Με αφορμή πρόσφατο ρεπορτάζ (25/11) της “Ελευθερίας”, προσθέτω και τη δική μου εμπειρία για τα αδέσποτα ή ανεπιτήρητα βοοειδή, τα οποία δημιουργούν σοβαρά προβλήματα σε αγροτικές περιοχές, με την καταστροφή της παραγωγής προϊόντων, των περιφράξεων και γενικότερα της αγροτικής υποδομής.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τους ιδιοκτήτες αυτών των ζώων, αλλά και με τις αγροτικές μικροκοινωνίες, όπου εντοπίζονται ζημίες και διαμαρτυρίες; Προφανώς η μεγάλη ευθύνη ανήκει στους ιδιοκτήτες των ζώων, που, ενώ λαμβάνουν επιδοτήσεις, τα αφήνουν ανεπιτήρητα, για να μην ξοδεύουν χρήματα, με το να αγοράζουν ζωοτροφές, αυξάνοντας έτσι τα κέρδη τους. Αλλά και οι κάτοικοι που ζημιώνονται, αποφεύγουν να συνεργασθούν και αρνούνται την αναφορά σε ονόματα των ιδιοκτητών των ζώων και πολύ περισσότερο αποφεύγουν την προσφυγή ή τη μαρτυρία στη δικαιοσύνη.
Κι αυτό, είτε γιατί οι ιδιοκτήτες των ζώων είναι συγγενείς ή συγχωριανοί τους, είτε γιατί έχουν άλλες (;) ωφέλειες, απαιτώντας όμως από τις δικαστικές και τις δημοτικές αρχές να λύσουν το πρόβλημα, χωρίς τη δική τους συμμετοχή και εμπλοκή.
Το συνήθως νομοθετικά πρόχειρο κράτος μας ανάθεσε τη λύση του προβλήματος στους Δήμους, χωρίς όμως να εξετάσει, αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες ανταπόκρισης σε αυτό το δύσκολο και επικίνδυνο έργο. Ο Νόμος προβλέπει, λοιπόν, για τα ανεπιτήρητα σύλληψη των ζώων, φύλαξη, διατροφή, πρόστιμο και σφαγή. Δηλαδή απαιτούνται εξειδικευμένο προσωπικό, οπλισμός αναισθησίας, φορτηγά για τη μεταφορά σε κατάλληλο (;) χώρο φύλαξης, πολλά χρήματα και αρκετά άλλα, στο σύνολό τους ανεφάρμοστα. Και ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης (για τα αδέσποτα ιπποειδή) παραπέμπονται υποκριτικά στα δικαστήρια.
Πριν λίγα χρόνια, λοιπόν, όταν στην Αλαγονία οι ζημιές από τα ανεπιτήρητα ζώα ήταν μεγάλες, το ίδιο και οι διαμαρτυρίες, πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις στα χωριά και στην εισαγγελία, προσλήφθηκαν και δύο εργάτες- τσοπάνηδες από την περιοχή για την επιτήρηση, συνελήφθη και ένα μοσχάρι 400 περίπου κιλών, με προορισμό τη σφαγή και τη διάθεση του κρέατος στο κοινωνικό παντοπωλείο. Η συνέχεια είναι γνωστή. Εγινε εισβολή δεκάδων διαμαρτυρόμενων ιδιοκτητών και κατοίκων της περιοχής στο δημαρχείο, με την απαίτηση επιστροφής του ζώου, οι εργάτες παραιτήθηκαν και κανένας δεν τόλμησε να δείξει ενδιαφέρον στο εξής για πρόσληψη, με τη γνωστή συνέχεια στα δικαστήρια. Τόσο καλά!!!
Είμαι βέβαιος πως το κράτος μας αδιαφορεί για το πρόβλημα, που προφανώς έχει και την ψηφοθηρική του διάσταση. Κι αυτό, γιατί όλοι γνωρίζουν πως τα ζώα δεν γνωρίζουν σύνορα Δήμων, Νομών και Περιφερειών, άρα η ευθύνη διαχέεται. Η πολιτεία γνωρίζει τα συμφέροντα που συνδέονται με τα ανεπιτήρητα ζώα, τα οποία δεν είναι μόνο η αποφυγή της αγοράς ζωοτροφής και επιτήρησης, αλλά και η παράνομη σφαγή και πώληση κρέατος.
Επιπλέον, γνωρίζει την αδυναμία εφαρμογής του συγκεκριμένου Νόμου. Όμως, αφήνει την κατάσταση να εξελίσσεται σε σοβαρό πρόβλημα για τους φτωχούς και τους αδύναμους ανθρώπους των αγροτικών περιοχών, χωρίς προοπτική επίλυσης όσο ισχύει το συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο.
Το κράτος οφείλει να δείξει σοβαρότητα και επάρκεια, αν επιθυμεί να αντιμετωπίσει το συνεχώς αυξανόμενο πρόβλημα των αδέσποτων και ανεπιτήρητων βοοειδών. Απαιτούνται μελετημένο και στηριγμένο στην πραγματικότητα θεσμικό πλαίσιο, συντονισμός των εμπλεκομένων υπηρεσιών, δηλαδή της Αστυνομίας, του δασαρχείου, της κτηνιατρικής, των διευθύνσεων υγείας και αγροτικής ανάπτυξης και, προφανώς, των δήμων και περιφερειών για τον έλεγχο της κατάστασης.
Τελικά, επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε πως τα προβλήματά μας ως κοινωνία συνδέονται κυρίως με το επίπεδο λειτουργίας του κράτους μας, την άγνοια της πραγματικότητας από τους νομοθέτες, την πολυνομία και την ανοχή, που εκτρέφουν την ανομία και τα παντοειδή συμφέροντα. Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση θα είναι η μεταρρύθμιση του κράτους μας, στην κατεύθυνση της αναδιοργάνωσης και της βελτίωσης της λειτουργίας του. Όμως, αυτό δυστυχώς δεν προχωρά, τουλάχιστον όσο επιβάλλουν και απαιτούν οι καιροί.
pan.e.nikas@gmail.com
