Το λιμάνι έχει πάψει εδώ και χρόνια να είναι εμπορικό και αυτό έχει να κάνει με σειρά παραγόντων που καθιστούν αδύνατη την αναστροφή της πορείας του. Και μόνο το γεγονός ότι για να φτάσει ή να αποχωρήσει ένα φορτίο από το λιμάνι πρέπει να περάσει μέσα από την αστική περιοχή, καθιστά προβληματική τη λειτουργία του. Οι συνθήκες στις μεταφορές έχουν αλλάξει, αλλά και οι χρήσεις γύρω από το λιμάνι έχουν μεταβληθεί κι αυτό οδηγεί στην ανάγκη να υπάρξουν οι αναγκαίες προσαρμογές σε όλα τα επίπεδα.

Κατά καιρούς έχουν συνταχθεί και αναθεωρηθεί διάφορα σχέδια ανάπτυξης του λιμανιού. Είναι φανερό ότι οι διαδικασίες που ακολουθούνται είναι χρονοβόρες, ενώ για να γίνει το οτιδήποτε χρειάζονται χρήματα που δεν υπάρχουν, με αποτέλεσμα το θέμα να σέρνεται χωρίς να αλλάζει τίποτα. Ακόμα και αυτονόητες παρεμβάσεις, όπως το ξήλωμα των αποθηκών, παρ’ ότι εξαγγέλθηκαν δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί, για να αλλάξει έστω αισθητικά ο χώρος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μέλλον του λιμανιού βρίσκεται στην τουριστική του χρήση και αυτό γιατί δεν προβλέπεται τα επόμενα χρόνια να φορτωθούν σταφίδες και σύκα, ούτε άλευρα και σιτηρά. Ο ελλιμενισμός πολυτελών σκαφών και η χρήση του από κρουαζιερόπλοια και από πλοία ακτοπλοΐας, αν υπάρξει εκ νέου σύνδεση με Κρήτη, είναι βασικά στοιχεία για να ξαναζωντανέψει το λιμάνι. Η λειτουργία για τουριστικούς σκοπούς σημαίνει και παραχώρησή του σε εξειδικευμένη εταιρεία του χώρου. Η εμπειρία έχει δείξει ότι οι υποδομές για να φέρουν λεφτά χρειάζονται διαχείριση με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οσο αυτό δεν προχωρά στο όνομα ξεπερασμένων ιδεοληψιών θα μένουν εκεί νεκρές να σαπίζουν και να μαρτυρούν ένα παρελθόν εξιδανικευμένο, το οποίο όμως ανήκει οριστικά στην ιστορία.