Το αποτέλεσμα στον δήμο Καλαμάτας ήταν απολύτως φυσιολογικό. Ο Παναγιώτης Νίκας, αφού κατάφερε να περάσει την εικόνα του επιτυχημένου «νοικοκύρη δημάρχου», σε συνδυασμό με τα έργα βιτρίνας στο κέντρο και τις φολκλορικές εκδηλώσεις είχε το απόλυτο πλεονέκτημα. Κρύφτηκε την προεκλογική περίοδο, αποφεύγοντας κάθε είδους αντιπαράθεση, και περίμενε απλώς να εισπράξει στο ταμείο της κάλπης. Η τακτική του ήταν σωστή και οι δημότες της Καλαμάτας έδωσαν το παρόν στη κάλπη, δίνοντάς του μια τρίτη ιστορική νίκη.
Στη νίκη συνέβαλαν και οι αντίπαλοί του που δεν κατάφεραν να πείσουν για την ικανότητά τους να διαχειριστούν, έστω στοιχειωδώς, τα πράγματα του δήμου. Δεν μιλάμε για έλλειψη εναλλακτικής στρατηγικής αλλά για πραγματική απουσία οποιασδήποτε σοβαρής, έστω διαχειριστικής πρότασης. Οι δημοτικές ομάδες δεν συγκροτούνται με «συμμαζοχτάρια» της τελευταίας στιγμής και με συμμαχίες στο πόδι και στο καφενείο. Πολύ δε περισσότερο, δεν αποτελούν πρόταση για την πόλη οι φιλοδοξίες κάθε μωροφιλόδοξου που όπου βλέπει φως για ρόλο μπαίνει μέσα για να δηλώσει παρόν. Το επόμενο διάστημα στο δημοτικό συμβούλιο ο καθένας θα δώσει εξετάσεις. Επειδή όμως ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε να διορθωθούν - μιας και οι ασθένειες είναι ανίατες - θα χρειαστεί να αναδειχτούν νέες δυνάμεις που θα θέτουν ζητήματα και θα ασκούν ουσιαστική αντιπολίτευση στη δημοτική αρχή. Η τρίτη τετραετία δημιουργεί καταστάσεις καθεστωτικού τύπου στα δημοτικά πράγματα, και η σοβαρή, δυναμική και αποτελεσματική αντιπολίτευση είναι πολύ σημαντική υπόθεση για το μέλλον της πόλης.
Στον δήμο Μεσσήνης πραγματοποιήθηκε η μεγάλη έκπληξη των δημοτικών εκλογών. Το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί στο εκλογοδικείο, αλλά η ανατροπή που συντελέστηκε από την πρώτη στη δεύτερη Κυριακή έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία. Πέρα από τις θεωρίες συνωμοσίας που διακινούνται - και στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν ονοματεπώνυμα και πρωταγωνιστές - υπάρχουν άλλα σημαντικότερα πολιτικά ζητήματα που ξεπερνούν τον ένα ή τον άλλο ρόλο των προσώπων. Όποιος θέλει να δει τι ακριβώς συμβαίνει στη Μεσσήνη δεν έχει παρά να εξετάσει τη τερατώδη διαφορά του εκλογικού αποτελέσματος στον πρώην δήμο Μεσσήνης με αυτό των περιφερειακών δήμων. Την πρώτη Κυριακή, λόγω των υποψηφίων, οι διαφορές ήταν περιορισμένες, μιας και ο Αναστασόπουλος είχε υποψηφίους οι οποίοι είχαν προνομιακό «πέρασμα» στην τοπική κοινωνία. Τη δεύτερη Κυριακή όμως, αφού βγήκαν οι υποχρεώσεις, εκφράστηκε το συναίσθημα απέναντι στο πρόσωπο του δημάρχου. Αυτό είναι το μεγάλο υπαρκτό πολιτικό ζήτημα. Μετά μπορεί να εξετάσει όποιος θέλει και το ρόλο του ενός ή του άλλου παράγοντα.
