Το κράτος δηλαδή θα βγάλει από τον προϋπολογισμό του τα έσοδα του ΕΝΦΙΑ αλλά και τις δαπάνες των ΚΑΠ. Ο κεντρικός κρατικός προϋπολογισμός θα βρίσκεται έτσι σε ισορροπία, ενώ το αντίστοιχο θα συμβεί με τους προϋπολογισμούς των δήμων. Αυτό που αλλάζει είναι το πολιτικό κόστος για το ύψος του ΕΝΦΙΑ. Η εξέλιξη αυτή δεν νομίζουμε ότι ευχαριστεί τις δημοτικές αρχές, οι οποίες θα αναγκαστούν να απολογούνται για την είσπραξη του ΕΝΦΙΑ. Οι πολίτες από την πλευρά τους ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μείωση της επιβάρυνσης και λιγότερο για το ταμείο στο οποίο πάνε τα χρήματά τους. Είναι όμως διαφορετικό να ξέρουν ότι τα χρήματά τους πάνε στο δήμο και όχι γενικώς στον μεγάλο κουβά του κρατικού προϋπολογισμού και αυτό στην πορεία του χρόνου θα δημιουργήσει νέες πολιτικές συμπεριφορές.

Η οικονομική αυτοτέλεια των δήμων περνά μέσα από την αυτονομία στην άσκηση οικονομικής πολιτικής. Η είσπραξη δηλαδή του ΕΝΦΙΑ ή άλλων φόρων θα πρέπει να συνδέεται με τις υπηρεσίες που παρέχουν στους δημότες. Μόνο μέσα από αυτό τον τρόπο θα φανεί η αποτελεσματικότητα και η επάρκεια της κάθε δημοτικής αρχής, όταν συγκρίνονται αυτά που εισπράττει με τις υπηρεσίες που παρέχει. Εχουμε πολλές φορές επισημάνει ότι οι δημοτικές αρχές με εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό κάνουν την εύκολη δουλειά της διεκδίκησης επιπλέον πόρων. Είναι τζάμπα μάγκες γιατί δεν δίνουν λογαριασμό για αυτά που ξοδεύουν. Ηρθε η ώρα να αποδείξει ο καθένας πόσο καλά διαχειρίζεται οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους. Η αυτοτελής είσπραξη από τους δήμους φόρων, όπως ο ΕΝΦΙΑ, αλλά και των δημοτικών τελών -πιθανώς μέσω του λογαριασμού ύδρευσης- θα αποτελέσει μια συγκλονιστική αλλαγή στο θεσμό της αυτοδιοίκησης που θα παράξει ουσιαστικά πολιτικά αποτελέσματα.