Είναι αλήθεια ότι λόγω και των αλλαγών που επέφερε ο "Καλλικράτης", ένα πλήθος ανθρώπων που δεν είχε ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση και τη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων, έσπευσε να στελεχώσει τους συνδυασμούς. Κυρίως αυτούς που διεκδικούν την τοπική εξουσία με βάσιμες πιθανότητες, αλλά και άλλους που εκ των πραγμάτων εξέφρασαν κάποιο μεγάλο πολιτικό χώρο με… μεταβατική ηγεσία.
Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία αντιλήφθηκε αυτό που εδώ και πολλά χρόνια τονίζουμε από αυτήν εδώ τη στήλη. Οτι δηλαδή δυστυχώς η αυτοδιοίκηση είναι ένα πεδίο στο οποίο βρίσκουν εύφορο έδαφος για να ανθίσουν οι πάσης φύσεως μηχανισμοί που κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο: κομματικοί, παραγόντων, προσωπικοί, ομάδων συμφερόντων, εκδουλεύσεων και… πάει λέγοντας.
Μια πολύ γρήγορη ματιά στη σειρά κατάταξης υποψηφίων διαφόρων συνδυασμών, αποκαλύπτει και τους μηχανισμούς αλλά και τη δύναμη που διαθέτουν για την χειραγώγηση του εκλογικού Σώματος ακόμη και στην επιλογή προσώπων. Είναι αλήθεια ότι για πολλούς αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό γιατί απλώς, έτσι πιστεύουν πως κινείται η κοινωνία. Η παθογένεια του πολιτικού συστήματος από τη συχνή… επανάληψη εκλαμβάνεται ως δομικό του στοιχείο και έτσι δεν δημιουργεί καμία εντύπωση.
Υπάρχουν όμως και οι υποψήφιοι που πίστευαν ότι αρκούν η δική τους προσπάθεια και του φιλικού τους περιβάλλοντος για την εκλογή, αλλά και η επαγγελματική τους υπόσταση, η επιστημονική τους κατάρτιση και άλλα στοιχεία που θα μπορούσε να αξιολογήσει κάποιος στο πεδίο της καθημερινότητας. Πλην όμως "πλανήθηκαν πλάνην οικτράν" καθώς το σύστημα έχει άλλους κανόνες και αποδείχθηκε ότι τους χρειάζεται απλώς για να "μπαζώνουν" τα ψηφοδέλτια με πρόσωπα και απολύτως χρήσιμους ψήφους που κουβαλούν προσωπικά. Τις κουτάλες στα κομματικά καζάνια τις κρατούν άλλοι και οι μηχανισμοί συμφερόντων είναι συμπαγείς, δεν αφήνουν περιθώρια… διάβρωσης από κανέναν.
Φυσικά "μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται" και αυτό θα πρέπει να είναι κανόνας για όσους αποφασίζουν να "εκτεθούν" όπως λένε, στην πολιτική. Υπάρχει συσσωρευμένη πολύ μεγάλη πείρα από τις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές εδώ και 35 χρόνια και όποιος την αγνοεί υφίσταται τις συνέπειες. Ολα αυτά είναι και υπενθυμίσεις για καλούς φίλους από διάφορους χώρους που αγνόησαν τους κινδύνους που συνεπάγεται η συμμετοχή σε ψηφοδέλτια όταν το κίνητρο δεν είναι απλώς η στήριξη ενός υποψηφίου ή μίας συλλογικής προσπάθειας, αλλά και η εκλογή σε ένα από τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Το πολιτικό σύστημα μπάζει από παντού και η αξιοκρατία υπάρχει μόνον στα λεξικά. Θα ήταν αφελές επομένως να περιμένει κανένας "καλλιγραφίες" στις σταυροδοσίες όταν ο κάθε παράγοντας οποιουδήποτε επιπέδου και χώρου, θέλει τους δικούς του ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά για να κάνει τις δουλειές του. Ακόμη και αν τα πράγματα δεν έχουν την ηθική νομιμοποίηση ή κινούνται στα όρια της νομιμότητας.
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr