Είναι ένα και ένα για τα παιδιά που χωρίς γκρίνιες τις προτιμούν -όταν τους τις σερβίρουν- μαγειρεμένες με έναν "διαφορετικό" τρόπο που παραδοσιακά δεν θα τους άρεσαν.. 

Η αγκινάρα αποτελεί μια πολύτιμη πηγή τόσων πολλών ευεργετικών στην υγεία μας συστατικών, που αξίζει να είναι συχνά παρούσα στο τραπέζι μας, είτε ορεκτικό ή μαγειρεμένη με πολλούς εξαίσιους τρόπους.

Νόστιμες και εμφανίσιμες θα σας βγάλουν ασπροπρόσωπους! Μπορείτε να βασιστείτε σε αυτό το πιάτο όχι όμως για να χορτάσει τους καλεσμένους σας. 

Επονομαζόμενη και βασίλισσα των λαχανικών στη Μεσσηνία γιορτάζει κάθε χρόνο το καλοκαίρι στη Μικρομάνη στην κεντρική πλατεία του χωριού.. 

Οι γυναίκες του χωριού δημιουργούν με τις αγκινάρες που προσφέρουν οι παραγωγοί, παραδοσιακές και πιο σύγχρονες συνταγές με πρώτη ύλη την άγρια αγκινάρα, που παράγεται στην περιοχή.

Αγκινάρες Μικρομάνης με γέμιση στο φούρνο 

Υλικά

10 αγκινάρες

1 φλιτζάνι τσαγιού κεφαλοπερμαζάνα τριμμένη

1 δόση μπεσαμέλ

2 κρόκοι αυγών

1/2 φλιτζάνι τσαγιού ψιλοκομμένο μπέικον και 2-3 φέτες κομμένες για το τελείωμα

1/4 φλιτζάνι τσαγιού βούτυρο

αλάτι - πιπέρι

Εκτέλεση

Καθαρίζουμε τις αγκινάρες και τις  ζεματάμε σε καυτό νερό για 5’ λεπτά.

Τις βγάζουμε με προσοχή τις αφήνουμε ανάποδα να στραγγίζουν και μετά τις τοποθετούμε στη σειρά σε βουτυρωμενό ταψί.

Έχουμε φτιάξει τη μπεσαμέλ με (3 ποτήρια γάλα, 3  κουταλιές βούτυρο-6 κουταλιές αλεύρι - αλάτι – μοσχοκάρυδο, πιπέρι).

Ανακατεύουμε σ’ αυτήν τους κρόκους των αυγών, την  κεφαλοπαρμεζάνα  και το ψιλοκομμένο  μπέικον.

Γεμίζουμε τις αγκινάρες με το μείγμα, τις πασπαλίζουμε με πιπέρι και τις καλύπτουμε με τη φέτα μπέικον, ψήνουμε σε μέτριο φούρνο 15-20 λεπτά μέχρι να γκρατιναριστούν. 

Καλή επιτυχία. 

Η άγρια αγκινάρα

Είναι ένας αγκαθωτός ανθοφόρος βλαστός του πολυετούς φυτού cynara, το οποίο φτάνει ή ξεπερνάει το ένα μέτρο όπου σε ένα βλαστό είναι δυνατό να φέρονται κι άλλες ανθοκεφαλές, σα διακλαδώσεις (περίπου 20 με 25).

Το βλαστάρι ή άνθος είναι το φαγώσιμο μέρος, δηλαδή ο καρπός. Ο καρπός της άγριας αγκινάρας είναι σαρκώδης, εσωτερικά κούφιος. Περιέχει την καρδιά, «το κρέας» της άγριας αγκινάρας,  και την κορυφή με χνουδωτό κέντρο. Αν δε γίνει συγκομιδή ο καρπός ανθίζει με μεγάλο μπλε-βιολετί χρώμα, όμορφο αλλά μη φαγώσιμο. Οι ανθικοί αυτοί άξονες που φέρουν τη χαρακτηριστική ταξιανθία ονoμάζονται κεφάλια. Η διάμετρος ενός τέλειου αναπτυγμένου κεφαλιού φτάνει τα 15 εκατ. Τα ανθίδια που σχηματίζουν τα κεφάλια είναι σωληνώδη, ισομήκη λευκού χρωματισμού. Οι ανθοκεφαλές αποτελούνται από τους ανθοδόχους, τα βράκτια φύλλα και από μεγάλο αριθμό ανθέων, έχουν δε σχήμα κωνοειδές και κεντρομόλα ανάπτυξη. Τα βράκτια φύλλα αποτελούνται από σαρκώδες και μεμβρανώδες τμήματα που καταλήγουν σε αγκάθια πράσινου χρώματος.

Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης καλή πηγή μαγνησίου που είναι γνωστό ότι βοηθά στη μείωση υψηλής πίεσης του αίματος. Το μαγνήσιο είναι επίσης γνωστό ότι σταθεροποιεί τους χτύπους της καρδιάς. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 20-35% των ασθενών με καρδιακές ανεπάρκειες, έχουν πολύ χαμηλές ποσότητες μαγνησίου στο αίμα τους.

Καθάρισμα (για 5-10 αγκινάρες φρέσκιες)

2-3 λεμόνια, 1 ποτήρι νερό, ½ κουταλιά γλυκού αλάτι.

Καθαρίζετε τις αγκινάρες μία-μία ως εξής: Αφαιρείτε το κοτσάνι και τα σκληρά φύλλα της κάθε αγκινάρας, κόβετε τις σκληρές άκρες των φύλλων και αφαιρείτε από το μέσον το χνούδι. Τις τοποθετείτε σε μια λεκάνη νερό με χυμό 2-3 λεμονιών για να μην μαυρίσουν.