Η είδηση πυροδότησε σενάρια για αμερικανικό ενδιαφέρον για το ελαιόλαδο που πάντα καταλήγουν στο γνωστό… θα μας το πάρουν τζάμπα. Οι πιο προχωρημένοι συνωμοσιολόγοι θυμήθηκαν και τις μελέτες για τα μεγάλα ελαιοτριβεία και η νέα απειλή παίρνει εικόνα και ήχο! Την ίδια ώρα διαβάζεις την είδηση για το κλείσιμο μιας μεσσηνιακής εταιρείας τροφίμων και το σοκαριστικό αποχαιρετισμό της ιδιοκτήτριάς της. Συμπέρασμα: Επιχειρηματικότητα μικρών παραγωγών δεν στηρίζουμε, μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις δεν θέλουμε, τελικά τι θέλουμε;

Αν δεν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα δεν μπορούμε να πάμε σαν χώρα και σαν περιοχή παρακάτω. Οσες έρευνες και να αποδείξουν τη διατροφική αξία και την ποιοτική ανωτερότητα των τοπικών προϊόντων, όσες ημερίδες και να γίνουν στον…ευλογημένο τόπο, αν δεν βρεθεί αυτός που θα πάει το προϊόν στο ράφι, η περιοχή δεν πρόκειται να αποκτήσει ικανοποιητικό εισόδημα. Η πρωτογενής παραγωγή και ο τουρισμός θέλουν επιχειρήσεις που θα κινούνται στο παγκόσμιο χωριό για να φέρουν εισόδημα στην τοπική οικονομία. Οσο έχουμε ένα κράτος εχθρικό προς την επιχειρηματικότητα και μια κοινωνία καχύποπτη και διαρκώς συνωμοσιολογούσα κατά της επιχειρηματικής δράσης, δεν υπάρχει μέλλον. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει. Να κατανοήσουμε ότι όποιος ασχολείται με επιχειρήσεις πρέπει να θέλει να «κονομήσει», όπως και αυτός που δουλεύει στο χωράφι ή στο Δημόσιο να αμείβεται ικανοποιητικά. Ακόμα και αυτοί που έκαναν ότι δούλευαν και οι άλλοι ότι τους πλήρωναν «δίκαια» χρεοκόπησαν νωρίτερα από τον… καπιταλισμό!