Οι νέες αυτοδιοικητικές αρχές σε λίγες ημέρες αναλαμβάνουν τη διοίκηση των δήμων και της Περιφέρειας. Οι τελετές ορκωμοσίας των προηγούμενων ημερών με τις αρχοντοχωριάτικες επισημότητες και τις αφόρητες γενικότητες που κυριάρχησαν στις «εναρκτήριες» ομιλίες έδειξαν ότι η πλειοψηφία των αρχόντων που θα μας «διοικήσουν» τα επόμενα χρόνια δεν διαφέρουν σε τίποτα με τους προηγούμενους. Το διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ωρίμασε σκέψεις και δεν έδωσε χρώμα και γωνίες στους προεκλογικούς λόγους. Κάποιοι έχουν ξεχάσει μέσα την προεκλογική κασέτα που συνεχίζει να παίζει το ίδιο τραγούδι για το μνημόνιο, κάποιοι άλλοι ψάχνουν σωσίβιο στον κακό «Καλλικράτη», ορισμένοι ζητούν «οδηγίες και κατευθύνσεις» μιας και νομίζουν ότι είναι προσωπάρχες. Κατά τα λοιπά όλοι υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και φροντίζουν να κάνουν σαφές ότι για ό,τι κακό συμβεί από εδώ και στο εξής… ουδεμία ευθύνη φέρουν.

Το πολιτικό προσωπικό της αυτοδιοίκησης, με δυο λόγια, δεν δείχνει διάθεση να ξεκολλήσει από το παλιό και το συνηθισμένο. Θεωρεί τους καλλικρατικούς δήμους απλώς μεγαλύτερους καποδιστριακούς ενώ την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση απλώς μια μεγάλη… Νομαρχία. Είναι έτσι αποφασισμένο να συνεχίσει το μόνο δρόμο που γνωρίζει: Ακατάπαυστη πολυλογία, πίτες και χαιρετούρες, μικροεξυπηρετήσεις σε ισχυρούς και φτωχοδιάβολους και… επιστολές για επίλυση των προβλημάτων. Οι επιστολές είναι η δεξιά εκδοχή του «κάνω αγώνα», ενώ η αριστερή είναι η «δυναμική κινητοποίηση». Το αποτέλεσμα βέβαια είναι το ίδιο. Μια τρύπα στο νερό. Οι επιστολογράφοι όπως και οι «αγωνιστές» κατά κανόνα δεν ιεραρχούν προτεραιότητες, απλώς υιοθετούν αιτήματα και υποκύπτουν σε πιέσεις προκειμένου απλώς να τα έχουν με όλους καλά - και κυρίως με την εκλογική πελατεία. Το έργο αυτό παίζεται χρόνια τώρα και τα αποτελέσματα τα βιώνουμε όλοι μας, και κάθε ημέρα που περνά ανακαλύπτουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά ούτε εύκολα.

Οι αιρετοί καλό θα ήταν να… αλλάξουν πλευρό αν νομίζουν ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης θα χτίζουν μέγαρα και θα αλλάζουν πλάκες στις πλατείες ζητώντας ταυτόχρονα… ανάπτυξη. Είναι καιρός να αντιληφθούν ότι το επόμενο διάστημα θα πρέπει να περιορίσουν τα πολλά πανηγύρια και τις γιορτές της ρίγανης, αξιοποιώντας ουσιαστικά και το τελευταίο ευρώ που διαχειρίζονται. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι θα βρεθούν σε αδυναμία καταβολής ακόμα και των μισθών στο προσωπικό. Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια και ας καταρτίσουν ορθολογικούς προϋπολογισμούς σφίγγοντας τις δαπάνες, γιατί θα τους κυνηγούν στους διαδρόμους οι… ευεργετηθέντες του παρελθόντος. Το νοικοκύρεμα των οικονομικών στους νέους δήμους, η ορθολογική αξιοποίηση του προσωπικού και κυρίως η εκπόνηση ενός ρεαλιστικού σχεδίου για τα επόμενα χρόνια είναι αυτονόητες προτεραιότητες. Οι περισσότεροι αιρετοί φαίνεται πως δεν αρκούνται στο να βελτιώσουν μια δυο κοινωνικές παροχές συνεχίζοντας ταυτόχρονα να μαζεύουν τα σκουπίδια, και θέλουν να μας... απογειώσουν αναπτυξιακά. Το πιθανότερο είναι τελικά να πνίξουν τις πόλεις με τα σκουπίδια (συμβαίνει ήδη στην Αθήνα) και στα χωριά να καταστούν αδιάβατοι οι αγροτικοί δρόμοι.

