Η τελευταία φορά που υπήρξε προβληματισμός και ισχυρή πιθανότητα για να αλλάξουν τα όρια ήταν λίγο πριν από την ψήφιση του “Καλλικράτη” το 2010. Η Πελοπόννησος δεν ενοποιήθηκε τότε γιατί δεν ήθελε το μισό ΠΑΣΟΚ -κατά βάση το ισχυρό τότε αρκαδικό κυβερνητικό λόμπι– και σύσσωμη η Ν.Δ. επειδή φοβόταν την αλλαγή των εκλογικών συσχετισμών υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Για την ιστορία, να σημειώσουμε ότι ισχυρό όπλο ήταν η τότε διοίκηση των αιρετών νομαρχών (ΕΝΑΕ) –πρόσκειτο στη ΝΔ με πρόεδρο το Δημήτρη Δράκο- η οποία έθετε βασικό προαπαιτούμενο για τη συναίνεσή της στις αλλαγές να μην αλλάξουν τα όρια των Περιφερειών και των νομών. Αυτό και έγινε τελικά.

Η υπενθύμιση όλων αυτών δεν έχει σκοπό να αποδοθούν ευθύνες ή να γραφτεί ιστορία, αλλά για να κατανοήσουμε ότι το ζήτημα έχει παρελθόν και υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα, πολιτικά και τοπικιστικά. Η Ν.Δ. που ήταν αντίθετη δεν γνωρίζουμε αν έχει αλλάξει θέση από το 2010, αλλά η πρόταση του βουλευτή Ηλείας και κοινοβουλευτικού της εκπροσώπου για δημοψήφισμα αλλαγής Περιφέρειας θεωρούμε ότι διεκδικεί το πελοποννησιακό όσκαρ λαϊκισμού. Δηλαδή θα μπει η Ηλεία και θα μείνει εκτός η Αχαΐα; Το βασικό πρόβλημα είναι η έδρα της Περιφέρειας και αυτό ως φαίνεται δύσκολα ξεπερνιέται, εκτός και αν οριστεί μια “ουδέτερη” ιστορική έδρα όπως η Αρχαία Ολυμπία. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται σοβαρή συζήτηση και διάλογος και όχι φωτοβολίδες.