Οι Νησιώτες και οι δημότες των γύρω χωριών της Μεσσήνης θεωρούν τον Αναστασόπουλο ξένο σώμα. Η απόρριψή του έχει χαρακτηριστικά εντοπιότητας. Αυτό που δεν εκφράστηκε με τόσο δυναμικό τρόπο στις εκλογές πριν από τρία χρόνια έγινε τώρα, με αυτό το σαρωτικό ποσοστό. Στο πρόσωπο του Τσώνη οι ψηφοφόροι του παλιού δήμου Μεσσήνης είδαν τον «δικό τους άνθρωπο» και όχι αυτόν που τους φύτεψαν από το κομματικό θερμοκήπιο. Οι δημότες των άλλων πρώην δήμων, αντίθετα, προτιμούν έναν ουδέτερο - ξένο από έναν νησιώτη. Γιʼ αυτό και καταγράφεται αυτή η κραυγαλέα διαφορά στα εκλογικά αποτελέσματα. Ο Αναστασόπουλος, μπορεί να έβγαζε όλα αυτά τα χρόνια φωτογραφίες και να επικοινωνούσε έξυπνα το όποιο, μικρό ή μεγάλο, έργο του, δεν κατάφερε όμως να κερδίσει την ψυχή των κατοίκων της Μεσσήνης, και αυτό μπορεί να του στοιχήσει τελικά το δημαρχιακό θώκο.
Στον δήμο Τριφυλίας η εκλογική αναμέτρηση κουβαλούσε την υποβόσκουσα όλα αυτά τα χρόνια τοπικιστική αντίθεση που είχε προκύψει από τον «Καλλικράτη». Η επικράτηση Κατσίβελα ήταν η λογική κατάληξη σε ένα εκλογικό σώμα που έχει εκπαιδευτεί να αναμένει από ισχυρούς παράγοντες με «υψηλές άκρες» την έξοδο από την απομόνωση. Η Τριφυλία έχει κοινά οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά και το μέλλον της δεν μπορεί παρά να είναι ενιαίο. Η ουσιαστική ενοποίηση και ομογενοποίηση του δήμου είναι το μεγάλο στοίχημα, για να μην έχει και αυτή η δημοτική αρχή την τύχη της προηγούμενης.
Ιδιαίτερα αξίζει να σταθεί κανείς στο αποτέλεσμα του δήμου Πύλου- Νέστορος γιατί προσδιορίζει πολλά σε σχέση με τα χαρακτηριστικά των υποψηφίων που περνούν εύκολα στην κοινωνία. Η αναγνωρησιμότητα, η αδιάκοπη παρουσία σε όλες της κοινωνικές εκδηλώσεις και η επίδειξη φιλικότητας είναι τελικά τα αναντικατάστατα όπλα για ένα επιτυχές αποτέλεσμα. Όλα τα υπόλοιπα προφανώς και έπαιξαν ρόλο αλλά μάλλον δεν ήταν τα κυρίαρχα. Στον δήμο Δυτικής Μάνης έχουμε την αντιστροφή αυτού που συνέβη στις προηγούμενες εκλογές, με τη διαφορά ότι τώρα οι παράγοντες της Αβίας στήριξαν τον Μαραμπέα. Και σε αυτόν τον δήμο η άρση των τοπικών αντιπαλοτήτων είναι το μεγάλο ζητούμενο της επόμενης πενταετίας. Στο δήμο Οιχαλίας επιβεβαιώθηκε, τέλος, το συμπέρασμα αυτών των εκλογών, πως το καλύτερο διαβατήριο για την εκλογή στην ηγεσία του δήμου είναι η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Ο Σταθόπουλος, ποδοσφαιροπαράγοντας για χρόνια, δεν είχε κανένα πρόβλημα και κατάφερε να ελίχθει με ποδοσφαιρική μαεστρία στις τοπικές και προσωπικές αντιθέσεις της περιοχής και να αναδειχτεί πανηγυρικά δήμαρχος.
Υ.Γ. Τα αποτελέσματα στους δήμους της Μεσσηνίας είναι απολύτως φυσιολογικά και εξηγήσιμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πατέρες για τις νίκες αλλά και για τις ήττες. Αυτό που αβίαστα προκύπτει είναι ότι κάποιοι έκαναν διάνα σε επιλογές ενώ, αντίθετα, άλλοι έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια τόσο στη διαδικασία επιλογής όσο και στη συνέχεια. Θα ήταν οξύμωρο να περιμένει κανείς κομματικούς απολογισμούς για τις ήττες ή τις λαθεμένες επιλογές. Η παλιά και μόνιμη κομματική συνταγή είναι να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, κρύβοντας κάτω από το χαλί τις αποτυχίες και βγάζοντας στο μπαλκόνι μόνο τις επιτυχίες. Η συνταγή αυτή έχει αποδειχτεί ότι έχει κοντά ποδάρια, τόσο για τα κόμματα όσο, πολύ περισσότερο, για τους πολίτες και συνολικά τη χώρα.
panagopg@gmail.com
