Το ζήτημα είναι πως θα διατηρήσουμε και πόσο θα σεβαστούμε εμείς οι πολίτες και οι επαγγελματίες το εν λόγω έργο.
Ο επισκέπτης θα έρθει, αλλά θα φύγει. Θα κάνει τη βόλτα του, θα έρθει σε επαφή με την προκυμαία χωρίς αυτοκίνητα και κιόσκια κι αυτό είναι όλο. Να σημειωθεί εδώ το προφανές ότι ο επισκέπτης θα αφήσει λεφτά στην Πύλο τα οποία δεν μας χρώσταγε, που σημαίνει αν όλοι εκτιμήσουμε το ευρώ του θα ξανάρθει του χρόνου. Βέβαια στο πακέτο "επίσκεψη" περιλαμβάνεται και ο Έλληνας ο οποίος είναι πιο ανοιχτοχέρης συγκρινόμενος με τον Ευρωπαίο όπου η Πύλος τα τελευταία χρόνια με το δρόμο Τρίπολη-Καλαμάτα έγινε προορισμός του Σαββατοκύριακου και των αργιών. Ο σεβασμός ενός έργου λοιπόν δεν ταυτίζεται με πινακίδες απαγόρευσης. Ταυτίζεται απολύτως με τη νοοτροπία μας που θέλει την προσευχή στην εκκλησία πάνω στ' άλογο. Η διαφορά με το σήμερα είναι το γεγονός ότι τα τέσσερα πόδια με τα πέταλα αντικαταστάθηκαν με ζαντολάστιχα. Παλιά το λέγανε χάνι. Τώρα το λένε πάρκινγκ. Και της Γραβιάς αποτελεί μουσειακό είδος. Ως εκ τούτου τα μουσεία αποτελούν στοιχεία της ιστορίας. Οι σημερινές πρακτικές όμως ταυτοποιούν τον κάθε τόπο με την κοινωνία του.
Πολλοί Πύλιοι αναρωτιόμαστε αν θα πρέπει να δοθούν στην κυκλοφορία τα καινούρια τμήματα του παραλιακού άξονα.
Ειναι κρίμα τα 540 χιλιάδες ευρώ να πατηθούν απο καουτσούκ μικρού και μεγάλου διαμετρήματος ρόδας. Δεν πάει στον κυβόλιθο και στο βότσαλο επιβατικό-λεωφορείο-νταλίκα πως να το κάνουμε αδερφέ; Δεν ταιριάζει, δε δένει, δεν κολλάει δίπλα στη θάλασσα. Οπως και να χει το ζήτημα, επειδή ο Καφαντάρης κάνει έργα, αυτό δεν αμφισβητείται, ο ίδιος οφείλει να βρει λύση και να διαχειριστεί επαρκώς τη μετά έργων εποχή.
Η ουσία βρίσκεται και σε λεπτομέρειες που μερικές φορές η λεπτομέρεια αξίζει περισσότερο από την ουσία. Για παράδειγμα, δε μπορεί να πραγματοποιούνται έργα ανάπτυξης σε ένα δήμο και ο ίδιος ο Δήμος να ανέχεται διάφορα εμπόδια τα οποία είναι τοποθετημένα από επαγγελματίες πάνω σε πεζοδρόμια και δρόμους. Υπάρχουν περιπτώσεις στην Πύλο όπου ο πεζός περπατάει μετ' εμποδίων. Σε άλλες περιπτώσεις εμπόδιο αποτελεί και ένα αυτοκίνητο. Σε άλλες περιπτώσεις και τα δυο μαζί. Η γεωμορφία της Πύλου δεν αλλάζει. Είναι αμφιθεατρική που σημαίνει ότι ο πυρήνας της είναι η πλατεία. Ο καθρέπτης της. Εδώ συνυπάρχουν όλοι και τα πάντα, άνθρωποι, αυτοκίνητα, μηχανάκια.
Ο Δημήτρης Καφαντάρης καλείται να τα διαχειριστεί όλα τούτα διότι ο ίδιος επικαλείται το γεγονός ότι θα φέρει την αλλαγή στην Πύλο.