Η επικοινωνία και η άσκηση δημοσίων σχέσεων εξασφάλιζαν για χρόνια επανεκλογή, αλλά όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και αυτό που μέχρι χθες κάποιοι θεωρούσαν δεδομένο, πλέον δεν είναι. Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες όλων των βαθμίδων είναι καιρός να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει πλέον το κράτος-πατερούλης. Για το σκοπό αυτό έγινε άλλωστε ο «Καλλικράτης». Επένδυση στο μέλλον δεν είναι τα ντουβάρια και το τσιμέντο, αλλά η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών που θα απελευθερώνουν τις παραγωγικές δυνάμεις κάθε περιοχής. Οι νέοι αυτοδιοικητικοί θεσμοί είναι υπό διαμόρφωση και απαιτείται ξεκαθάρισμα αρμοδιοτήτων και διασφάλιση πόρων. Με αιρετούς υπόλογους στους πολίτες και όχι αμέτοχους γραμματοκομιστές που σφίγγουν χέρια σε πανηγύρια, τοπικές εορτές και εγκαίνια σουβλατζίδικων. Η εποχή απαιτεί ρήξεις και ανατροπές. Οι δοκιμασμένες και αποτυχημένες συνταγές, με τους περιφερόμενους θιάσους που παριστάνουν την τοπική εξουσία αδυνατώντας να υλοποιήσουν οτιδήποτε σημαντικό και χρήσιμο, πρέπει να αποτελέσουν το συντομότερο θλιβερή ανάμνηση. Το μέλλον δεν χτίζεται με πρακτικές του παρελθόντος. Οσοι δεν το αντιληφθούν έγκαιρα θα αποτελέσουν σύντομα μια θλιβερή παρένθεση της νέας εποχής.

Υ.Γ. Τα όσα συμβαίνουν με τη δόμηση εκτός σχεδίου και συνολικότερα με το ΓΠΣ σε περιοχές γύρω από την Καλαμάτα είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Καταρχήν δείχνουν ότι τα πάντα σχεδιάζονται κυριολεκτικά στο πόδι. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι περισσότεροι ενδιαφέρονται κυρίως «για τις περιουσίες των πολιτών», ενώ «η προστασία του περιβάλλοντος» και «η διατήρηση της φυσιογνωμίας της περιοχής» αποτελούν απλώς όμορφα λόγια που λέγονται σε μπαλκόνια και ημερίδες για να καταλήξουμε στο διά ταύτα που είναι... χτίστε - χτίστε - χτίστε. Ολα αυτά δεν είναι βέβαια άγνωστα, κάπως έτσι έχουμε φτάσει στις άσχημες πόλεις του μπετόν και στην άναρχη δόμηση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης θα τεθούν κανόνες που θα περιορίζουν την οικοπεδοποίηση και του χτισίματος των πάντων, ελπίζουμε μόνο να σταματήσει το δούλεμα. Είναι εντιμότερο να μπουν όλα σε υποτυπώδη σχέδια δόμησης από το να «διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο». Να εξαντλούμε δηλαδή την αυστηρότητα και τις προβλέψεις για την ένταξη περιοχών στο σχέδιο και ταυτόχρονα να οργιάζει η εκτός σχεδίου δόμηση. Οι αυστηροί νόμοι έχει αποδειχτεί ότι είναι ανεφάρμοστοι, και αυτό σε πολλές περιπτώσεις και τομείς αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Οι οικολογικές ευαισθησίες, τέλος, δεν μπορεί να είναι αλά καρτ - και ορισμένοι τις τελευταίες ημέρες δείχνουν με τη στάση τους ότι πάνω απ' όλα νοιάζονται για την προστασία του ξεροχώραφου που έγινε... φιλέτο.

Του Γιώργου Παναγόπουλου

panagopg@gmail.com