χιμάρας Φρέντυ Μπελέρη για επηρεασμό εκλογέων.  Η επίσκεψη του Ράμα βαφτίστηκε «ιδιωτική» και «αχρείαστη» από την ελληνική κυβέρνηση, λες και οι ξεκάθαρες πολιτικές αναφορές του, τα τραγούδια υπέρ της Μεγάλης Αλβανίας και αυτή καθαυτή η σημειολογία της ομιλίας του δεν συνιστούν πολιτική πράξη και προσβολή της Ελλάδας και του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Η «ευρωπαϊκή» Ελλάδα λοιπόν ανέχεται τις ιταμές προκλήσεις του αλβανικού εθνικισμού  και αφήνει τη Χιμάρα, την πόλη-σύμβολο του βορειοηπειρωτικού  ελληνισμού  στο έλεος του καθεστώτος Ράμα, που θα διορίσει Δήμαρχο της αρεσκείας του και θα συνεχίσει την υφαρπαγή των ελληνικών περιουσιών στην περιοχή, ενώ ο αδίκως φυλακισμένος Μπελέρης θα «αποζημιωθεί» με την επικείμενη εκλογή του στο Ευρωκοινοβούλιο ως υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος.

Ελλάδα των αρίστων ή των αχρήστων;

Για κάποιους,  η επιμονή στα σύμβολα ίσως θεωρείται ξεπερασμένη μπροστά στον κοντόφθαλμο ρεαλισμό των «καλών οικονομικών σχέσεων» και της «ηρεμίας» με τους γείτονες. Όμως, η στρατηγική του κατευνασμού και της εγκατάλειψης των συμβόλων αποβαίνει αποδεδειγμένα βλαπτική για την πατρίδα μας. Με τις ανιστόρητες ιδεοληψίες και την προπαγάνδα τους, οι γείτονές μας ναρκοθετούν τα εθνικά μας συμφέροντα ενισχύοντας τις θέσεις τους, ενώ εμείς μετατρεπόμαστε σε άβουλους παρατηρητές των εξελίξεων αρκούμενοι στην ευρωπαϊκή και νατοϊκή μας συμμέτοχή για την ασφάλεια και την όποια ευημερία μας. Έτσι, ο πολιτικός αποσυμβολισμός που εκπροσωπεί η κυρίαρχη πολιτική τάξη στην Ελλάδα επικουρούμενη από τα συστημικά ΜΜΕ μας οδηγεί βραχυπρόθεσμα σε εξευτελισμό, μεσοπρόθεσμα  σε απώλεια γεωπολιτικής ισχύος και μακροπρόθεσμα σε απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων και ίσως και κυριαρχίας. Δεν έχουμε ανάγκη από νέα σύμβολα. Ας προστατεύσουμε τουλάχιστον τα πολλά και σπουδαία που μας κληροδοτήθηκαν αν θέλουμε να επιβιώσουμε ιστορικά  ως έθνος.

*Ο Νίκος Θεοδώρου είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και Διδάκτωρ Δημοσίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilians του Μονάχου. Ιστοσελίδα: www.ntheodorou.gr