Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι διά στόματος Απολλωνίου αν δεν με απατά η μνήμη μου, διακήρυσσαν ότι "εκείνοι που ξεχωρίζουν την πολιτική από την ηθική, ποτέ δεν θα καταλάβουν ούτε τη μια ούτε την άλλη". Στις ημέρες μας το συμπέρασμα  με όρους ευγενείας θα ήταν πως "η ανάδειξη της σχέσης πολιτικής και ηθικής εκφράζει την ανάγκη επιστροφής σε μια πολιτική αξιών". Αλλά η λαϊκή παράδοση, πολύ πλούσια σε εμπειρίες και οικεία στο μέσο άνθρωπο, αποφαίνεται ότι "χάθηκε η πέτσα" στους πολιτικούς και την πολιτική.
Γνωρίζω πως είναι "σκληρή" η έκφραση και ενοχλητική για πολλούς. Δεν αντανακλά τίποτε περισσότερο όμως από μια πραγματικότητα η οποία οδηγεί τη χώρα σε πολυεπίπεδη κατάρρευση. Με ευθύνη των πολιτικών που πορεύονται χωρίς την ηθική ως δομικό στοιχείο της πολιτικής συμπεριφοράς και καθημερινής πράξης, αλλά με την θεοποίηση της πολιτικής σκοπιμότητας. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή έτσι ώστε να γίνει αντιληπτό πως αναφερόμαστε πάντοτε σε πολιτική ηθική, η οποία κακοποιήθηκε με την εισαγωγή της θεωρίας πως το "νόμιμο είναι και ηθικό". Μια θεωρία η οποία γενικεύεται σε όλους τους τομείς της πολιτικής δραστηριότητας με τις απαραίτητες παραλλαγές, προκειμένου να δώσει άλλοθι στην απώλεια εννοιών που για κάποιους παλαιότερα είχαν θεμελιώδη σημασία, όπως αυτές της προσωπικής και πολιτικής αξιοπρέπειας.
Ο απίστευτος πολτός που προκαλούν οι σκοπιμότητες στη συγκρότηση ψηφοδελτίων σε πολλές περιπτώσεις, εξελίσσεται πλέον σε πολιτικό βούρκο που καταπίνει τις τελευταίες αντιστάσεις εκείνων που -στα λόγια όπως αποδεικνύεται- έδειχναν να ανησυχούν για την πορεία των πραγμάτων.
Αν για κάποιους η στάση αυτή ήταν αναμενόμενη, για άλλους δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Εκείνοι που σήμερα σιωπούν και… αφήνουν να διαρρέει στον Τύπο η δυσφορία τους, δεν δικαιούνται να προκύψουν… μετά Χριστόν προφήτες την επαύριο των εκλογών. Εκείνοι που επικροτούν με τις πράξεις τους καταστροφικές επιλογές για τον τόπο, αμαυρώνουν τη δική τους πολιτική ιστορία. Και δίνουν το σύνθημα ότι δεν έχει μείνει πλέον τίποτε όρθιο.
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr