Αγαπητοί συνδημότες,

Όλοι μας, από πολύ μικρή ηλικία, μαθαίνουμε για την ευτυχία, την ακούμε στο σπίτι, τη διαβάζουμε στα σχολικά βιβλία. Οφείλουμε, όμως, να παραδεχτούμε ότι ο σύγχρονος κόσμος δεν είναι πραγματικά «ευτυχισμένος». Ας δράσουμε, λοιπόν, για το καλό των ανθρώπων. Ας προσφέρουμε έργο, επιδιώκοντας την πολυπόθητη αλλαγή, για να καταφέρει η κοινωνία να γνωρίσει την ευτυχία. Με αυτόν τον σκοπό, γράφω αυτήν την επιστολή, ελπίζοντας να μπορέσω να μεταδώσω ένα μήνυμα που «φωνάζουν» η μαθήτρια, το παιδί και ο μελλοντικός Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης μέσα μου.

Ως μαθήτρια, αναγνωρίζω ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε σύγχρονος μαθητής, όπως το πολύωρο διάβασμα, οι εξετάσεις, η δυσκολία στον επαγγελματικό προσανατολισμό. Από αυτά προκύπτει άγχος, κούραση. Δεν είναι, ωστόσο, αποκλειστικά στο χέρι των μαθητών να αντεπεξέλθουν σε αυτά. Πρέπει να γίνουν προσπάθειες από τους αρμόδιους φορείς, ώστε το σχολικό πρόγραμμα να προσαρμοστεί στις ανάγκες τους. Χρειάζεται να δοθούν ευκαιρίες στους μαθητές να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, συμμετέχοντας σε δράσεις που προωθούν τον εθελοντισμό, την τέχνη ή τον αθλητισμό. Οι νέοι έχουν ανάγκη από ολοκληρωμένη παιδεία και μόρφωση, όχι από απλές γνώσεις, για να σχηματίσουν το «ιδανικό», για αυτούς, μέλλον και να έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν τις συνθήκες της εποχής που θα ζήσουν ως ενήλικες φοιτητές, επαγγελματίες, οικογενειάρχες.

Επιπλέον, ας μην λησμονούμε ορισμένα σοβαρά, διαχρονικά ζητήματα, παραδείγματος χάρη τον σχολικό εκφοβισμό. Τα σχολεία πρέπει να αποκτήσουν ψυχολόγους και καταρτισμένους συμβούλους που θα βοηθήσουν να αποκατασταθεί η ισορροπία στη μαθητική κοινότητα.

Η ζωή ενός παιδιού, παρ’ όλα αυτά, δεν εκτυλίσσεται μέσα σε μία σχολική αίθουσα. Τα παιδιά έχουν κι άλλες ανάγκες, όπως το παιχνίδι και η άθληση. Γι’ αυτό, από την πλευρά των Δήμων, πρέπει να κατασκευαστούν παιδικές χαρές, καθαρά και ασφαλή πάρκα και αθλητικοί χώροι για την εκτόνωση και την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών. Ακόμη, τα παιδιά θέλουν να μιλήσουν, να εκφραστούν. Είναι απαραίτητη η δημιουργία χώρων αναψυχής, όπως τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, όπου θα εξοικειωθούν με τέχνες, όπως ο χορός, η μουσική, η ρητορική, καθώς χρειάζονται βοήθεια για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Η συμβολή, ωστόσο, των ώριμων πολιτών απαιτείται και για τη διαχείριση των διάφορων οικογενειακών ζητημάτων που αποτυπώνονται ανεξίτηλα στις παιδικές ψυχές. Για παράδειγμα, υφίσταται επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίζεται και να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας, γεγονός που αποτελεί ευθύνη ενός Κράτους Πρόνοιας που ενδιαφέρεται για την εξέλιξη των μικρών σε ηλικία πολιτών του. Οι φίλοι, οι συγγενείς και οι υπεύθυνοι επαγγελματίες πρέπει να βεβαιωθούν ότι κάθε παιδί έχει συνοδοιπόρο του την αγάπη, όχι τον φόβο. Άλλωστε, όπως είπε και ο Ινδός φιλόσοφος Osho, όση αγάπη λάβουν τα παιδιά έως και τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής τους, τόση θα μπορέσουν να προσφέρουν μελλοντικά.

Και φυσικά, το συγκεκριμένο γεγονός είναι ωφέλιμο να μας απασχολήσει, καθώς αυτά τα παιδιά και οι σημερινοί έφηβοι είναι οι αυριανοί πολίτες. Ας μην αναλογιστούμε μόνο το τώρα, αλλά και το μετά. Προσωπικά, μεγαλώνω με όνειρα και όραμα να συνεισφέρω στην ανθρωπότητα. Θα με βοηθήσει, όμως, κάποιος να δω τον ορίζοντα όσο σπουδάζω; Πώς θα τα καταφέρω, αν δεν εκτιμηθεί τον έργο μου και δεν μου δοθούν οι αναγκαίες ευκαιρίες καριέρας; Επιθυμώ να εργαστώ στην Ελλάδα, να προσπαθήσω να αλλάξω τα πράγματα. Αλλά, πώς θα ζήσω με τον κατώτατο μισθό;

Μα, ακόμα και εάν τα έχω όλα αυτά, πώς θα νιώσω ότι αξίζει να ευχαριστηθώ τις ανέσεις μου, εάν υπάρχουν παιδιά που πεινούν σε χώρες της Αφρικής, άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ που δεν έχουν την ελευθερία να είναι ο εαυτός τους, γυναίκες που ντρέπονται για την ύπαρξή τους σε χώρες της Ανατολής, αθώες ψυχές που αφανίζονται στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία και τη Γάζα δίχως να προλάβουν να ζήσουν τη ζωή ή… εάν πρέπει να ζω με την ανησυχία μήπως βρεθώ και εγώ κάποτε σε ένα ταξίδι με τρένο δίχως επιστροφή, όπως συνέβη στα 57 θύματα του δυστυχήματος στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου του 2023;

Αγαπητοί συνάνθρωποι και συμπολίτες, σας παρακαλώ, κάθε πρωί στη δουλειά σας, στις συζητήσεις σας σκεφτείτε πως με ένα βήμα σας καθοδηγείτε εμάς τους νέους, το μέλλον μας. Γνωρίζω ότι μέσα σας κρύβεται ένας νέος. Όπως επισήμανε με το έργο της και η περίφημη ποιήτρια Κική Δημουλά, το σώμα φθείρεται από τις εμπειρίες της ζωής, όμως η μνήμη νικάει πάντοτε τον χρόνο. Ειλικρινά, πιστεύω ότι θυμάστε την αβεβαιότητα για τη ζωή που συνυπάρχει με την ελπίδα στην καρδιά ενός νέου. Χρησιμοποιήστε τις δυνατότητες, αξιοποιήστε τις ικανότητές σας. Ας γίνουμε μια γροθιά. Εμείς, μπορεί να είμαστε μικροί, αλλά είμαστε σημαντικοί, για εσάς, για αυτή τη Γη! Μη μένετε θεατές της δυστυχίας μας!