Μια πλημμυρίδα επαιτών συναντά κάποιος αν επιχειρήσει να περπατήσει στην Αριστομένους, την 23ης Μαρτίου αλλά και δρόμους κοντά στο κέντρο που αποτελούν πέρασμα. Από μόνη της η πληροφορία αυτή ίσως δεν θα έλεγε πολλά πράγματα και θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί διαφορετικά, αν στη μέση δεν υπήρχαν μωρά παιδιά. Η επαιτεία γίνεται στο όνομά τους, οι γυναίκες τα σέρνουν μέσα στη βροχή και το κρύο για να συγκινήσουν τους περαστικούς, ο κίνδυνος για την υγεία και τη σωματική τους ακεραιότητα είναι διαρκής. Επίσης κάποια άλλα παιδιά, που με βάση την ηλικία τους θα έπρεπε να είναι στο σχολείο, τριγυρίζουν χωρίς φροντίδα στους δρόμους της πόλης, την ώρα που οι συνοδοί τους επαιτούν. Αλλοι πάλι έχουν στήσει ολόκληρη μηχανή… ακροβολίζοντας 4 και 5 παιδιά σε κοντινή απόσταση για να πιάσουν… όλα τα πόστα. Κατά πώς φαίνεται υπάρχει και μια συνεννόηση μεταξύ τους, γιατί καθημερινά μπορεί να παρατηρήσει κάποιος ότι όλοι έχουν τη θέση τους ακόμη και στα… σκαλάκια του Δημαρχείου.
Την εικόνα αυτή μπορεί ο καθένας να την προσεγγίσει με διαφορετικό τρόπο, αλλά για ένα πράγμα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Είναι αδιανόητο η Πολιτεία με την αδιαφορία των αρχών και ενδεχομένως με την εκ της γραφειοκρατίας προκύπτουσα… αναρμοδιότητα των πάντων, να επιτρέπει τέτοιου είδους εκμετάλλευση των παιδιών. Τα οποία είναι πολύ πιθανόν να αποτελούν το "δόλωμα" οργανωμένων κυκλωμάτων από βαλκανικές χώρες που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους της ανάγκης, τους σέρνουν από περιοχή σε περιοχή, ενώ τους παίρνουν και το τελευταίο λεπτό του ευρώ που εισπράττουν από περαστικούς οι οποίοι λυπούνται την κατάστασή τους. Κανένας δεν γνωρίζει ποιοι είναι, από πού ήρθαν, ποιος τους έφερε, με τι κόστος ή προσδοκίες, πού μένουν, τι γίνεται όταν σβήνουν η κίνηση και τα φώτα της πόλης. Φυσικά δεν λείπουν και φαινόμενα επαιτείας εγχώριων τσιγγάνων οι οποίοι μπλέκουν με… εισαγόμενους.
Αν συνεχιστεί η αδιαφορία για όλα αυτά, είναι βέβαιο ότι τα φαινόμενα θα πολλαπλασιαστούν και θα περιπλέξουν τη σημερινή κατάσταση. Πρόκειται για ένα σχετικά καινούργιο φαινόμενο σε αυτή την έκταση, και η αδιαφορία διευκολύνει την επέκτασή του. Ως εκ τούτου οι φορείς της Πολιτείας, με πρώτον το δήμο, θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες με στόχο την προστασία των παιδιών. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς κάποιος να "διώξει" από τους κεντρικούς δρόμους τους επαίτες με τα μωρά, αλλά να φροντίσει ώστε να σταματήσει η εκμετάλλευση. Να παρασχεθεί η στοιχειώδης φροντίδα για τα παιδιά που εκ των πραγμάτων λιμοκτονούν και να εξαρθρωθούν τα κυκλώματα εκμετάλλευσης.
Δεν θα αναζητήσουμε εμείς τους αρμόδιους να οργανώσουν ένα σχέδιο γι’ αυτή την ιστορία. Είναι ευθύνη της δημοτικής αρχής να αναλάβει πρωτοβουλίες προς κάθε κατεύθυνση -προς τις υπηρεσίες πρόνοιας, προστασίας του παιδιού, προς την Εκκλησία, τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές- έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα πριν θεριέψει και πάρει εντελώς ανεξέλεγκτες διαστάσεις.