Ενα πολύ αγαπητό παιδί στην Καλαμάτα και στην περιοχή του Δήμου Μεσσήνης, ο έφηβος Σωτήρης Νικολακόπουλος δεν είναι πλέον κοντά στους συμμαθητές του, τους φίλους, την οικογένεια. Ενα φτερούγισμα της ευαίσθητης καρδούλας του τον έκανε να πετάξει από τον κόσμο αυτό, ξαφνικά, σε μια στιγμή, πριν λίγο καιρό. Δεν μπόρεσαν να του ευχηθούν φέτος όσοι τον αγαπούσαν, όμως δεν είναι αυτή η σημασία του κειμένου. Δεν θα ήθελε κι ο ίδιος δακρύβρεχτα κείμενα και ρομαντισμούς, πιστεύω. Αυτό που θα ήθελε είναι να μπουν στους χώρους άθλησης, σε γυμναστήρια, σε σχολεία, όπου είναι δυνατόν τέλος πάντων, απινιδωτές, έτσι ώστε αν κάτι ανάλογο τύχει στο μέλλον να υπάρξει μια άμεση παρέμβαση. Δεν ήταν το πρώτο περιστατικό που έγινε στην πόλη μας αυτό με το Σωτήρη… Πριν από λίγα χρόνια “έφυγε” μέσα στο 6ο Λύκειο ο Τάσος Μανιμάνης, επίσης αθλητής. Ο κόσμος των μεγάλων, των ενηλίκων, των εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης, των επιχειρηματιών, των γιατρών, ας βοηθήσει όσο μπορεί προς την κατεύθυνση αυτή. Να σωθούν ζωές, να προληφθούν καταστάσεις, να μην μείνουν άλλοι συμπολίτες μας με το “αν”. Τι θα γινόταν αν υπήρχε το μηχάνημα εκεί... Να είναι όλα τα παιδιά του κόσμου γερά και ο καθένας να βρει τη σωτηρία που έχει ανάγκη, μέσα του κυρίως.