Που δεν περιορίζονται μόνον στο Προσφυγικό, το Ασφαλιστικό και τη συνταγματική αναθεώρηση, θέματα τα οποία καθόρισε ως αντικείμενο του «συμβουλίου πολιτικών αρχηγών» ο πρωθυπουργός. Αλλά απαιτείται εξίσου για τα αγκάθια της παιδείας, την ανάγκη ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, τη χάραξη μιας μακρόπνοης αναπτυξιακής πολιτικής.
Δυστυχώς, είμαστε αναγκασμένοι να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι για τις προσδοκίες μας, ως προς το τι πράγματι επιδιώκεται και τι πράγματι πρόκειται να επιτευχθεί. Διότι η όλη επιχειρήσει όζει ενός τακτικού ελιγμού. Και, παρά την τεραστία απόσταση που με χωρίζει από το ΚΚΕ, οφείλω να αναγνωρίσω ότι η θέση που εξέφρασε ο κ. Κουτσούμπας, αρνούμενος να προσέλθει στο Προεδρικό Μέγαρο, μοιάζει να είναι πιο κοντά στην αλήθεια: Αν πράγματι ήθελε ο κ. Τσίπρας έναν ειλικρινή διάλογο και προβληματισμό, θα έπρεπε να τον κάνει στη Βουλή.
Αλλά τι πράγματι επιδιώκεται με αυτό το «πολιτικό συμβούλιο», ένα άτυπο όργανο που δεν είναι δημοφιλές σε καμιά από τις χώρες όπου λειτουργεί αψόγως το κοινοβουλευτικό σύστημα, ενώ απαντάται συνήθως εκεί όπου υπάρχουν ανώμαλες καταστάσεις, με εμφύλιες αντιπαραθέσεις, ως εσχάτη ευκαιρία για να προληφθούν τα χειρότερα;
Υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις ότι, εκ του φόβου μην τυχόν υπάρξουν κι άλλοι σαν τον Στάθη Παναγούλη, κατά την ψηφοφορία για το Ασφαλιστικό, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, οπότε θα τεθεί σε δοκιμασία η δεδηλωμένη του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πολιτικό προξενιό... ώστε το κυβερνητικό σχήμα να αποκτήσει έναν ακόμη εταίρο. Και ο μόνος που εμφανίζεται διατεθειμένος να αποδεχθεί την πρόταση γάμου είναι ο Βασίλης Λεβέντης.
Επιδιώκει λοιπόν ο κ. Τσίπρας, με αυτή τη μεθόδευση, να αναδείξει τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το Ποτάμι ως «ανεύθυνες» πολιτικές δυνάμεις που δεν ανταποκρίνονται στη έκκληση για εθνική συναίνεση. Και έτσι να αναδειχθεί ως υπεύθυνη δύναμη το κόμμα του κ. Λεβέντη. Οπότε, να ετοιμαζόμαστε για τον χριστουγεννιάτικο «μποναμά». Να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση... Λεβέντικη, με ονοματεπώνυμο.
Γ. Π. Μασσαβέτας
