Το ποσοστό είναι εφιαλτικό: Η ανεργία στην Πελοπόννησο το Δεκέμβριο αυξήθηκε κατά 36,9% σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα του προηγούμενου χρόνου. Ενώ η τάση αυτή συνεχίστηκε και τον Ιανουάριο, κατά τον οποίο η ανεργία αυξήθηκε κατά 5,4% σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2010. Πρόκειται για επίσημα στοιχεία προερχόμενα από τον ΟΑΕΔ και τη Στατιστική Υπηρεσία τα οποία αποτυπώνουν τις τάσεις, όχι όμως και την πραγματικότητα η οποία είναι πολύ περισσότερο δυσάρεστη. Και αυτό γιατί αναφερόμαστε πάντα σε ανέργους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ και μάλιστα κάτω από προϋποθέσεις, διαδικασία η οποία δεν καλύπτει όλο το φάσμα των ανέργων.
Την ίδια ώρα η Εθνική Ενωση Εμπορικών Συλλόγων εκτιμά αύξηση των λουκέτων σε εμπορικά καταστήματα τους τελευταίους μήνες μεγαλύτερη από 30%, ενώ η Ομοσπονδία Εμπορικών Συλλόγων Πελοποννήσου αναφέρει ότι η διαδικασία αυτή επιταχύνεται από την αδυναμία δανεισμού επιχειρήσεων και νοικοκυριών που έχουν εξαντληθεί από την έλλειψη ρευστότητας.
Ζοφερή εικόνα αλλά ακόμη… ελλιπής καθώς στον μακρύ κατάλογο των προβλημάτων θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι η κρίση πλήττει ιδιαίτερα τον εξαιρετικά διογκωμένο και στην Πελοπόννησο τομέα αναψυχής και εστίασης. Ενώ για το καλοκαίρι οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες τουλάχιστον όσον αφορά στην κατανάλωση σε περιοχές που είναι σημαντικός ο τουριστικός τομέας.
Οι χαμηλές τιμές των βασικών αγροτικών προϊόντων (ελαιόλαδο και πορτοκάλια κυρίως), έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα για την οικονομία της περιοχής η οποία είναι η χειρότερη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το κακό της υπόθεσης είναι πως τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν σε συνδυασμό με τη γενικότερη οικονομική κατάσταση, δείχνουν ότι θα υπάρχει συνεχής τροφοδοσία του κύκλου της κρίσης: Ανεργία, δραματική μείωση κατανάλωσης, κλείσιμο επιχειρήσεων, περισσότερη ανεργία, ακόμη μεγαλύτερη μείωση της κατανάλωσης, πολύ περισσότερα λουκέτα και πάει λέγοντας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι μέχρι πού θα φθάσει η κρίση και τι θα γίνει το επόμενο διάστημα. Δυστυχώς το βαρέλι που κατρακυλάει η οικονομία δεν έχει… πάτο, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα υπάρξει ανακοπή της πορείας αποδιάρθρωσης της οικονομίας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Και ότι θα πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις.
Αναστροφή της σημερινής κατάστασης πέρα από γενικότερες πολιτικές κατευθύνσεις, προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Χωρίς αυτό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ανάκαμψη και δυστυχώς σε αυτή την κατεύθυνση δεν γίνεται απολύτως τίποτε. Μάγοι δεν υπάρχουν, πολιτικές χρειάζονται και αυτές θα πρέπει να παράγονται από συλλογικότητες σε όλη την κλίμακα της διοίκησης. Εκείνο που διαπιστώνει κανένας είναι ότι οι αναφορές στην ανάπτυξη θυμίζουν τροχό που γυρίζει στον αέρα και μένει… ακίνητος. Δεν οδηγούν σε κίνηση προς τα εμπρός γιατί δεν συνιστούν πολιτική συγκροτημένη από μέτρα αλλά γενικόλογες διακηρύξεις προθέσεων και ευχολόγια άνευ αντικρίσματος.
Κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμοι έχουν τη δική τους ευθύνη για παραγωγή αναπτυξιακής πολιτικής και λήψη μέτρων τα οποία θα την στηρίζουν για να υλοποιηθεί στο έδαφος της πραγματικότητας και να μην μείνει στα χαρτιά. Η Πελοπόννησος χρειάζεται πολιτική για την αγροτική της οικονομία και τα βασικά της προϊόντα ως αποφασιστικού παράγοντα για την έξοδο από την κρίση. Είναι ο μόνος τομέας που παράγει και παρέχει απασχόληση, χωρίς να ανταμείβει αυτούς που εργάζονται τις περισσότερες φορές σκληρά ακόμη και για την επιβίωση. Είναι ο τομέας που τροφοδοτεί με "περισσεύματα" την αγορά και παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην κατανάλωση ως συμπληρωματικό εισόδημα για χιλιάδες οικογένειες. Είναι ο τομέας που καλείται να παίξει σημαντικό ρόλο σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξόδου από την κρίση και σε αυτόν θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους οι αρμόδιοι όλων των επιπέδων. Τοποθετώντας μάλιστα τις προσδοκίες από τον τουρισμό σε πραγματική βάση και με επιλογές που μπορούν να υλοποιηθούν και να προσφέρουν κάτι περισσότερο από την αναπτυξιακή λογοδιάρροια.
belias@internet.gr
