Από τις πρώτες προγραμματικές εξαγγελίες της περιφερειακής αρχής ήταν και αυτή της κατασκευής των έργων με τη μέθοδο των συμβάσεων παραχώρησης ή της αυτοχρηματοδότησης όπως χαρακτηριζόταν παλαιότερα. Σε σχέση με αυτό, το πρώτο που έχει να επισημάνει κάποιος είναι πως οι περιφερειακοί άρχοντες παραιτούνται με το "καλημέρα" από οποιαδήποτε διεκδίκηση για λύση σοβαρών προβλημάτων της περιοχής μέσα από χρηματοδοτήσεις προερχόμενες από κρατικούς ή κοινοτικούς πόρους. Αποδέχονται το ρόλο του διεκπεραιωτή της πολιτικής που υπαγορεύει η τρόικα, ακυρώνοντας το θεσμικό τους ρόλο.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι παράγοντες που όταν ακούν ή διαβάζουν τη λέξη "διεκδίκηση" παθαίνουν κάτι σαν αλλεργία, ενώ άλλοι την ταυτίζουν με την… αλληλογραφία μεταξύ αυτοδιοικητικών και κυβερνητικών στελεχών. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία συγκλίνουν στην εκτίμηση πως "δεν μπορεί να γίνει τίποτε". Τέτοιες λειτουργίες ασφαλώς ισοπεδώνουν την αυτοδιοίκηση και την καθιστούν ένα σύνολο υπαλλήλων της κεντρικής κυβέρνησης. Και είναι συνυπεύθυνες για ένα κλίμα "πολιτικής κατάθλιψης" που καλλιεργείται συστηματικά από τα παπαγαλάκια των κεντρικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία έχουν αναλάβει το ρόλο εκπροσώπων κομμάτων.
Η επίλυση των σοβαρών προβλημάτων της περιφέρειας με τη μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης, μοιάζει με… ανέκδοτο στη σημερινή εποχή. Και όπως όλα δείχνουν η υπόθεση αυτή θα επικεντρωθεί στη διαχείριση των σκουπιδιών, τομέας που θεωρείται χρυσοφόρος για τις εταιρείες, οι οποίες από καιρό προετοιμάζονται να το οικειοποιηθούν. Μόνο που η κερδοφορία θα γίνεται τόσο μεγαλύτερη όσο περισσότερα σκουπίδια φθάνουν στην οποιαδήποτε μονάδα κατασκευαστεί. Μια τέτοια επιδίωξη ασφαλώς αποτελεί πλήγμα για την υπόθεση της ανακύκλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος, ενώ θα εκτινάξει σε δυσθεώρητα ύψη τα δημοτικά τέλη μέσω των οποίων θα επιδοτούνται τα… κέρδη της εταιρείας.
Πέρα από αυτό, η πρόθεση κατασκευής σημαντικών οδικών αξόνων με τη μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης στις σημερινές συνθήκες μοιάζει ανέφικτη. Οταν οι εταιρείες πιέζουν για αυστηρά μέτρα εναντίον των οδηγών που σηκώνουν τη μπάρα σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους, όταν οι τράπεζες προσπαθούν να βρουν τρόπο απεγκλωβισμού από δανειακές συμβάσεις, είναι απορίας άξιο πώς μπορούν να κατασκευαστούν αυτοί οι άξονες (δρόμος Ανατολικής Πελοποννήσου, Καλαμάτα-Πύλος, Τρίπολη-Πύργος κ. α.) με αυτοχρηματοδότηση. Το κυκλοφοριακό φορτίο συγκριτικά είναι ελάχιστο και το χαράτσι για την τοπική συγκοινωνία θα κρατήσει τους οδηγούς στους παλιούς δρόμους. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αυτοκινητόδρομος Κορίνθου-Καλαμάτας προχωρεί και δεν έχουν αρχίσει οι… στάσεις, επειδή το κράτος έχει εγγυηθεί για τα έσοδα από διόδια και πληρώνει τη διαφορά των πραγματικών από τα προσδοκώμενα.
Αν επιχειρήσει κάποιος να ασχοληθεί με έναν-έναν τομέα δραστηριότητας, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η περί νέων συμβάσεων παραχώρησης συζήτηση είναι χωρίς κανένα νόημα, αφού δεν υπάρχουν αντικειμενικά οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι πολίτες δέχονται άγρια επίθεση στο εισόδημά τους, η ανεργία θερίζει και η ύπαιθρος αγκομαχάει να τα φέρει βόλτα είναι αδιανόητο να σκέφτονται οι περιφερειακοί άρχοντες ότι μπορούν να φορτώσουν στον κόσμο νέα βάρη. Αν υπολογίζουν τον κόσμο με τα δικά τους εισοδήματα, κάνουν τεράστιο λάθος. Η κοινωνία δεν ταυτίζεται με τον μικρόκοσμο κανενός. Πολλοί από τα γραφεία και τη βολή τους γενικότερα, έχουν χάσει την επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα. Κάποιοι παράγοντες τώρα, που… πληρώνουν διόδια, αντιλαμβάνονται γιατί ο κόσμος σηκώνει τις μπάρες.
Δεν γνωρίζουμε αν οι περιφερειακοί άρχοντες έχουν δίλημμα επιλογής. Το σίγουρο όμως είναι πως ή θα αποτελέσουν τον βραχίονα της κυβερνητικής πολιτικής στην Πελοπόννησο ή θα ορθώσουν τις απαιτήσεις της περιοχής απέναντι στην κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα περί "Ευρωπαϊκής Περιφέρειας" μετά συγχωρήσεως και μέχρι να μας πείσουν για το αντίθετο, μοιάζουν κάτι σαν "αέρα κοπανιστό".
Υ. Γ. Κάποιοι δρόμοι θα μπορούσαν να γίνουν με επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης την εποχή που δεν είχαν ακόμη δημιουργηθεί προβλήματα χρηματοδοτήσεων από το τραπεζικό σύστημα, έτσι ώστε να απαλλαγούν από δυσβάστακτα διόδια. Τώρα... "ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι".
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr