Πέμπτη, 14 Ιανουαρίου 2021 21:27

Η αναπηρία ως κοινωνικό κατασκεύασμα

Γράφτηκε από την
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Η αναπηρία ως κοινωνικό κατασκεύασμα

Τις τελευταίες μέρες κατέκλυσαν τα κοινωνικά δίκτυα οι δηλώσεις του μπασκετμπολίστα Ντομινίκ Ουίλκινς για τις δύο κόρες του με ειδικές ανάγκες: την 22χρονη Ντάνιελ, η οποία βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και την 12χρονη Τζότζο, που έχει δισχιδή ράχη.

“Το να έρχονται στο γήπεδο και να βλέπουν παιχνίδια ήταν πάντα μια πρόκληση για αυτές. Ο κόσμος, ο θόρυβος, τα φώτα, το βλέμμα όλων εκείνων που δεν μπορούν να καταλάβουν τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τα κορίτσια μου…”, περιγράφει ο αθλητής, ο οποίος εκμυστηρεύεται πως όταν κάθισε να δει έναν αγώνα μπάσκετ στο Ιντερνετ, “συνειδητοποίησα την κοινωνική απομόνωση που νιώθουμε όλοι πλέον εξαιτίας του Covid-19, την αίσθηση ότι μας λείπει η ευκαιρία να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας σπορ, τις συναυλίες και τα άλλα events. Είναι κάτι που τα δυο παιδιά μου περνούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα…”.
Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, οι συνθήκες καραντίνας δεν είναι κάτι το άγνωστο για τα άτομα με αναπηρία, τα οποία βιώνουν έτσι κι αλλιώς τον εγκλεισμό στο σπίτι. Και δεν φταίνε τα άτομα αυτά, αλλά η αναπηρία της ίδιας της κοινωνίας να αγκαλιάσει όλα τα μέλη της. Όπως μια ειδική παιδαγωγός μου είπε σε μια κουβέντα πριν λίγο καιρό, η αναπηρία κατ’ ουσία αποτελεί ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Ποιος εξάλλου νοείται ως ανάπηρος τη σημερινή εποχή; Όποιος δεν έχει πρόσβαση στην εργασία και στο κοινωνικό γίγνεσθαι, οπότε σκεφτείτε πόσα άτομα στη σημερινή εποχή αντιμετωπίζουν την αναπηρία και εμποδίζονται να έχουν πρόσβαση στη ζωή…
Η αίσθηση της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού θα εξαφανιστεί επιστρέφοντας στις κοινωνικές μας δραστηριότητες. Όμως για εκείνους τους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Ντομινίκ Ουίλκινς, ο κόσμος θα μείνει ο ίδιος, εκτός κι αν κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε, δείχνοντας αποδοχή και κατανόηση.


NEWSLETTER