Εντάξει, μπορεί να μην υπάρχει επαρκές θεσμικό πλαίσιο και να μην μπορεί κανείς να διαγνώσει επιστημονικά, με βεβαιότητα και υπεύθυνα, πόσο και τι κακό κάνει στην υγεία των πολιτών η δυσοσμία, αλλά η κατάσταση είναι πραγματική. Εχει γίνει ανυπόφορη και τη ζούμε καθημερινά. Και θα πρέπει σύντομα να δοθούν λύσεις. Δε χωράει αναβολή και κωλυσιεργία.
Είναι φορές που δε χρειάζεται να είσαι άτομο με αναπνευστικά προβλήματα, με αλλεργίες, για να μην μπορείς να ανασάνεις, να νιώθεις άρρωστος από τη δυσοσμία των πυρηνελαιουργείων.
Χωρίς να δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα και μακριά από κολλημένες ιδεοληψίες και αφορισμούς, η κατάσταση φωνάζει πως πρέπει κάτι να γίνει, να αλλάξει προς την κατεύθυνση της προστασίας της υγείας των πολιτών, της βελτίωσης της ποιότητας ζωής.
Δεν μπορώ να ξέρω τι θα δείξει και αν θα έχει αποτέλεσμα η έρευνα του Δημόκριτου, όσον αφορά τα ασφαλή συμπεράσματα για τις συνέπειες της δυσοσμίας στην υγεία, όμως, αυτό το υφιστάμενο ελλιπές θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να τηρείται. Και να βελτιωθεί άμεσα. Δεν είναι δυνατόν να μη γίνονται τακτικοί έλεγχοι για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, με βάση τους οποίους έχει εγκριθεί η λειτουργία των μονάδων. Δεν μπορεί η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας να περιμένει καταγγελία για να κάνει το καθήκον της. Και όταν διαπιστώνεται παράβαση, το πρόστιμο να είναι τόσο μικρό, να αποτελεί χάδι, μπρος στα κέρδη της μονάδας. Η επιχειρηματικότητα θα πρέπει να σέβεται την τήρηση των όρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Και αν δεν το κάνει, να έχει κόστος. Αλλιώς δε θα σταματήσει να ρυπαίνει.
Από τα απλά μπορεί να ξεκινήσει η βελτίωση της κατάστασης. Αρκεί να υπάρχει θέληση. Και για τα άλλα, τα μεγάλα και δύσκολα, επιτέλους, να υπάρξει δράση και να δρομολογηθούν, να θεσμοθετηθούν οι λύσεις. Ελάχιστοι πιστεύουν ότι σήμερα η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο πρόβλημα των ρύπων των πυρηνελαιουργείων.