Ελληνες ιδιοκτήτες που ζουν μόνιμα στα αστικά κέντρα της χώρας αλλά και εκατοντάδες αλλοδαποί εργάτες κινούνται στην επαρχία δημιουργώντας ένα περίεργο παζλ, όπου κανένας δεν γνωρίζει κανέναν. Ακόμα και σε μικρά χωριά εμφανίζονται κληρονόμοι -εγγόνια, γαμπροί αλλά και παιδιά που είχαν να εμφανιστούν χρόνια- σε σπίτια που είναι από χρόνια κλειστά, τους οποίους δεν γνωρίζει σχεδόν κανένας από τους μόνιμους κατοίκους. Η κρίση και η ανάγκη ενίσχυσης του εισοδήματος σε συνδυασμό με τις καλές τιμές στο ελαιόλαδο έχουν δημιουργήσει μια  εντελώς νέα πραγματικότητα.

Η νέα αυτή εποχική πολυμορφία στην ύπαιθρο από τη μια μεριά δημιουργεί αίσθημα ανάτασης, ότι δεν θα ερημώσουν τα πάντα, αλλά από την άλλη  προκαλεί και φόβο στους εναπομείναντες κυρίως γέροντες στα χωριά. Η κίνηση και η διαμονή αγνώστων, είτε Ελλήνων είτε αλλοδαπών εργατών, σε συνδυασμό με μικροκλοπές που πάντα αυξάνονται αυτή την περίοδο, επιβάλλουν μια διαφορετική αντιμετώπιση από την πλευρά της Αστυνομίας. Η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας είναι ένα από τα πλέον πολύτιμα αγαθά, το οποίο δεν μπορεί να χάνεται μέσα από τη λογική του συνηθισμένου. Η αύξηση των περιπολιών της Αστυνομίας στην ύπαιθρο και οι στοχευμένοι έλεγχοι αποτελούν ένα απολύτως λογικό αίτημα, το οποίο θα έπρεπε ήδη να αποτελεί βασική προτεραιότητα.