Τα όσα συνέβησαν προχθές στο Περιφερειακό Συμβούλιο, με αφορμή το σημαντικό θέμα της εξόρυξης λιγνίτη στην περιοχή της Κορώνης, είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Η προσπάθεια να πεταχτεί η μπάλα στην κερκίδα και μέσα από περίτεχνες παλαιοκομματικές ενέργειες να βρεθούν «οχτροί» και ανεμόμυλοι, που θα τους πατάξουν οι σύγχρονοι Δον Κιχώτηδες, ήταν απίστευτη. Το όλο εγχείρημα δείχνει τον τρόπο πολιτικής λειτουργίας και συζήτησης που επιθυμούν να καθιερώσουν οι άρχοντες της Περιφέρειας: Δεν θέλουν ενοχλητικές φωνές και αντιρρήσεις. Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τα πάντα - και όποιος νομίζει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα λένε, είναι εχθρός της αλήθειας και της... δημοκρατίας! Συγκινητική η προσπάθεια, αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες κι ανατρέπει θεωρίες συνωμοσίας αλλά και υποτακτικές σιωπές.

Η υπόθεση της εξόρυξης λιγνίτη στην Πυλία δεν είναι καινούργια, αλλά πολύ παλιά ιστορία. Ερχεται κάθε τόσο στην επικαιρότητα γιατί πρόκειται για μια «επένδυση» στην οποία ο «επενδυτής»... δεν χρειάζεται να βάλει λεφτά! Για να μην παραμυθιάζεται ο κόσμος, η υποτιθέμενη επένδυση δεν αφορά τίποτα περισσότερο από 5 φορτωτές που θα σκάβουν και 20 φορτηγά που θα μεταφέρουν τον λιγνίτη από το Χωματερό στη Μεγαλόπολη. Η επένδυση αυτή έχει προφανώς μεγάλο όφελος για τον εργολάβο, γιατί εκτός του ότι δεν χρειάζονται μεγάλα ποσά για έναρξη της παραγωγής, έχει εξασφαλισμένο τον πελάτη που θα πουλήσει το προϊόν! Σε επίπεδο τοπικής οικονομίας η «επένδυση» αυτή θα δημιουργήσει ίσως και καμιά 50ριά θέσεις εργασίας, οι οποίες όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καλυφθούν από κατοίκους της περιοχής. Στον αντίποδα, θα καταστραφεί οικολογικά μια ολόκληρη περιοχή με ιδιαίτερο τουριστικό αλλά και γεωργικό ενδιαφέρον. Ταυτόχρονα θα επιβαρυνθεί δραματικά η κατάσταση σε ένα οδικό δίκτυο (Χωματερό - Ασπρόχωμα) στο οποίο έτσι κι αλλιώς είναι τραγικές οι επικρατούσες συνθήκες, χωρίς να υπάρχουν ελπίδες βελτίωσής τους στο άμεσο μέλλον. Με άλλα λόγια -και για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν- η συγκεκριμένη «επένδυση» δεν αφορά μόνο 2-3 χωριά, αλλά τη μισή Μεσσηνία, που θα τη διασχίζουν τα φορτηγά κουβαλώντας λιγνίτη.

Η αρνητική απάντηση που έχει επανειλημμένα δοθεί από την τοπική κοινωνία στη συγκεκριμένη «επένδυση» -αλλά και στις διάφορες παραλλαγές της- έχει βάση οικολογική αλλά και οικονομική. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για όποιον δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και να επικαλείται την... τήρηση της διαδικασίας. Δηλαδή, για να γίνουμε και πιο συγκεκριμένοι, η άποψη του Τμήματος Μεταλλείων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου τι αξία μπορεί να έχει για τους κινδύνους στο οδικό δίκτυο; Θα κρίνει μήπως την επιπλέον ρύπανση που θα προκαλείται από τις ουρές χιλιομέτρων αυτοκινήτων από την Κορώνη μέχρι την εθνική οδό; Ή μήπως θα μετρήσει την επικινδυνότητα των προσπεράσεων και τις πιθανότητες των μετωπικών συγκρούσεων; Οι νεκροί και οι τραυματίες των τροχαίων που θα προκληθούν από την παρουσία τόσο περισσότερων βαριών οχημάτων σε ένα άθλιο οδικό δίκτυο, με ποιον οικονομικό ή κοινωνικό δείκτη θα μετρηθούν; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα είναι προφανείς και έχουν δοθεί επανειλημμένως.

