“Ο Δήμος Μεσσήνης πραγματικά είναι υποστελεχωμένος” αναγνώρισε χθες ο δήμαρχος Γιώργος Αθανασόπουλος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση συναδέλφου. Και συνεχίζοντας είπε σημαντικά πράγματα για τα συστήματα και τους τρόπους πρόσληψης στους δήμους, που δεν υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην εργασία, με μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα.

Για παράδειγμα, το σύστημα κινητικότητας όπως ισχύει, δεν βοηθάει τους μικρούς μη αστικούς δήμους, αλλά τους μεγάλους και το πελατειακό σύστημα. Με την κινητικότητα, ένας υπάλληλος που δουλεύει στις Υπηρεσίες Πολεοδομίας και Τεχνικής Υπηρεσίας θέλει τη σύμφωνη γνώμη του δημάρχου για να φύγει. Αν είναι όμως σε Διοικητικές ή Οικονομικές Υπηρεσίες, μόνο με την αίτησή του και χωρίς την έγκριση του δημάρχου μπορεί να πάει στον δήμο που επιθυμεί, αν ο άλλος δήμος τον υποδεχθεί -που θα τον υποδεχθεί είτε γιατί τον έχει ανάγκη είτε γιατί είναι δημότης του και θα του κάνει εξυπηρέτηση.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό, που αφορά και κρίσιμες ειδικότητες δημοσίων υπαλλήλων, όπως γιατρούς και εκπαιδευτικούς, σχετίζεται με τους διορισμούς στην αυτοδιοίκηση. Κι έχει να κάνει με το υψηλό κόστος ζωής υπαλλήλων από άλλες περιοχές που διορίζονται μόνιμα σε έναν δήμο, αλλά αναγκάζονται να παραιτηθούν, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν οικονομικά, μακριά από το σπίτι τους.

Κι έτσι, όπως σημείωσε ο δήμαρχος, ο Δήμος Μεσσήνης έχασε έναν ηλεκτρολόγο μηχανικό που τον είχε μεγάλη ανάγκη, έναν άνθρωπο που παραιτήθηκε μετά από 2 μήνες, παρότι περίμενε 8 χρόνια να διοριστεί στο Δημόσιο!

Με αυτή την πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία, με την ακρίβεια και το σοβαρό στεγαστικό ζήτημα, η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει την εντοπιότητα και να επιδοτήσει τη στέγαση σε ευαίσθητους και κρίσιμους γεωγραφικά τόπους (νησιά και ακριτικές περιοχές). Οφείλει να βρει λύσεις και για τους μικρούς δήμους και να προχωρήσει σε προσλήψεις επιστημόνων, που θα στελεχώσουν την αυτοδιοίκηση σε όλη την Ελλάδα. Αυτά σε μια κανονική χώρα έπρεπε να είχαν γίνει χθες.