Επίσης θα πρέπει να αναφερθεί και το γεγονός του σταθμού του ΚΤΕΛ όπου κατά τις ώρες έλευσης και αναχώρησης των λεωφορείων προκαλείται μποτιλιάρισμα με τα αυτοκίνητα. Αρχίζουν τα κορναρίσματα, η ουρά αυξάνεται κι αρχίζει η "καθαρεύουσα" για το ποιος φταίει. Να σημειωθεί εδώ η άποψη του δημάρχου να παραμείνει εκεί σαν στάση αλλά ο σταθμός να μεταφερθεί στο γραφείο του λιμενικού ταμείου στην αρχή του μόλου ή στη διαμορφωμένη ήδη εδώ και χρόνια πλατεία, στο τέλος της Γρηγορίου Επισκόπου, πάνω από τις "σπηλιές". Στην ερώτηση αν θα μπορούσε να μεταφερθεί ο σταθμός στο χώρο πριν την είσοδο της μαρίνας "παλιά χασάπικα", ο δήμαρχος δεν το απορρίπτει. Μελετάται και αυτό, είπε.
Περπατώντας τώρα και φτάνοντας στο μόλο όπου και εκεί συνεχίζονται οι εργασίες της ανάπλασης καθώς επίσης και στην πλατεία μπροστά στο δημαρχείο μην έχοντας την εικόνα της αποπεράτωσης του έργου ακόμα, χτυπάει άσχημα στο μάτι η τσιμεντένια κατασκευή με τα δυο ανοίγματα σαν πόρτες που αναρωτιέται κάνεις ποια η αιτία του κατασκευάσματος αυτού. Βέβαια ελάχιστοι κατέχουν πτυχίο αρχιτεκτονικής σχολής, που σημαίνει ότι η οποία επισήμανση ή άποψη περιττεύει γιατί το έργο βρίσκεται στην τελική του μορφή. Απλά αναφέρθηκε διότι αναρωτιέται ο κόσμος. Εκείνο όμως που επιεικώς βγάζει μάτι είναι η κατασκευή πετρόχτιστου τμήματος κοντά στην τσιμεντοκατασκευή, που δεν διαφέρει από μια μάντρα. Χτισμένη πέτρα συναντάται στα Ζαγοροχώρια, στη Σαμαρίνα, στη φούρκα, στη Στεμνίτσα, εύκολο υλικό που το χαν δίπλα τους, οι πετράδες, στα βουνά. Η πέτρα με το βότσαλο πόρρω απέχουν. Είναι σαν να παίρνεις βότσαλα από τα "γλυφά" και να πας να τα στρώσεις στης "Μαριγώς" τ'αλωνακι. Βέβαια ελάχιστοι κατέχουν πτυχίο αρχιτεκτονικής σχολής ωστόσο είναι αρκετοί που έχουν γούστο ή αλλιώτικο γούστο.
Αναφέρθηκαν πολλά τοπωνύμια της Πύλου, οι παλιοί γνωρίζουν, είναι ευκαιρία, έτσι για την ιστορία, να γνωστοποιηθούν και για τους νεότερους οι οποίοι οφείλουν να πάρουν το μέλλον της πόλης στα χέρια τους.
Έχει νέους η Πύλος, έχει καλό υλικό με τη διαφορά ότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι όλα τα προβλήματα τα λύνει ο Δήμος. Αμ δεν είναι έτσι. Εκτός από τα δημοτικά καταστήματα όλα τα αλλά είναι μεταβλητά. Αλλάζουν και οι άνθρωποι και οι νοοτροπίες. Κανένας δεν είναι καλύτερος από εσάς, όλοι έχετε ιδέες. Έχετε βγει παραέξω, γνωρίζετε πράγματα. Πάρτε μια φορά ένα μολύβι και ένα χαρτί και δημοσιοποιήστε τις απόψεις σας στην εφημερίδα, όχι σ' αυτό το άψυχο φεις μπουκ. Φύγετε απ τη νοοτροπία "γιατί να εκτεθώ εγώ"... Πάρτε παράδειγμα από τον δήμαρχο μας. Από τότε που ανέλαβε, η Πύλος απέκτησε και τοπικό δημοσιογράφο. Αρθρογραφεί πλήρως, ρεπορτάζ για τα έργα του κάνει, βάζει την υπογραφή του στα έργα και ταυτόχρονα στο ρεπορτάζ του έργου. Πρωτοτυπεί ο Καφανταρης είναι γεγονός.
Καλό Καλοκαίρι
Τάκης Αλεξάκης