Υπάρχει, τέλος, το θέμα της χρήσης του «εθνικού καυσίμου». Ολα τα περιβαλλοντικά αλλά και τα άλλα πολιτικά εγκλήματα, ως γνωστόν, έχουν πραγματοποιηθεί με την επίκληση του εθνικού συμφέροντος... Η χρήση του λιγνίτη ως «εθνικού» καυσίμου για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος ήταν μια επιλογή που μπορούσε να δικαιολογηθεί στο παρελθόν, αλλά πλέον δεν αντέχει σε κριτική. Από τη μια μεριά υπάρχουν άλλες πηγές από τις οποίες μπορεί να παραχθεί ενέργεια (φωτοβολταϊκά, αιολικά κ.λπ.) και από την άλλη το φυσικό αέριο μπορεί να αντικαταστήσει σταδιακά όλες τις λιγνιτικές μονάδες της χώρας. Για όσους, τέλος, έχουν ανησυχίες για την ενεργειακή εξάρτηση, το εθνικό συμφέρον είναι να παραμείνει ο λιγνίτης στο έδαφος και οι αντίστοιχες μονάδες σε κατάσταση εφεδρείας για τη δύσκολη στιγμή. Εκτός των άλλων, ο λιγνίτης δεν είναι ένας ανεξάντλητος πόρος. Είναι φανερό λοιπόν ότι η επίκληση στην «εθνική στρατηγική» δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα προσπάθεια να πεταχτεί η μπάλα εκτός γηπέδου.

Τα πολλά λόγια και οι περίτεχνες διατυπώσεις δεν μπορούν να κρύψουν τις προθέσεις. Το θέμα της εκμετάλλευσης του λιγνίτη στην Πυλία, σε τοπικό επίπεδο θα έπρεπε να είχε κλείσει άμεσα. Δεν είναι κάτι καινούργιο και η απάντηση είναι περισσότερο από προφανής. Η τυπική διαδικασία προφανώς και πρέπει να τηρηθεί για νομικούς λόγους, αλλά πολιτικά το θέμα είναι καθαρό. Οι αναπτυξιακές προοπτικές της κάθε περιοχής είναι πολιτικό ζήτημα, και η κάθε τοπική ηγεσία οφείλει να έχει ξεκάθαρες προτεραιότητες. Οταν αυτές απουσιάζουν, αρχίζουν τα «εθνικά», οι «νομιμότητες», οι «επενδυτικές» προοπτικές... και εμφανίζονται μπροστά μας οι ανεμόμυλοι τους οποίους κατατροπώνουμε! Η έλλειψη σχεδίου, η απουσία οράματος αλλά και γνώσης των προβλημάτων, οδηγούν σε υιοθέτηση σκόρπιων προτάσεων που κομίζουν διάφοροι καλοθελητές οι οποίοι συχνάζουν στους προθαλάμους των γραφείων της εκάστοτε εξουσίας. Οταν το πολιτικό προσωπικό δεν έχει ξεκάθαρο σχέδιο για την περιοχή, άγεται και φέρεται προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ αντικρουόμενων επιδιώξεων και πολιτικού κόστους. Η αερολογία και η ανακάλυψη εχθρών αποτελεί πάντα μια κάποια λύση - αλλά το πολιτικό κενό δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί. Και αυτό θα αναδεικνύεται, όσο κι αν ορισμένοι ενοχλούνται. 

Υ.Γ. Οι δεματοποιητές των σκουπιδιών που έχουν αγοραστεί εδώ και κάτι χρόνια, σύμφωνα με πρόσφατο ανακοινωθέν θα έχουν εγκατασταθεί εντός μηνός Μαρτίου τρέχοντος έτους! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Οχι; Τότε πρέπει να λάβετε υπόψη ότι κάθε δεύτερη ημέρα οι άρχοντες σπρώχνονται στα γραφεία του ΥΠΕΧΩΔΕ για να ωριμάσουν οι μελέτες για το οδικό δίκτυο της Μεσσηνίας. Οταν λοιπόν καταφέρουν να βάλουν εμπρός το όχημα, τότε θα φύγουμε από τον πάτο των απορροφήσεων του ΕΣΠΑ στον οποίο βρισκόμαστε και θα απογειωθούμε! Το πρότυπο όχημα ανάπτυξης που έχει επιλεγεί ξεκινάει με το παραδοσιακό... σπρώξιμο στα υπουργικά γραφεία και απογειώνεται καίγοντας λιγνίτη στους σύγχρονους καρόδρομους της Πελοποννήσου. Μιλάμε για πολύ προχωρημένες καταστάσεις!

panagopg@gmail.com